Bir müzik eşliğinde bulutları seyrediyorum. Onların tükürüğüyle anca yıkanabiliyor bu şehir. Tüm tozu dumanı bir rüzgara karışıyor, geriye kalanların ahında haykırıveriyor sessizlik. Konuşan tüm kötü kalplerin mırıltısına bedel, duymak istemediklerimizin dilsiz bir tokadı bazen. Bazen de zihne yolculuğa bir gemi...
Davetsiz.
Kalemin kağıda, ruhumun bedenime olduğu gibi.
Bihaber dünyalardan.
Dünyalar bihaber ondan.
Siyah da davetsiz.
Yutuyorum beyazı, buluyorum geceye.
Beyaz'ım...
Kağıdın içindeki hayaletsin sanki. Göremiyorum seni. O yüzden yazıyorum, bulabilirim belki.
Beyaz'ım... Ben siyahım. Ve kimseyim.
Lekelerim dokunduğum yerleri, karalarım.
Bazen renklerin arkasına saklanır, gölge olurum.
Gündüz fark edilmem, geceye karanlık olurum.
Ancak her ne olursam olayım ben de senin gibiyim.
Hep aynı tonum.
Beyaz'ım... Ben siyah kimseyim.
Ne varım ne yokum.
