Odyssey High: School For Enchanters

iv. first day

First day's a gift
Or is it a curse?

Kabanata 4

---

Aeresthelle

"That's odd. I've never heard of that before."

Kasalukuyan akong nandito sa cafeteria ng Odyssey High kasama si Sir Liam. Nagsalita na lamang ako sa aking isipan dahil alam kong mababasa at maririnig niya rin naman ito. It's better to save my saliva after all.

Tumingin ako sa paligid ng cafeteria at wala itong katao-tao maliban sa isang nagse-serve ng pagkain na siya ring nagluluto gamit ang kanyang enchantment at pinapalutang niya lamang ito papunta sa mga tao.

All in all, ay isa lamang itong simpleng cafeteria para sa mga estudyante. Wait-

Scratch that. Isa lamang itong simple ngunit napakagandang cafeteria para sa mga enchanters na nag-aaral dito.

Tumingin ako kay Sir Liam at nakita kong nakatingin ito sa likod ko. Lumingon ako at wala namang may nakikita.

"Tss. That troublemaker." He muttered under his breath pero narinig ko rin. Tumingin siya sa akin, "I'm sorry Aeresthelle. But I'll let you know if I find something about what happened to the enchanting rose of Mauritius."

"Can you tell me about that rose?" Saad ko.

"Well, actually there's a myth or legend about that rose. Some say that only the true chosen enchanter may unlock its most deepest secrets. Some say that it was the enchanted being that was long forgotten and no one knows its name. They say that the soul of that enchanting being was trapped in that rose." Mahabang paliwanag niya at mataman akong nakikinig sa kanya.

"And why exactly did you made me enter that room?" Tanong ko sa kanya. Nilagay ko ang dalawa kong palad sa ibabaw ng mesa at mataman siyang tinitigan. Ngayon ko lang napansin na kulay asul ang kanyang mga mata.

"Hindi mo naman ako pinatapos eh." He pouted. How childish. "At yung rose na yun ay ang nagde-decide kung saan kang branch nabibilang. Kung mamamatay ito, it means sa cursed enchantment ka napapabilang at kung hindi naman, ay sa gifted." Tumango lang ako at may sasabihin sana nang may isang lalakeng tumatakbo papunta sa kabilang corridor. Naka hoodie ito pero hindi nakaligtas sa aking paningin ang itim na itim niyang buhok. Matipuno ang kanyang katawan at matangkad.

Odd.

Napatingin ako kay Sir ng bigla itong tumayo, "Sorry Aere. I need to catch that troublemaker again before he can cause rucus inside Odyssey High. Meanwhile, you could stay at one of the empty rooms of the Academy since we still don't know where branch you belonged. Gotta go!" At sa isang iglap, bigla nalang itong nawala na parang bula.

I sighed.

●

Monday.

Start of classes here on Odyssey High and I'm kidding myself if I would say that I'm not nervous.

This would be my first day at parang gusto ko nalang yata magkulong sa silid na ito. Pero dahil gusto kong makita ang ibang estudyante at maranasan kung paano maging normal na estudyante, ay papasok ako.

Huminga ako ng malalim at tinignan ang aking kabuuan sa salamin. Dumating na kahapon ang aking uniporme at masasabi kong napakaganda nito. Kulay puti na long sleeves ang sa loob at natatakpan ito ng dark blue vest at kulay dark blue rin ang palda.

Sinuot ko na ang sapatos at tinitigan ang berde kong mga mata sa salamin. Sana ay maging maganda ang aking tuloy dito sa Odyssey High.

Binuksan ko na ang pinto at tuluyan nang lumabas. Habang lumalakad ako papunta sa una kong klase ay may nakakasalubong akong mga estudyante na halos sundan na ako ng tingin. Bakit nila ako tinititigan? May dumi ba ako sa mukha?

Pasimple akong tumingin sa glass wall ng corridors at napansin kong wala namang dumi ang mukha ko.

Occupied ang isipan ko ng may mabangga ako. Mabuti naman at hindi ako natumba at yung nakabangga ko lang ang natumba.

Ayokong humawak sa kamay niya at baka mag panic ako, "Miss, okay ka lang ba?" Nasabi ko nalang sa kanya.

Inis siyang tumingin sa akin at tumayo. Pinagpagan niya yung uniform niya at binigyan ako ng masamang tingin, "Ano bang problema mo ha? Tumingin ka nga sa dinaraanan mo."

"Sorry."

"Sorry?! Eh na dumihan mo yung uniform ko! Tatanga-tanga kasi." Sumbat niya saakin kaya medyo nainis ako, "Miss, I'm sorry about that okay? No need to shout."

Mahinahon ang pagkasabi ko sakanya pero mas lalong umusok ang ilong niya. Tss. Sayang ang ganda niya kung ang ugali naman niya ay parang malansang isda.

"Don't you know me?! I'm Nikki Diploma and I belong to the gifted branch. I could very well make your bones break with just a mere touch!" Mahaba niyang litanya. So she has a super strength? Interesting.

"Okay."

"Anong okay?!"

Bago pa siya makapagsalita ay nag ring na ang school bell at nagsilabasan ang mga estudyante. Kinuha kong chansa iyon para makatakas at baka mapahamak pa yung babaeng yun kapag nahawakan ko siya.

Nakahinga ako ng maluwag ng makita ko ang silid ng una kong klase.

Mythicalogy

I opened the door at napalunok ako ng makitang lahat ng estudyante sa silid na ito ay nakatitig saakin.

I gathered my courage at pumasok ng tuluyan. Humanap ako ng vacant seat na nasa likuran at doon na umupo.

Napansin kong dalawa lang kami ng isang lalakeng mukhang nakatulog sa armchair niya ang sa last row. Hindi ko nalang pinakinggan ang mga bulong-bulungan ng mga estudyante.

I was glad ng tumahimik na ang mga ito ng pumasok ang isang babaeng nakangiti ng maganda at kulay berde ang mahaba niyang buhok na umabot na sa talampakan. Weird.

"Good morning class. I've heard that we have a new student today. Is she here?" I raised my hand up at tinignan niya ako at ngumiti.

"Could you please introduce yourself infront?" Hindi na ako umimik pa at tumayo upang maglakad papunta sa harap. Tinignan ko sila ng walang ekspresiyon at nagsalita, "My name is Aere-"

"Tss. Noisy."

Naputol ang sasabihin ko ng may biglang nagsalita. Nakita kong tumayo mula sa upuan niya ang lalakeng kasama ko sa last row kanina at naglakad papunta sa akin. Kulay itim ang buhok nito at di mapagkakailang gwapo.Tinitigan ko ang asul niyang nga mata na parang puti na tignan at ganoon rin siya saakin.

Nang malapit na siya saakin ay yumuko siya at bumulong, "Ugly." At bigla nalang siyang lumakad papunta sa pintuan nang tumatawa na parang baliw. Lumabas na siya at parang naging kamatis ang mukha ko ng maalala ang sinabi niya.

Tinawag niya akong panget?!

---

BlackenedLight