Het ijs Op

F I V E T E E N

'Bel je Tobias nog even?' Pap komt de trap af lopen met een stapel oude boeken in zijn handen.

'Fotoboeken.' Zegt hij en knikt naar de stapel. 'Please no, waag het om ze aan Tobias te laten zien.' Pap kijkt me glunderend aan. 'Ik ben niks voor niks dat stoffige hok ingeklommen. Nu ga ik ze laten zien ook.' Ik facepalm mezelf en loop achter pap aan naar de keuken.

Het is vrijdag vijf uur. Pap, Tobias en ik gaan zo naar een of ander restaurantje. Het leek hem een leuk idee om Tobias ook uittenodigen. Als een soort van kennis making met m'n vader. Bekijk het als een goedkeurings gesprek.

'Hoe laat verwacht Tobias hier te zijn?' 'Over tien minuten denk ik.' 'Ik denk eerder dat hij er al is?' Met een verbaast gezicht kijk ik aan. Hij glimlacht terug. 'Even dat je het weet, ik vind jullie serieus echt heel schattig samen.' 'Pap dat horen vaders niet te zeg-' De bel onderbreekt mijn zin. 'Daar zul je hem hebben. Hier pak aan.' Pap duwt het paketje wat we vanmiddag ingepakt hebben in m'n handen. Het is de tekening die ik gisteren heb gemaakt verpakt in een mooi lijstje. Pap zij dat Tobias het vast mooi zou vinden.

'Hé.' Tobias stapt naar binnen. Hij geeft me een knuffel en trap z'n oude versleten Vans uit. 'Heb ik zulke mooie schoenen voor je uitgezocht, doe je deze oude dingen aan.' Ik kijk hem lachend aan en geef een stomp op z'n arm. 'Wat heb je vast?' Tobias probeert het pakje uit m'n handen te trekken. 'Een cadeautje, je ziet zo wel wat het is.' Ik steek m'n tong uit en loop de keuken weer in. Daar ga ik naast pap aan de tafel zitten. 'Hé Tobias, alles goed?' Tobias groet m'n vader terwijl hij op de stoel tegenover ons gaat zitten. 'Wil m'n toekomstige schoonzoon wat drinken?' Pap staat op en doet de koelkast al open. 'Pap, o mijn god, doe normaal.' Ik voel m'n wangen rood worden. 'Lijkt me een goed idee.' Tobias pakt m'n handen vast en schenk me een lieve glimlach. Vanbinnen smelt ik langzaam. 'Het schoonzoon gedeelte of het drinken? Lust je cola?' Vraagt pap. Zonder op antwoord te wachten schenk hij al in. 'Beide.'

'Zullen we zo dan maar gaan?' Pap loopt naar de achtertuin om Vegas naar buiten te doen. 'We willen hem nog wel even uitlaten hoor.' Ik heb m'n jas al gepakt en volg pap de tuin in. 'Ga je mee?' Zeg ik zowel tegen Vegas als tegen Tobias. Als antwoord krijg ik 'Tuurlijk.' en een blij geblaf.

'Waar was dat cadeautje nou voor?' We zijn onderhand al een stukje de weg in gelopen. 'Fuck! Helemaal vergeten. Jij krijgt het meteen zodra we thuis zijn.' 'Maar waar heb ik een cadeau aan te danken?' Ik ga stilstaan omdat Vegas besloot een nummertje twee te leggen. 'Hallo je hebt gewoon het nieuwe album van All Time Low aan me gegeven weet je nog?' Tobias kijkt even bedenkelijk. 'Tuurlijk, dat is waar ook. Ik dacht dat ik hem wel beter had verstopt.' 'Hij lag ook goed verstopt. Ik had m'n hele bureau overhoop gehaald, opzoek naar m'n schetsboek en toen kwam ik hem tegen. Super bedankt trouwens. Hij is echt dope.' Ik ga op m'n tenen staan om Tobias een kus op zijn neus te kunnen geven. Precies tussen de brug van zijn bril en het puntje van z'n neus. Hij begint te lachen. 'Oké dat was serieus een hele rare kus. But I like it. Mag je vaker doen.' 'Tuurlijk.'

Vegas is ondertussen ook klaar en we draaien om, terug naar huis. Deze ijzige kou ontvluchten.

'Het is koud.' Mompel ik met m'n sjaal voor m'n mond. 'Wat zei je?' Ik trek m'n sjaal naar beneden. 'Dat het niet warm is.' Tobias kijkt me met een flauwe glimlach aan. 'Jij bent ook niks gewent he. Misschien moeten we je pa maar eens voorstellen om na het eten naar de wedstrijd te gaan.' 'Lijkt me een puik plan.' Tobias schiet in de lach. 'Wat?' 'Wie de Fack zegt er nu nog "puik plan?"' 'Ik zo te zien.' Onderhand zijn we al weer thuis en droog ik Vegas zijn poten af.

'Zo zijn jullie klaar?' Pap steekt net zijn laatste arm door de mauw van zijn jas heen. 'Nee. Ik ben het cadeau vergeten te geven.' 'Wauw, dat kan alleen jij maar vergeten Bran.' 'Ja ja zou wel. Ik wapper mer mijn hand en loop snel de keuken in. 'Nou alsjeblieft, maak maar open.' Ik druk het pakje in Tobias' handen. Hij maakt het open. Vol spanning wacht ik op zijn reactie.

