8.Łzy bólu i radości

58 1 0
                                    

Pielęgniarka wzywa osoby, żeby porzegnały się z Natalią. Rodzice dziewczyny i Alan wchodzą rzędem. Wszyscy zapłakani i w głowie mięli tylko jedną myśl ,,dlaczego? ".
-Alan- powiedziała matka dziewczyny
-Tak...proszę Pani?
-Zostawisz nas na chwilę samych, a potem wejdziesz ty się pożegnać?
-Tak...
Chłopak wyszedł i patrzy przez szklane drzwi. Nie rozumiał dlaczego tak się stało przecież dziewczyna jest bardzo młoda. Rodzice byli tak zapłakani, że pielęgniarka przyszła dać im środki uspokajające. Matka i ojciec patrzyli na nią z takim żalem. Chłopak nie chciał juz żyć, bo mówił, że już nie ma dla kogo. Zrozumiał swój błąd i chciał cofnąć czas i wszystko naprawić.
-Alan teraz ty...
Chłopak wstał i poszedł do niej. Usiadł przy łóżku.
-Cześć... I żegnaj. Dlaczego tak się stało. Powiedz mi, chciałabym umrzeć za ciebie. Przepraszam cię za wszystko co ci zrobiłem. K...k...kocham cię. Gdybym mógł cofnąć czas wszystko byłoby inaczej. Może byśmy byli parą? Chciałbym ostani raz zobaczyć twój uśmiech i te piękne błyszczące oczy.
Ostatni raz dam ci całusa...
Chłopak zbliża swoje usta do Natalii i...całuje ją.
Odwrócił się i wstał z krzesła. Nagle patrzy na monitor EKG i... Patrzy a serce dziewczyny zaczęło bić.
Wybiega na korytarz i krzyczy.
-Ona żyje!
-Jak to?
-No tak proszę zobaczyć!
Przychodzi zdziwiony doktor i mówi, że nigdy czegoś takiego nie widział. Dziewczyna otwiera oczy widzi chłopaka i... Łapie go szyję i całuje go.
Rodzice...

Wybacz...kocham cięМесто, где живут истории. Откройте их для себя