Revenge of Mine

[13]

[13]

Elena's

My head hurts. I don't know what happened next after that truck hit me. OMG. Am I still alive? I tried to feel my own body. Geez. Of course! Mararamdaman ko ito.

I opened my eyes. All I can see is a big flowers and butterflies. I am on the top of the hill. Under a big tree. Halos naputol ang aking pagmumuni muni ng may narinig akong boses ng isang babae. Batang babae. She's calling me 'mama'. Err- I am not that old to have a baby.

"Mama." Eto na naman. Do I look like a mom? Really?

"Uhh? Hey kid, Can I ask? Where I am?" Tanong ko sa kanya.

"God owns this place, Mama. Tahimik dito. Masaya." I saw her. Kaso ay nakatalikod sya saakin? Is there something wrong with my face? Wala naman hindi ba? And God? Nasa heaven na ba ako? Oh no! No, no. no. This can't be.

"Baby." Isang pamilyar na boses naman ang tumawag saakin.

"M-mommy?" I asked. My mom died after Gab's mom died. P-paanong? Patay na ba talaga ako?

"You need to go back, baby. Kailangan ka ng mga kaibigan mo. I will take care of your child." WHAT?! CHILD?! BUT...

"M-mom, wala akong anak. Wala akong babalikan! Sasama na ako. S-sasama na ako sayo, Mommy." Humagulgol na ako. Ayoko na. Kapag bumalik ako, mararamdaman ko na naman ang sakit. Atleast dito, wala na. I feel safe.

"Just stay there, baby. Learn to forgive and forget. That's for your own good." At umalis na sila. Dumiretso pa sila sa may punong malaki.

Anliwanag. Napakaliwanag. Hinabol ko sila. "Mommy! Mommy! Mommy!" Halos wala na akong boses. Wala na sila.

I tried to open my eyes. Puro puti. Of course! Nasa ospital ako. Sinubukan kong umupo. It hurts. My body hurts.

I saw flowers! Ospital ba 'to o flower shop. Seriously?

I looked at my side. It's Nate. He's holding my hand. Dapat ngayon ay kinikilig ba ako ng sobra. Dapat ay nasa New York sya with Catherine. He doesn't love me. Yes, he do like me. Like is very much different from love.

Hinila ko ang kamay ko. Pero wrong move. Nagising sya. And his eyes looks like a panda. Hahaha! I want to laugh. Really. Pero ayoko. Galit ako.

Napatayo sya. "You're awake! Oh god! Thank you." And he hugged me.

"Ouch." Daing ko.

"I'm sorry. I just missed you. It's been a month. " Hingi nya ng dispensa.

A month? Ganun katagal?

"Ano bang nangyari?" I asked.

"Nahagip ka ng truck. You've been in coma. And..." Putol nya. Hindi nya maituloy. I looked straight to his eyes. Sadness filled his eyes.

"And what?"

"O-our baby.. It's g-gone." I was shocked. I cant speak. I have a baby. It is all his fault! Bullshit! My baby's gone!

He hugged me tighter. But I pushed him. Fuck him! Fuck Gabriel! Fuck them all.

Iniiyak ko nalang. It's my mom and my baby na nakausap ko.

Bumukas naman ang pinto ng kwartong ito. It's Gabriel.

I looked at him. Isang malamig na titig ang ibinigay ko sakanya! Nathan and Gabriel, just wait. Mararamdaman nyo ang ipinaramdam nyo saakin. Say goodbye to that old Elena.

Napatigil naman ako ng magsalita siya.

"Are you okay now?" Concerned na tanong niya saakin.

"Yeah. And I'll feel much better kung mawawala ka sa paningin ko." I said coldly. He was shocked! Dapat lang, aba. WALA PA YAN SA GINAWA MO, GAGO!

But then, I remembered what my mom told me awhile ago. Tsk. Gusto nila ako? Well, may the best man win. Maghirap sila! I'm really sorry Mom, baby. I'll forgive. But, not now. Maybe someday.

-

Iniuwi na ako ni Nate. Dito sa condo nya. Nandito nadin ang mga gamit ko, well dati pa. Dito kasi nya ako pinatigil. Lumabas sya saglit para bumil ng pagkain namin.

Wala na akong balak antayin siya. Para saan pa? Inimpake ko na ang mga gamit ko. Mga damit. Sakto naman ang pagdating nya.

"What are you doing?" Gulat na tanong nya.

"Packing my things. Isn't it obvious?" Balik na tanong ko sakanya.

"B-but why?" Tanga tangahan? Lol.

"Wala nang tayo, diba? Iniwan mo ako dahil kay Cath. Para saan pa na magtigil ako dito?" Malamig na tanong ko. Tama naman ako. Wala na kami.

"N-nung muntik ka na mawala, I realized  I don't need her. Na sa saglit na panahon na nagkasama tayo, ikaw na ang mahal ko. Minahal na din kita, Elena. Iloveyou" Malungkot na sinabi nya.

"Love? Wow! Big word!" Mapangasat na sabi ko. Siguro kung ako padin yung dti, magpapakatanga ako. Nawala ang anak ko. "Kailangan ko pa palang mamatay bago mo marealize yan. Wow! Just wow." Binuhat ko na ang maleta ko at naglakad papunta sa pinto.

Nahawakan naman niya ang braso ko. "Elena, please, don't leave me. Hindi ko kaya." Nakita kong tumulo ang luha nya. I want to hug him! Pero pinigilan ko ang sarili ko.

"Ano ba kita? Ha? Ano ba tayo? Just let me go. "