'Mensen kinders. Wauw.' Tobias kijkt vol bewondering naar de tekening. 'Heb je dit zelf gemaakt?' 'Uh ja. Vind je het mooi?' 'Tuurlijk vind het het mooi. Het is geweldig.' Tobias legt het lijstje op de tafel. Hij loopt naar me toe en zoent me recht op m'n mond.

"Klik"

Verbaast doe ik m'n ogen open en draai ze richting het geluid. Daar staat pap met zijn telefoon in z'n handen.

'Oeps, geluid staat nog aan.' Langzaam duw ik Tobias van me af. 'Even naar je vader sturen hoor.' Zegt hij met een grijns op zijn gezicht en verdwijnt in de gang. Tobias slaat een arm om m'n schouder en we lopen achter pap aan naar buiten.

'Oké we kunnen of pizza gaan halen bij domino's of een pizza gaan eten bij the Colosseum.' Pap parkeert de auto voor de stad en we stappen uit. 'Ik ben voor the Colosseum.' Zeg ik terwijl ik de deur met een klap dicht gooi. 'De boel hoeft niet kapot Brandon, maar oké. Ben jij het daar ook mee eens Tobias?' 'Tuurlijk, zolang ik jullie daar te vriend mee houd wel.'

We lopen de stad door, want natuurlijk moet het restaurant weer helemaal aan de andere kant zitten. Voor een koude vrijdag avond is het best nog wel druk. Een aantal mensen zijn al lampjes in de bomen aan het hangen. 'Ik wil dat echt als versiering als ik ooit ga trouwen,' Zegt Tobias wijzend naar de bomen. 'Het is echt betoverend.'

'Ik heb koude handen.' Onderhand is dat echt mijn doorsnee slagzin geworden. 'O ja, fijn dat je het zegt,' Tobias draait zich om naar mijn vader. 'Hierbij nodig ik jullie graag uit voor de oefenwedstrijd van mijn ijshockey team vanavond.' 'Moet je zelf niet mee doen dan?' Tobias draait zich weer naar mij om. 'Nee. Ik heb het een beetje verknalt met de selectie dus nu mag ik tot de volgende selectie geen wedstrijden meer spelen.' 'Sukkel,' Ik geef Tobias een stomp op zijn arm. 'Maar lijkt me een goed plan. Wat jij pap?' 'Klinkt goed. Waar en hoe laat begint het?' 'Thialf, half tien.' 'Mooi dan kunnen we er wel heen.'

'Maar ik heb nog steeds koude handen.' Tobias pakt mijn hand vast. Een rilling gaat door mijn lichaam heen. Wel een fijne rilling. Als het aan mij ligt laat ik nooit meer los. En zo lopen we door. Hand in hand. Door de stad. Waar een hele hoop mensen lopen. Wauw. Tot nu toe weten alleen Ginny, Zack, onze familie en de conciërge het. Wacht, niet te vergeten, de vrouw van de snackbar. Echt liefde naar haar, anders liep ik hier nu niet . Nu kan iedereen ons zien.

Alsof iemand mijn gedachte kan lezen hoor ik achter me: 'Ha gay!' Tobias pakt mijn hand nog steviger vast en duwt onze armen in de lucht.

'Nou we zijn er jongens.' Pap houd de deur open en laat ons naar binnen. De warmte overspoeld me en ik vind het heerlijk. Echt Nederland kan de pot op met z'n snert weer. Ik lust niet eens snert, moet je na gaan.

'Ik had een tafel voor drie gereserveerd om zes uur.' 'Als jullie mij willen volgen.' We lopen achter de serveerster aan naar het midden van het restaurant. 'Neemt u plaatst.' We gaan zitten en krijgen een menu kaart in onze handen gedrukt. 'Kan ik jullie wat drinken aan bieden?' De serveerster haalt een tablet tevoorschijn en begint er enthousiast op te tikken. 'Mag ik een Radler?' Zegt mijn vader. 'Ik ook graag.' 'Mag ik je ID kaart even zien?' Tobias haalt zijn portemonnee uit zijn jaszak en vist zijn ID kaart er uit. De serveerster bekijkt hem en richt zich dan op mij. 'Doe mij maar een Sprite.' Ze tikt nog wat op d'r tablet en stopt hem dan weer in haar schort. 'Komt er aan.' Ze loopt weg en we belanden in een stilte waar we alledrie uitbundig onze menukaart bestuderen.

'Wat neem jij?' Tobias trekt de kaart die ik in m'n hand heb naar beneden. 'Ik denk de shoarma.' Ik leg de menu kaart dicht voor me op de tafel. 'Ik zat te twijfelen tussen de shoarma en de Hawaï. Wat denk jij?' Tobias drukt zijn neus haast in de kaart. 'Shoarma duh. Waarom zou je voor zielige stukjes varken kiezen als je ook gewoon mooie stuken schaap kan krijgen.' Tobias klapt zijn kaart ook dicht en legt hem boven op die van mij. 'Oké je hebt me overtuigt.' Tobias kijkt me lachend aan. 'Pap wat neem jij?' 'Peperoni. The old Classic.'