I am his PASTIME

Chapter 47

Chapter 47

Stun's POV

"spell?"

pagtingin ko sa kanya, nakatulog na pala siya.

tumayo ako para uminom ng tubig.

"stun?" pagod na pagod ang boses niya

"bakit?"

"tapusin na natin ung titanic" pinulot niya ang damit niya sa sahig at nagbihis.

Spell's POV

sumandal ako sa balikat ni stun habang pinagpapatuloy namin ang movie.

nasira na ang barko at eto na yung nasa tubig na si jack at rose.

shet! namamaalam na si jack.

hindi ko namalayang umiiyak na pala ako.

"alagaan mo ang baby natin"

"tandaan mo nandito lang ako, kapag nasasaktan ka o gusto mong umiyak, nandito lang ako"

"spell, mahal kita"

van..

hindi ka manlang nagpaalam ng maayos bago mo ako iwan.

"spell umiiyak ka?" tanong ni stun sa akin.

"wala to"

"bakit ka umiiyak?"

"Van!" humagulgol na ako ng iyak, wala na akong pakielam kung ano pang sasabihin ni stun.

iniyak ko na lahat ng sama ng loob ko.

pero bakit ganun?

may isang buwan na ang lumipas nung nawala si van pero nasasaktan pa rin ako.

hanggang kelan ko ba dadanasin ang sakit na to?

patuloy parin ako sa pagiyak at patuloy kong sinasabi kay stun ang mga bagay na matagal ko ng gustong ilabas.

biglang tumayo si stun, hinatak niya ako papasok sa sasakyan at agad niya iyong hinarurot.

hindi ko alam kung saan kami pupunta pero parang sa sementeryo.

"saan tayo pupunta?" tanong ko

hindi siya kumibo at hinatak niya ako palabas ng sasakyan.

"yan! magsama kayo ng van mo!" kinaladkad niya ako at itinulak sa puntod ni van

Hindi ako makapagsalita, kahit anong pilit ko hindi ko magawang magsalita, hindi ko magalaw ng mga binti ko.

"matagal na akong nagtitimpi sa iyo, puro na lang si van ang sinasabi mo! kaya yan! magsama na kayo!"

naglakad na siya papalayo, gusto ko siyang tawagin pero hindi ko magawa.

pinilit kong tumayo pero hindi gumagalaw ang mga binti ko.

Stun's POV

bwiset! puro van!

pagdating ko sa bahay napansin ko yung letter na binigay ni jiro sa akin.

"galing yan kay van, feeling ko private kaya hindi ko pinakielaman, basahin mo na lang paguwi nyo"

binuksan ko ang letter.

Stun,

"hindi mo siguro alam na ako ng donor ng mata mo, pero totoo, ako nga."

"Stun ayokong magpaligoy-ligoy pa, nung naaksidente ka nalaman kong may brain tumor ka, sabi ng doctor nasa genes mo daw at yung cornea failure mo, sabi ng doctor hindi naman daw iyon malala."

"at nung bumalik na ang memory mo alam kong sinandya mo akong ipadala sa korea para masolo mo si spell"

"alam kong nagstay ka sa bahay namin habang wala ako."

"Nasaktan ako noon kaya pinilit ko si spell na tumira na kami sa korea."

"Pagkalipat namin nalaman kong may cancer ako, at huli na ang lahat."

"Nung isinugod ka nila spell sa ospital, sobra siyang nadepress, kitang kita ko kung paano siya umiyak habang nasa ICU ka."

"Bago ko gawin ang bagay na ito pinagisipan ko munang mabuti ang sitwasyon."

"At mahal ka nga talaga ni spell"

"at dahil hindi ko na siya maaalagaan"

"gusto kong alagaan mo siya"

"protektahan"

"wag mo siyang hahayaang umiyak."

"Masakit para sa akin na gawin ito pero alam kong eto ang ikakasaya ni spell."

"Kaya sana mangako ka na hindi mo siya papaiyakin"

"hindi mo siya sasaktan"

"at mamahalin mo siya higit pa sa pagmamahal ko."

"Alam mo stun, maswerte ka"

"kasi ikaw ang piniling mahalin ni spell."

"Kaya wag mong sayangin ang pagmamahal na binigay ni spell sa iyo."

"Ikaw na ang bahala sa baby namin"

"ikaw na ang tumayong ama sa kanya."

"Ibibigay ko ang mga mata ko sa iyo para magampanan mo ang responsibilidad na maiiwan ko."

"Tiwala ako sa iyo stun kaya wag mo akong bibiguin."

"Pasayahin mo si spell."

"Araw araw mong sabihing mahal mo siya."

"Kapag masama ang loob niya patawanin mo siya."

"Kapag umiiyak siya, halikan mo ang mga mata niya."

"Kapag galit siya sa iyo yakapin mo siya."

"pinagkakatiwalaan kita stun."

 "Last request ko, magpakasal kayo"

-Van

Spell's POV

bakit ba hindi ako makatayo?

pilit kong ginagalaw ang mga binti ko pero hindi ko sila maramdaman.

at ang bigat bigat ng ulo ko.

"ganito naman talaga lagi di ba? wala na akong karapatang sumaya, buti ka pa van, hindi ka na nasasaktan, hindi ka na umiiyak, hindi ka na namomoblema"

Biglang may nagtayo sa akin.

"van?" panglingon ko si stun pala iyon

"ah s-stun" umatras ako, papalayo sa kanya pero talagang nanghihina ang mga binti ko kaya napaluhod ako.

a/n: o ha? hahahaha enjoy reading malapit na matapos to haha at sa mga nakaabot na dito sa chapter na to. HINDI NA PO PART 2 NG FALLING FOR A MONSTER ANG I AM HIS PASTIME HAHAHAHAHA sadyang same characters lang.