Doctor Park

Epilogue

This will be the end of our journey.
Thank you for being part of this story.
Hope we'll see each other again!

***

Finale

Nagising ako sa isang madilim na kwarto. The only I can see is the darkness around this room.

Hindi rin ako makahinga ng maayos dahil tila hindi ka talaga makakatagal sa lugar na ito dahil sa sobrang sama ng amoy.

There's something stinky smell outside this room, para bang naaagnas na o di kaya'y nabubulok.

I suddenly realized what happened to me before, agad akong tumayo sa kung saan man ako nakapwesto ngayon but I failed.

Nakatali ang mga paa ko ng kadena at kahit anong pilit kong tanggalin ito sa aking mga paa ay hindi ko magawa.

"Gising ka na pala.." nakitaan ko siya ng ngisi sa kaniyang mga labi. He seems happy seeing me like an animal chained like this.

Jerome. The evil.

"Walang hiya ka! Pakawalan mo ako dito!" pilit kong tinatanggal ang kadena pero kahit anong gawin ko ay hindi ko ito dali-daling matatanggal.

"Hayaan mo, you will never suffer again dahil alam ko sa mga oras na ito, dadating na ang taga pagligtas mo." hindi man niya sabihin kung sino 'yon alam ko na kung sino ang tinutukoy niya.

Jason

The tears starts to fall again. Ito na naman ang aking kinatatakutan. Jason will save me again and I have nothing to do to help him. Minsan niya na akong nailigtas at hindi ko na kayang makita siya na nahihirapan dahil lang sa pagligtas at pagsagip niya sa aking buhay.

"Don't worry Lendrein, magkikita pa naman kayo, but unfortunately, this will be the last." mas lalo siyang ngumisi.

Susugod na sana ako ngunit hindi natuloy dahil agad akong hinablot ng kaniyang tauhan para ilayo sa kaniya.

"Walang hiya ka! Demonyo ka! " halos mabasag ang boses ko dahil sa galit at poot. Hindi ko akalain na ganoon ang ugali niya.

Lumabas kami mula sa kwartong 'yon. Bumungad sa akin ang malawak na kagubatan, halos kalbo na at hindi na kailanman tinataniman ng anumang mga halaman. Ang dulong bahagi din nito ay bangin.

Pinaupo niya ako sa upuan at doon naman sunod na itinali.

"Sino ka ba, huh! Bakit mo ba 'to sa akin ginagawa! Bakit!? " nagsimula na namang namuo ang luha sa aking mga mata dahil sa nararanasang hirap ng sitwasyon na kinakaharap ko ngayon.

"Don't be so dramatic, you know what, I hate drama!"
He sighed, nainis at tila nawalan ng gana makipag-usap sa akin.

"Alam mo, hindi ko naman talaga 'to gagawin sa'yo kaso...nainis ako eh, nagagalit ako kapag hindi ko nakukuha ang gusto ko. At para malamam mo, I'm not like you. I'm not like any others." tila naging palaisipan sa akin ang mga sinabi niya especially the last words that he said.

Yumanig ang nakakatakot na tawa niya.

"I like seeing you confusing!"
Namuo ulit sa akin ang galit. Fuck him!

"Alam kong alam mo na ang pagkatao ni Jason, that secret was hidden for a long time! And you're brave, huh. And for you to know me very well, katulad niya din ako. But..we are not the same. Dahil kahit kailan hindi ko nagawang magtago, hindi ako nahiyang ipagmalaki na infected ako ng ganoong klaseng virus. Bakit ko ikakahiya, mas napadali at napasarap pa nga ang pamumuhay ko sa mundong 'to dahil doon. I'm strong, extraordinary and dominant. We are the superior than the living being like you, humans. Lahat nagagawa ko, at walang sinumang makakapigil sa akin. I can control all the things, all the people, and even my own breed."