Kalp Cerrahı

12.Bölüm- Doğum Günü

İti an çomağı hazırla dedikleri bu olsa gerek diye düşündü Havin. Tam Helin'den bahsederken onu kapıda görmeyi planlamıyordu doğrusu. Oysa o Berfin'i çağırmıştı. Yanında bu kızı beklemiyordu. Allah misafiri diye geçirdi içinden. Sonra da gülümseyerek konuştu.

"Hoşgeldiniz kızlar."

Helin hemen lafa atladı. Yalancı bir samimiyetle konuştu.

"Hoşbulduk canım. Herkes nerde içerdeler değil mi?"diyerek Havin'in konuşmasını bile beklemeden içeri girdi.

Arkasında şaşkınca bakan Havin ve Berfin'i bırakarak.

Havin Berfin'e dönüp konuştu.

"Kuzum bunun burda ne işi var? Telefonla konuşurken onunda geleceğini söylememiştin"

"Valla canım bende bilmiyordum geleceğini. Tam çıkarken geldi peşime takıldı. Bende gelme diyemedim. Zaten desemde dinlemezdi biliyorsun"dedi Berfin bıkkınlıkla.

Havin tebessüm etti arkadaşına beraber içeri girerken bir aksilik olmasın diye dua etmeyi ihmal etmedi. Bugün fazla şey duymuştu. Zira sevgili kocası (!) Ona çirkin demişti.

İçeri girince herkes onlara döndü. Havin lafa girdi.
"Bu benim arkadaşım Berfin. Geçen gün tesadüfen karşılaştık. Bende onu buraya davet ettim. Helin'i zaten tanıyorsunuz."dedi.

Sonra Siraç söze girdi. Zira Berfin güzel kızdı.
"Memnun olduk Berfin hosgeldin. Ben Siraç. Havin'in kuzeni. "

"Memnun oldum "diye karşılık verdi Berfin. Sonra diğerleriyle de tanıştı.

Berzan kızı görünce şaşırdı. Demek ki bu kızla konuşuyordu Havin. Halbuki o sevgilisiyle konuşuyor zannetmişti. Bunları düşünürken telefonuna mesaj geldi. Lizge işi çıktığını gelemeyeceğini yazmıştı.

Berzan derin bir nefes aldı çünkü gelseydi olaylar karışırdı. Helin bütün Mardin'e yayardı bu sevgili işini.

Havinden........

Berfinler geldiğinden beri sohbet muhabbet konuşuyoruz. Helin arada laf çarpıyor ama olsun. Artık acıktım en iyisi yemek yemek.

"Kızlar hadi kalkalım yemeği hazırlayalım"dedim kızlara dönerek.

Berzan da Siraç'a dönüp konuştu.
"Siraç kalk bizde içecek falam almaya gidelim işimiz var"dedi.
Kırk yılın başında bir işe yaradı ağamız.

En azından masayı pastayı süslemeleri rahat bitiricez.

"Oğlum sen gitsene tek ben niye geliyorum."dedi Siraç. Yine mızmızlığı tuttu.

"Hadi lan çok konuşma işim var senle"diye çıkıştı bu sefer Berzan ona.

Sonra beraber çıktılar. Bizde mutfağa gittik beraber.

Kızlar yemekleri hazırlarken Robinde Şilan'la kaldı mutfakta. Benle Jiyan da arka bahçeyi süslemeye koyulduk.

"Jınbıram?"dedi Jiyan.

"Efendim kardeşim"dedim bende.

"Senle abim yani iyi mi aranız? Belki haddim değil ama merak ediyorum doğrusu sonuçta zorla evleniyorsunuz. Bide şey yani nasıl desem sen ona karşı ne hissediyorsun?"dedi. Çekindiği belli oluyordu. Hem süsleme yapmaya hemde dertleşmeye başladık.

"Jiyan bilmiyorum. Yani eğer anlaşma yada berdel olmasa abinle biz yani nasıl desem evlenmezdik. Sonuçta birbirimizi sevmiyoruz. Bide şey"dedim bu sefer çekinen bendim. Merakla gözlerime bakınca derin nefes alıp devam ettim.

"Abinin sevgilisi var. Yani benim yüzüme baka baka onu sevdiğini söyledi. Ne biliyim kendimi onların arasına girmiş gibi hissediyorum. Tamam abinden beni sevmesini beklemiyorum ama buda çok ağır Jiyan. Sonuçta kim kocasının sevgilisi olsun ister ki? Bana saygı duymasını beklerdim sadece. Kafam çok karışık Jiyan. Robin ve Şilan birbirlerini çok seviyor baksana onların ölmesini istemedim ama sanırım ben ve abin hergün ölmekten beter olucaz. Acaba kötü mü yaptım diye düşünüyorum ama o zaman yapmam gereken oydu."dedim.

Oda bana tebessüm etti.

"Sen çok güçlü bir insansın Jınbıram(yengem). Eminim üstesinden gelirsin. Üstelik abim tam bir salak senin gibi bir karısı oldu hala o kızı mı seviyorum diyor. Aptal işte "dedi gülerek.

"Şştt Jiyan aman diyim abin bunları duyarsa ikimizi de kurşun manyağı yapar gerçi sözleriyle de kurşun acısı veriyor ama neyse biz işimize dönelim."dedim gülerek.

Oda omuz silkip işine döndü.

Beraber işleri bitirince kizlarda yemekleri getirdi herşey mükemmel olunca Jiyan abisine mesaj attı. Bizde oturup onları bekledik. Mum falan yakmadık zaten doğum günü kutlamakta bana göre saçma ama Siraç mutlu olucaksa bende mutlu olurum. Bunları düşünürken Berzan arkada Siraç önde içeri girdiler. Bende Siraç'ın yanına gittim. Herkesten önce benim kutlamam gerekiyor çünkü. Hemen önünde durup konuştum.

"Siraç canım kardeşim doğum günün kutlu olsun. Umarım hep mutlu olursun. Hepimiz seni çok seviyoruz. Sen benim için çok değerlisin. Hep mutlu ol olur mu? Hediye alamadım ama en kısazamanda telafi edicem merak etme."dedim gülerek. Sonra kocaman sarıldım ona.

Siraç Robin dayım yengem hepsi benim ailem. Onlar hep benim yanımda oldular. Birde amcam var tabi oda İstanbul'da yaşıyor. Hep bana destek oldu. Çok iyi bir cerrah oda. Bana çok yardımcı oldu. Babam gibi sirket kurmak yerine kendini mesleğine vermiş bir adam. Üstelik aramızda sadece 6 yaş var:)

Hepsi benim ailem. Ama Siraç benim canım. Onun mutluluğu benim herşeyim. O benim olmayan kardeşim. En büyük destekçim. Ona sarılmak beni en mutlu eden şey.

Gerçekten sarılmak insana çok iyi geliyor. Sanki bütün yaralar kapanıyor. Bunları düşünürken ben Siraç'ın kulağıma söylediği sözle gözlerim fal taşı gibi açıldı. Eşşek işte ne denir ki?