HIS STRIPPER (COMPLETED)

Chapter 22

Ang bilis ng kabog ng dibdib ko ngayon. Tila sasabog na ito any moment.

Kagagaling ko lang sa condo ni Jeff at wala siya roon. He still have a class kaya naisipan kong tawagan na lang siya at niyaya siyang mag.usap kami. He said yes and gave me the place and time. 1pm @ Dunkin Donuts . Yon lang kasi ang malapit na place sa school na pinagtatrabahuan niya .

So now Here I am, waiting for him . I try to compose myself pero nanatiling kumakabog ang dibdib ko . Tila ito nalang ang naririnig ko at wala nang iba pa.

Napalunok ako nang matanaw ko si Jeff na pumasok habang gulo gulo ang buhok. Damn! I miss this man soo much! I want to hug him so tight and kiss him right here right now! Pero tila ayaw gumalaw ng paa ko.

"What is it all about? I don't have much time. So spill it" malamig niyang tanong nong makalapit siya sa kinauupuan ko ;ni hindi man lang ako tiningnan. There's really something wrong with him.

Umupo ako ng maayos. Huminga ng malalim sabay tingin ng direkta sa kanyang mga mata . "I want to clear things up. Please, I didn't went here to argue with you. All I want is to know the truth" mahina pero mariin kong sabi . Wala akong mabasang ekspresyon sa kanyang mga mata. Blanko lamang ito. Why Jeff?

"What do you want to know?" Walang kagana gana niyang tanong.

"Nagkikita ba kayo ng ex mo after ng araw na sinundo mo siya sa airport?" Direkta kong tanong. Samo't saring emosyon na ang nararamdaman ko ngayon. Naghalong takot at kaba.

"Yes. So what?" Sagot niya na nagdulot ng kirot sa aking puso.

"W.why?" Garalgal na ang boses ko at any moment ay tutulo na ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan.

"I. I still love her" mahina niyang sabi na sakto lang para marinig ko. Kumawala na ang mga luha sa aking pisngi. Sh*t! I want to slap him for telling me that he still love that girl! I want to scream at him for hurting me this bad! Damn!

"H.how come Jeff? Bullshit! I am your girlfriend and now your telling me na mahal mo pa siya?!" I hissed on him. Mabuti at walang masyadong tao rito ngayon dahil class hours pa. Konting lang yong nakakasaksi sa nagyayari ngayon sa amin.

"That's why I said yes nung sinabi mong mag.usap tayo because I have something to tell you. Let's break.up. Lets end this. I'm sorry" sabi niya at yumuko . Nablanko ang utak ko ng ilang segundo. Hindi nito maproseso ang sinabi ni Jeff..

"Wh.what?" Utal utal kong tanong habang patuloy sa pag.agos ang mga luha na tila wala nang katapusan

"Let's end this." Pag.uulit niya sa sinabi niya kanina. Umiling iling ako. I'm not believing this! This is not true!

"No. No Jeff. I know you love me. I know you wont leave me. You promised! I love you Jeff. Lets fix this. Please" hysterical kong sabi. No! It can't be! Hindi pwede! Kahit basang basa na ang kamay ko dahil sa kakapunas ng luha ko, nakuha ko pang hawakan ang kamay niya.

Hinawakan ko ang kamay niya kahit nanginginig ang kamay ko. Pilit niyang kinukuha ang kamay niya pero masyado kong hinihigpitan ang paghawak rito because I know, the moment I let go of his hand, ay tuluyan na iyang mawawala sa buhay ko. Tuluyan na niya akong iiwan.
At hindi ko kayang mawala siya. Kotang kota na ako noong sinaktan ako ni Tyler. I can't afford to lose Jeff now.

"Sorry Mia. Wala kang kasalanan. Ayoko lang maging unfair sayo. Minamahal mo ako ng buong buo samantalang hindi ko kayang ibigay yon sayo. I thought nakamove.on na ako kay Ivy. I thought mahal kita more than I loved her but I was wrong. All this time my love for Ivy is much stronger than my love for you. Im so sorry. Makakahanap karin ng magmamahal sayo ng sobra sobra" pagpapaliwanag niya. Patuloy lang ako sa pag.iling. Hindi ko kayang tanggapin ang sinasabi niya ngayon. It hurts me so much!