No Label Relationship

31

GPOV

Naranasan nyo na ba yung pakiramdam na paggising nyo wala na kayong makita ?
Yung tipong hindi nyo alam kung brownout ba o sadyang madilim talaga.
Yung pakiramdam na hindi mo alam kung saan ka magsisimula o kung paano ka magsisimula.

I Am Mentally Blind. Nabulag ang isip ko kaya nawalan ako ng ability para makarecognize.

Nagising ako isang araw na wala na akong makita.All Black.

Mind-blindness is a cognitive disorder where an individual is unable to attribute mental states to others. 

I have eyes but i have to accept that there is a problem with my mental sight.
Physically blind is bad,but mental blindness is worse,because it robs you of your ability to be productive.

A/N: Ang hirap mag-explain😅.
Paliwanag ko ulit,Mentally blind si Glaiza.
Nakakakita sya minsan,madalas ay hindi.
Nasa isip nya lang na bulag sya pero hindi talaga sya bulag. Gulo diba ? Yung mga kakilala nya,minsan hindi na nya narerecognize kasi hindi na tinatanggap ng utak nya yung image. its like having a computer store information but no screen attached to the computer. Yung tipong kahit kaharap mo sya,parang wala kang nakikita.Ganern.

Mahirap.
At the time,i didnt think anything of the fact that i couldn't conjure up a mental image of Rhian at will. Hindi ko na natatandaan yung mukha nya.I couldn't picture her face anymore.

"baby ..." Tawag ni Rhian."hey,why are you crying?" Nag aalalang tanong nya sabay punas sa mga luhang naglalandas sa pisngi ko.Hinuli ko yung mga kamay nya at masuyong hinalikan.

"What happened to me ? why am i different ?" Umiiyak na tanong ko.How do i navigate life without a mind's eye ? I miss you so much.. i want to see you again..Gusto kong rumehistro ulit sa utak ko yung mga alaalang binuo natin.."

"ssshhhh ..." Alo nya sakin habang hinahalik-halikan yung pisngi ko. "it doesn't matter kung hindi na naaalala ng utak mo yung mukha ko,we can create a new memory..Look,touch my face..Imemorize mo lahat ng anggulo ko.Ganon pa rin ang lahat."

"i love you so much Rhian.." Umiiyak na sabi ko. " if i had given a chance to have the ability to recognize and see you again,Tititigan kita sa mga mata para malaman mo kung gaano ka kahalaga sakin."

"i love you too Glaiza.."Buong pusong sagot nya bago hawakan yung kamay ko at alalayan ako." Tara mamas--

"Rhian.." Tawag ko sakanya kaya natigilan sya."Do not ask me to remember or to recognize.Do not try to make me understand,let me rest and know you're with me,kiss my cheeks and hold my hand.Kung sakaling dumating yung panahon na hindi ko na maalala kahit ang boses mo,o tuluyan ng mabura yung imahe mo sa isip ko ..Just remember that i need you,that the best of me is gone."

Unti-unti kong narinig yung mga hikbi nya.

"Makakakita ka ulit. Nasa isip mo lang na bulag ka pero hindi,okay ?" Alo nya sakin.

"i still remember our first kiss.." Nangingiti kong sabi. "i still remember-----why did you do that !?im still talking." Saway ko dahil bigla nyang dinilaan yung lips ko.

"i lick it,So its mine." Sagot nya.Nararamdaman ko yung pagngiti nya sa labi ko kaya napangiti din ako." i will love you whatever the conditions may be."

"thank you.." Sagot ko.

"you two ! get a room !" Natatawang saway ni Bianca.

"Can i talk to Glaiza ??" Tanong ni Kelly.Humawak sa kamay ko si Rhian at wala sa loob na tumango ako.

"balikan kita mamaya." Sambit nya bago ako masuyong hinalikan sa labi." I love you."

Naramdaman kong may naupo sa tabi ko kaya napabuntong hininga ako.

"Ngayon ko lang sya ulit nakita na ganyang kasaya." Umpisa ni Kelly na ang tinutukoy ay si Rhian. " alam mo bang madalas syang nagigising ng umiiyak dahil akala nya mawawala ka na sa kanya.." Tahimik lang akong nakikinig.

"Minsan iniisip ko,bakit ikaw pa ? bakit hindi na lang ako ? Ang tulad ni Rhian ay dapat iniingatan,inaalagaan at hindi dapat sinasaktan." Tinapik nya ako sa balikat pagkatapos ay bahagya syang tumawa. "wag mo na syang sasaktan..she suffered enough,tama na Glai.."

"Sasabihin ko sayo kung bakit hindi ka nya nagustuhan." Sagot ko. " Dahil magkaiba tayo."

" i know..---we've been together for almost 5 years now. it feels so wonderful to love someone this long..but then you came..again..you took her heart---"

"Nauna ako sayo Kelly." Putol ko sa sasabihin nya. "ive searching for that someone,to show me the way..to take my hand and tell me that everything will be okay.i found that special someone..i found that someone in her. Sya lang ang naglakas loob na pulutin yung mga bubog na gawa ni Solenn kahit pa alam nyang masasaktan sya."

Narinig kong bumuntong hininga si Kelly.

"May mga bagay na ayaw nating mangyari pero kailangan nating tanggapin,things we dont want to know but have to learn.And people we cant live without but have to let go. Love her Glaiza,with all your heart. Wag mo syang lolokohin." Sambit ni Kelly bago tumayo.Muli kong narinig ang buntong hininga nya.Alam kong nahihirapan sya.

"Paano ka ?" Matapang na tanong ko. " Mawawala na naman sayo si Rhian."

"Hindi mawawala sakin ang taong hindi naman naging akin. Uuwi na kami ni Bianca ng Pilipinas bukas,sumunod na lang kayo ni rhian. Alam kong invited ka sa kasal ng Pinsan ko..Ng babaeng minsan mong ipinalit kay Rhian." Nagulat ako ng bigla nya akong kwelyuhan. "Sinasabi ko sayo Glaiza,iwasan mo na yang pagiging babaero mo." Sambit nya sabay hawak sa kamay ko. "Dahil kapag inulit mo pa yun..Mawawalan ka na ng kamay." Banta nya bago ako bitawan.

Bigla akong pinagpawisan.
Napakaamazona talaga nya.😨

"i believe that people meet for a reason,at masaya ako dahil nakilala ko si Rhian..Magdiwang ka dahil ikaw ang minahal nya." Dugtong ni kelly bago humakbang palayo sakin.

"kelly.." Tawag ko. " Naalala ko nga pala,Ang baduy mo sa suot mo.Seryoso ?? yellow green yang dress mo tapos nakarubber shoes ka ng pula ?" Nakangising tanong ko kaya pinanlakihan nya ako ng mata.

"Nakikita mo ko !?" Gulat na tanong nya.

Naglakad ako at nilampasan sya habang tumatawa tawa.

TO BO CONTINUED..