Overplay S4 : Who Are You

Trenta y Nuébe.

"Mark, happy birthday!" Bati ko mula sa telepono habang kausap ko si Mark.

Its been two days since the Ending Event happened at oo, ito na yung araw na hinihintay namin ni Mark.

Alas sais palang ng umaga at kakagising ko lang. Nagising ako dahil sa tawag niya, sa totoo lang.

"Hahahaha salamat. Basta yung plano mamaya ha?" I heard him.

"Akong bahala. Anong oras ko ba siya susunduin dyan?" I asked while satting up in my bed.

"7:30. 8am kasi lalapag ang sinasakyang eroplano nila Mama." Sagot niya.

"Okay. Pupunta ako mamaya dyan sakto 7:30." I said.

"Osige sige. Thank you ulit, bye!" He said and then put the call down.

Dumiretso muna ako sa bathroom at naligo saka ako nagbihis. Nagsuot lang ako ng dark blue na long sleeves at denim shorts saka yung ipinadalang sapatos sakin ni Mark.

Naaalala niyo pa? Iyong mga panahong may gusto pala siya sakin at bumili kami nun ng sapatos ni Matt, at ayun binilhan niya ako ng pasikreto. Halos matawa naman ako habang inaayos ang sintas nun.

Ano bang meron sakin at nagkagusto yung tao sakin. I ain't special. Sabagay, pati si Jeno din naman. At naramdaman ko din yun.

Kinuha ko na ang car keys ko at phone saka bumaba sa may dining. Nasalubong naman ako si Brent kaya nginitian ko siya.

"Di pa po gising si Ma'am at Master, Sir." He bowed his head, while saying my parents were still asleep.

"Okay lang. May pupuntahan kasi ako. Magpapaalam nalang ako sa kanila." I said.

Tumango naman ito at umalis na.

Ngunit ng paalis na siya napansin ko ang mukha niyang bahagyang malungkot.

Kaya naman ay tumigil ako at, "Brent."

Nilingon naman niya ako at bahagyang ngumiti ng peke. "Po?"

Lumapit ako saglit. "Kung may problema ka, puwede mong ilapit sakin."

Humina siya ng mahina. "Wala naman po. Okay lang po ako."

"Sige na, okay lang yan. Makikinig ako." Pilit ko.

Bahagya siyang napatingin sa baba at nilingon na ako ng seryoso.

"Yung nanay ko po kasi, nasa hospital. Naconfine kasi nastroke lang po siya kahapon." Paliwanag niya habang nagpipigil sa nginig ng boses niya.

"Kamusta na ang lagay niya? Gusto mo bang bisitahin siya?" I asked as i tapped his shoulder.

"Kagagaling ko lang po doon kaninang umaga." He answered.

Napahinga ako ng malalim. "Ipagdadasal ko ang nanay mo. Gagaling din siya, tiwala lang."

Napansin ko ang mapakla niyang ngiti. "Sana nga po may milagro pa sa mundong ito. Kaso pang anim na beses na po itong nastroke na siya, at kanina hindi na niya kami nakikilala."

I feel bad for him. Kahit naman di kami close at assistant ko siya, ayoko yung feeling na ganito siya. Kasi naaapektuhan ako.