Zor Adam

1- Korku

Alya tüm sadeliğiyle bakışları üzerine çekiyordu. Gözlerinin üzerinde muazzam bir şekilde çekilmiş eyelinerdan başka yüzünde tek bir makyaj ve yapmacıklık kırıntısı yoktu.

Taksiden indiğinde ona el sallayan Burcuya doğru hızlı adımlarla yürüyüp kollarını sarışın kızın boynuna doladı.
"Nasıl özlemişim!" Alya geri çekilip somurttu, "Eğer Burcu hanım İtalyaya gidicem diye tutturmasaydı daha erken görüşebilirdik."
Burcu arkadaşının koluna girip Alyayı kendine çekti, özür diler bakışları çoktan aralarındaki ufak sorunu çözmüştü.

Kızlar tüm gün alışveriş yapıp dolaştılar. Tüm gözler ikisinin üzerinde geziyorken ikisi de birbirlerine kıkırdayıp utangaç gözlerle etrafa bakıyordu.

Yürümekten bitap düşmüş bir halde taksi çağırdılar. İlk önce Burcu bindi ve yana kaydı. Alya kapıyı iyice açıp binmek üzereyken kolundaki acıyla inledi. Daha arkasını dönemeden "Git." lafını duydu. Kapı sertçe kapandı, kulakları acıtan bir sesle taksi harekete geçti.
Burcu ne olduğunu şaşırmış bir şekilde taksinin içinde debeleniyordu.

Alya güçlü bir şekilde geriye savruldu.
Kolunu tutan kimse gerçekten fazla güçlüydü. Büyük bir sinirle yanındaki adama bakıp bağırmaya hazırlandı. Adamın eli iyice daralıp kolunun kemiklerini kıracak kadar güçlenince tek yaptığı kendini geriye itip kurtulmaya çalışmak oldu.

Adam ufak bir hamleyle Alya'yı yanına sabitleyip hırladı, "Sessizce yürümezsen seni ben bile kurtaramam. Anladın mı salak kız?!"

~

Yaşadığım şoktan kurtulmam uzun sürdü. Kendime geldiğinde kulağımdaki hırıltı kalp atışlarımı hızlandırdı. Tanımadığım bir adam kolumun suyunu çıkartmak istercesine canımı yakıyor, üstelik bana "salak" diyordu. Kızgınlık ve korku tüm bedenimi sardı. Kızardığımı hissedebiliyordum. Her geri çekilişimde kolumu daha çok sıkıyordu.

Etraftaki birkaç insan bize bakıp kafasını geri önüne çeviriyordu.
Son bir çarem kaldığını düşünerek yardım istemek için çığlık attım, "İMDAAAAAT!!!!!"
Tüm kafalar bize dönüp bir kaç kişi ayakladığında memnun kalmıştım. Elimdeki poşetleri hızla yere attım, bir kaç kişi adamın üstüne yürüyüp onu oyalarken var gücümle koşmaya başladım.
Arkamdan gelen bağırışlara, acı çığlıklara ve küfürlere aldırış etmeden koşmaya başladım. Korku tüm bedenimi yakıyordu, nefesim daralmaya başlamıştı bile, ayağımdaki babetler canımı yakıyordu.

Umurumda değil, kimse benim canımı yakamaz.