One Night's Mistake (Published under Summit Media's Pop Fiction)

THIRTY ONE

CHAPTER THIRTY ONE

ENRIQUE

"Bakit ang aga mong nanggigising? Wala akong pasok ngayon." Salita lang ako ng salita pero wala sa akin ang atensyon ni Racel. She was looking somewhere rather someone, dahil may dalawang tao na nakatayo ngayon sa harap ng gate ko. Pakiramdam ko tuloy tinakasan ako bigla ng dugosa katawan.

It's Lara and a little boy. Pakshet! Wrong timing si Racel, baka pagmulan na naman 'to ng galit ni Lara at ilayo niya na naman sa akin ang anak ko.

"LARA?!" tawag ko sa kanya, pero kinakabahan talaga ako dahil dating ng tinging ipinupukol niya sa akin. At pakiramsam ko anumang oras ay aalis na sila. Kaya mabilis na lumapit ako sa kanila. She was no holding our son's wrist.

"Nakakaabala ata kami, sa susunod na lang kami babali—"

"No, dumaan lang si Racel." Pigil ko sa balak niyang pag-alis. "Di 'ba Racel?" bumaling ako sa babaeng nakatayo pa rin sa may pintuan ko. Fuck, sumagot ka, minsan pa naman magulo din ang isang 'to.

Hindi pa sana siya sasagot kung hindi ko pa siya pinanlakihan ng mata. "O-ah oo." Anito na lumakad na palabras ng bahay.

"Hi Lara, it's nice to see you. I'm Racel by the way, and I guess this is your son?" nagulat ako sa biglang niyang pagpapakilala kay Lara. "He looks like his father." Bumaling naman ito kay Ethan, yes he's Ethan. "Hi little Ric." Pagkasabi niya n'un ay tuluyan na siyang umalis.

"Awkward silence filled my yard. Ang sama ng tingin sa akin ng asaw ko. Yes, we're still married so technically she's still my wife and I'm her husband.

Tumikhim muna ako bago nagsalita. "Is this my son?" basag ko sa katahikan at nang mabawasan ng kaunti ang tensyon sa hangin. Alam kong anak ko siya, hindi na kailangan itanong ng kahit sinong makakita sa maing dalawa. Racel was right, he looks exactly like me. Pero 'yon lang kasi ang lumabas sa bibig ko.

Lumapit pa ako sa kanila at bumaba para makapantay ko siya. "Hey buddy. How are you?" batik o sa kanya kasabay ng paggulo ko sa buhok niya. "I'm so grateful to finally meet you." Hindi ko mapigilanan ang sarili kong yakapin siya, he was my total replica, my carbon copy. He reminds me so much of my younger years. I felt like crying dahil sa mabilis na pamumuo ng mga ito sa mata ko.

"Hi Ethan, I'm your Dad." Pero hindi pa siya kumikibo, nakatitig lang siya sa akin, binuhat ko siya dahil may papakita ako sa kanya. "Come on, may papaki—"

"He can't understand tagalog." Putol ni Lara sa sasabihin ko.

"Ow, I'm sorry. Ethan, Daddy will show you something so let's go inside." I was very happy and excited to show him to his room.

"Wow!" it's Ethan, by just looking at his wide eyes and gaping mouth I was very much sure that he appreciated my efforts. And it melted my heart to finally bring here my son.

"Are these mine... Dad—dy?" hindi ako nakasagot sa tanong na iyon, because my attention was stunned on what he just called me.

"Can you say that again..." wala sa sariling utos ko.

"What Daddy?" I can't help myself but to smile when I heard him again called me 'Daddy' for the second time. "Are these mine?" ulit niya sa tanong niya kanina.

"Of course son, everything in this room are yours." Nakangiti pa ring sagot ko sa kanya.

"Yey!" aliw na aliw na sigaw niya. "Thank you Daddy." At nagulat ako sa sumunod na ginawa niya. He kissed me on my cheek, my son just kissed me, I've been longing of these for years and now it was finally happening. My son was on my arms, it's real.