Hayat-ı Olmazım

10.Bölüm

"Ben sana güveniyorum Yağız izin ver bana" dediğinde elini  adamın göğsüne koydu.Genç adam kızın belinden tutup kendine çekti.Dudaklarına son kez baktıktan sonra dudaklarıyla buluşturdu.Hazan başta tepki veremesede  o da sonra Yağız'ın hareketlerini takip etmeye başladı.Hazan ilk öpücüğünü sevdiği adama vermişti adamın yumuşak öpücüğuyle bir kuş kadar hafif hissediyordu.

"Hazan..." dedi Yağız kesik kesik çıkan sesiyle.

"Yağız" dedi Hazan aynı tonda. Yağız kızın bakışlarını kendinde sabitleyip derin bir nefes aldı.

"B-bu olan şey yanlış"

"N-ne demek yanlış ?" dedi Hazan titreyen sesiyle içinde sevinç çığlıkları atan kız susmuştu.Dolan gözlerle karşısında duran adama bakıyordu.

"Yanlış işte " dedi Yağız kafasını yana çevirirken. Hazan bir adım geri attı.

"Allah seni kahretsin" dedi Hazan kısık çıkan sesiyle bakışlarını Yağız'dan hiç ayırmadan devam etti "Ama asıl Allah beni kahretsin" dedi bir adım daha geri atıp aynada kendi yansımasını gördüğünde kendine tiksinircesine baktı. Yağız bir adım atıp Hazan'a yaklaştığında

"Yaklaşma!" dediğinde Yağız olduğu yerde durdu.Hazan'ın sesi yüksek çıksada aslında çaresizdi. En guzel anını yaşadığını bilirken hissederken yine yıkıp geçmişti Yağız Egemen. Ece panikle odaya girdiğinde noldu dercesine abisine bakıyordu. Yağız kapıdan çıkıp gittiğinde Hazan olduğu yerde bacaklarının üstüne çöküp ağlamaya başladı.Ece hemen Hazan'ın yanına oturup kendine yaslayıp sırtını sıvazladı.

Yağız arabaya binip hızla arabayı surmeye başladı.Yasadiklari aklına geldikçe direksiyona vurup arkaya yaşlandı.

"Naptın Naptın!" diye kendine kızarken gözlerinin dolmasına engel olamıyordu.Elleriyle gözlerini bastırıp "ah baba" dedi çaresizce "ah!" Telefonun çalmasıyla arabayı kenara çekip bir süre yola baktıktan sonra telefonu eline alıp ekranını açtı.

"Efendim Sinan"

"Sesin çıkmıyor noldu boşanma isi" dediğinde Yağız derin bir nefes alıp her şeyi anlattığında .

"Sen odunlukta kaçıncı zirvesin ?" dediğinde Yağız "Kapatıyorum Sinan " diyerek telefonu kapayıp kafasını arkaya yaslayıp gözlerini yukarı dikti.

"İyi misin biraz daha ?" dedi Ece elindeki kahveyi Hazan'a uzatırken Hazan başıyla onaylayıp bardağı Ecenin elinden alıp masaya koydu.

"Ben nasıl bir şeye düştüm Ece ?" dediğinde çaresizce bakışlarını Ece'ye gezdirdi.

"Aşk işte yenge " dediğinde Hazan gülmesine engel olamamıştı. Ece'ye sıkıca sarıldı.

"İyi ki varsın Yağız Egemen'in senin gibi bir kardeşi olması büyük şans" dediğinde Ece de sıkıca Hazan'ın sarıldı.

"Abim iyi biri biliyorsun di mi ?" dedi Hazan'dan ayrılırken.Hazan eliyle kazağını düzeltip bacaklarını kendine çekti. Bakışları yere sabitleyip bir süre durduktan sonra

"Ben artık bilmiyorum Ece" dediğinde tekrar bakislarini Ece'ye çevirdi.Ece burukça gülümseyip Hazan'ın kolunu sıvazladı. Kapının açılma sesiyle Hazan'ın kalbi heyecandan çarparken kendine kızdı.Hala bu adam için böyle atması rahatsız ediyordu onu. Ece yerinden kalkıp kapıya doğru ilerledi. Abisini gördüğünde kötü bakışlarını ona yöneltip tekrar içeri girdi. Yağız salona kısa bir bakış attıktan sonra odasına çıktı.

"Ben geliyorum şimdi" dedi Ece.

"Ece lütfen sen karışma " dediğinde Hazan Ece çoktan yanindan kalkmıştı.Yağız bakışlarını tavana dikmiş öylece bakarken içeriye giren Ece'ye bakıp göz devirip yatağında doğruldu.