Pagkababa ni Alex ng sasakyan ay umalis na agad ang binata dahil may iba pa daw itong lakad ng gabing iyon. Nadatnan niyang naroon na sa bahay ang kanyang kuya pero laking gulat niya nang makita kung sino pa ang naroroon. Walang iba kungdi si Nash.
“Anong ginagawa mo rito?” tanong niya rito.
“Sinusundo ka.” Casual na sagot nito.
“Bakit? You’re supposed to have your graduation party tonight, right?” Nagtatakang tanong ng dalaga.
“Maiwan ko muna kayo. Marami pa akong tatapusing trabaho. Sige Nash. Alex, pakihugasan na lang yung kinainan ko. Thanks sis!” at patakbong umakyat sa second floor upang iwan silang dalawa.
She felt anxious and troubled right at that moment kaya pinili niyang magtungo sa lababo para hugasan ang pinagkainan ng kuya niya. Naramdaman niya na sumunod sa kanya ang binata.
“Are you going to ignore me?”
“I’m not ignoring you. Can’t you see, naghuhugas ako ng pinggan? Atsaka bakit mo ba ako sinusundo?”
“Because I wanted you to be at my party. Hindi ka na nga nagpunta sa graduation rites, di ka pa aattend sa party ko?”
“Is it a requirement to attend your graduation rites? Atsaka nandoon naman sina Reina at Bea pati si Margarette.” Medyo sarcastic yung pagkakabanggit niya sa huling Pangalan.
“I don’t care about them. I was expecting you to come pero natapos na lang, ni anino mo, hindi ko nakita.”
“I already told you yesterday and last night that I’m not going to come. So why would you have to expect me to be there?” mataray na sagot niya.
“Because I want to. Ikaw ang pinaka close ko sa lahat pero ikaw pa tong wala.” May himig ng pagtatampo sa boses ng binata.
Natapos na ang dalaga sa paghuhugas at nagulat siya ng paglingon niya ay nabunggo niya ang binata. Nasa likuran niya na pala ito.
Ipininipilit niyang iiwas ang sarili sa binata subalit bigla siya nitong niyakap na ikinagulat niya.
“Ano ka ba? Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?”
“Niyayakap ka.”
“I know right! But why are you hugging me? Bitiwan mo nga ako. Ano ba?” Impit na sigaw niya. Ayaw niyang may ibang makarinig sa kanilang dalawa. Mabuti na lang walang mga tao dito sa kusina. Mukhang inutusan nila mama sila Manang.
“Because I missed you. I missed the time that we’re together. I missed those moments na nagkukulitan tayo. I missed us.” May lungkot sa boses na banggit ng binata. Dinig na dinig ng dalaga ang pagtibok ng puso nito at tila ba Pangalan niya ang isinisigaw niyon.
“Ano bang pinagsasasabi mo? Alam mo, gutom lang yan. Kumain ka muna kaya. Wala bang pagkain sa bahay niyo?”
“Can’t you hear me? I said I miss you.”
“I heard you loud and clear, but I don’t know whether to believe you or not. At saka, well, natural lang naman na ma-miss mo ako because I’m your friend pero for sure, hindi mo na ako mami-miss kasi may gf ka na. May makakakulitan ka na. May makakasama ka na pag nalulungkot ka.” She swallowed hard as she speaks. She wanted to tap her back for not buckling up while she said those words.
Biglang binitiwan ng binata ang dalaga at hiniwakan ang mukha nito. “I don’t want us to be just friends, Alex.”
“Ano bang sinasabi mo? Alam mo, baka hinahanap ka na sa party mo at saka baka nag-aalala na sa’yo si Margarette. Mabuti pa, umalis ka na.” at lumayo sa binata.
