No Label Relationship

30

RPOV

Magkaharap kami ngayon ni Glaiza.
Her eyes was blank.
No Emotions,No Excitements,No Guilt,No Pain..All Blank.
She tried to hold my hand across the table pero natabig nya yung baso,dahilan para bumagsak iyon sa sahig at mabasag.

Agad akong tumayo para punasan yung nabasa nyang hita at pulutin yung mga bubog na kumalat.

"im sorry.."Hinging paumanhin ni Glaiza. Nakayuko sya kaya malaya kong natitigan yung mukha nya mula sa pagkakaluhod ko.

"i--ah ..uhm..." Nauutal na sagot ko kasabay ng sunod sunod na paghikbi ko.Pilit nyang hinahawakan yung mukha ko para siguro punasan yung mga luhang patuloy na naglalandas sa pisngi ko.

"ssshhh.. dont cry." Pagpapatahan nya sakin. "Nothing hurts more than being disappointed by the one person who you thought would never hurt you..Im sorry Rhian For what i did. Pinagsisisihan ko na lahat,Alam kong nasaktan kita. I just came here to say good---

"No ..." Umiiyak na putol ko sa sasabihin nya. "iiwan mo na naman ba ako ? Glaiza please..😭😭."

"Rhian..Dont cry for me..i dont deserve your tears..If they ask you about me..tell them na ako yung taong minahal mo pero sinaktan ka lang. I dont deserves you.." Sagot nya kaya lalo akong napahagulgol.

Paano nga ba ako hahanapin ng taong hindi alam ang daan ?
Paano ako hahanapin ng taong ni sarili nyang anino ay hindi na nya makita ?

"you are still my favorite chapter that i keep on re-reading night after night till my eyes are red with tears and my heart hurts from the memories of your lost touch. My memory Loves you.. " Umiiyak na paliwanag ko. Oo galit ako sa kanya pero hindi ibig sabihin nun na hindi ko na sya mahal. Mahal ko sya at hindi yun nagbago. " Sabihin mo...hindi mo na ba ako mahal ?"

" Rhian .. kahit hindi na kita nakikita ngayon,kilala ka pa rin ng puso ko. I love you without a cause,without a reason,without a doubt.Sometimes i wonders if you still think of me..But Rhian..Marami ng nagbago,Hindi na kita maaalagaan,hindi na kita mababantayan,hindi na kita---

"let me do those things. Have you ever been hurt so bad that your whole body is crying ? Your heart is aching so much na halos hindi ka na makahinga,You cant say a word,you cant make a move,your mind is set on your pain.You just feel the burning heavy tears streaming down your cheeks." Pinunasan ko yung mga luhang naglandas sa pisngi ni Glaiza. " ayoko ng maranasan ulit yun.."

"Bakit hinayaan kong umabot tayo sa ganito ?" Umiiyak na tanong ni Glaiza habang nakahawak sa kamay ko. " Bakit kita sinaktan ? Bakit ko hinayaang madurog ng paulit-ulit yung puso mo samantalang wala ka namang ibang ginawa kundi ang mahalin ako ... im sorry..i love you so much." Mabilis ko syang niyakap. Iyon lang. Iyon lang ang hinihintay kong marinig. Ang sabihin nyang mahal nya ako kahit na nasaktan nya ako. " i love you until the light had gone,until the years had gone,until the tears had all but drowned me.Patawarin mo ako.."

"Shhh ... i love you,i always love you..Matagal na kitang pinatawad.." Umiiyak na sagot ko.

"Can we start over ? Can we be strangers again ? Let me introduce myself. We laugh and talk,we can relearn what we already know and come up with new inside jokes,a d create new memories and give each other a second chance.."

I smiled. Kahit alam kong hindi na nya makikita ang mga ngiti ko na sya ang dahilan.

"we cannot start over.." Sagot ko kaya napakunot noo sya. "But we can begin now and make a new ending."

After that,i claim her lips.
We move in the same rythm na kami lang ang nakakaalam.

-------

"where is she ?" Tanong ni Kelly na ang tinutukoy ay si Glaiza.

"Sleeping." Balewalang sagot ko habang nagsusulat." why ?"

"Are you happy ??" Tanong nya kaya natigilan ako at takang tumingin sa kanya. " Oppps ! im sorry,of course you're happy. hehe. Hahanap  ka ba ng Donor nya ?"

" She's Mentally Blind,Not physically Blind So no." Nakataas ang kilay na sagot ko kaya napairap sya."where's Bianca ?" Tanong ko.

"ewan ko sa kaibigan mong malandi." Nakangusong sagot nya kaya natawa ako. I smell something fishy.😁 "Bat ganyan kang makangiti ?"

"Nothing..By the way,Basahin mo to." Tukoy ko sa sinusulat kong tula.

“Ikaw parin”

Nuong gabe na TINAPOS
Mo na ang LAHAT
Pakiramdam ko’y
NAPAKABIGAT

Pinilit kong IBALIK
Ang DATING TAYO
Kahit alam ko na
WALA ng TAYO

Pasensya kana kong
KINUKULIT parin kita
Alam ko naman na
BINITAWAN mo na AKO

PANSAMANTALA…
Sinubukan kong maging MASAYA
Pero mahirap pala na hindi
IKAW ang KASAMA

Gusto konang SUKUAN ka
Pero NAGTATALO
Ang aking DAMDAMIN
LALABAN paba? o SUSUKUAN kana?

Para saan pa at
ILALABAN kita?
Kung sa UNA palang
SUMUKO kana

Para kang BAGYO
Sa tindi ng PANANALASA
At…PINSALA
Ako’y hindi NAKAPAGHANDA

Kung hindi man natin
Kayang IBALIK
Bakit hindi nalang tayo
MAGSIMULA ULIT?

Kahit na mas MARAMING mas BETTER SAYO
IKAW PARIN…
ang pipiliin ko na MAKASAMA
Hanggang sa DULO.

"what do you think ?" Tanong ko dahik hindi sya nagsasalita.

"its---

"perfect." Sabay kaming napalingon ni Kelly.

"Baby !" Excited na sabi ko sabay tayo para alalayan si Glaiza." Ang bilis mo namang magising."

"Naninibago lang ako sa klima." Sagot nya. Inalalayan ko syang maupo sa tabi ko. "Kelly.." Tawag nya kay kelly kaya nagkatinginan kami. "Thank you so much."

"For what ?" Takang tanong ni kelly.

"Dahil hindi mo pinabayaan si Rhian. I know you love her..You love her to the point na kinaya mong iwanan sya para lang magkaroon kami ng pagkakataon." She paused a moment. " Pagkakataon na paulit ulit kong sinayang."

"Broken vows are like broken mirrors. ikaw ang basag na salamin na hinawakan ni Rhian. Iniwan mo syang duguan while staring of her broken image.Wag mo ng uulitin yun,dahil kapag nangyari yun..sisiguraduhin kong hindi mo na sya makikita kahit kailan." Banta ni kelly bago kami iwanan ni Glaiza.

Nakatungo lang si Glaiza kaya hinawakan ko yung kamay nya.
She smile. I kiss her cheeks like i used to do.

"i just want the chance to love you like you deserve to be ." Bulong nya kaya lalo akong napangiti.

Sometimes,two people need to fall apart to realize how much they need to fall back together.

TO BE CONTINUED..

A/N: ctto of spoken poetry Z.D.G.