Kağıttan gemiler yüzüyor gözyaşı çölünde.
Bir rüzgar eşliğinde yırtıyorlar suları...
Kumların akışı çekirdek yönünde...
Lavdan bir okyanusun dibine...
Mutlak sessizlik, içinde mezarsız diller mevcut.
Bir zamanlar kum saatine kapılmış...
Bu çorak arazide tutacak dal bulamadığından kendini toprağa diken...
Onlarca gemi işte böyle battı.
Mavi bir dünyada başka hayata daldı zannetti balıklar.
Oysa mavi bir hayatta uyuyan onlardı...
Çölde, denizde, bir yanardağının kükreyen nefesinde...
Mavi diller siyaha boyandı.
Dikilen tohumlar mezar taşı olarak filizlenip canlandı...
Kağıttan gemiler yanıyor gözyaşı çölünde.
