Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιό 28

2 μήνες μετά

Σήμερα γράφω το πρώτο μου μαθήματα. Τελειώσαμε.. σαν ψέματα μου φαίνεται.
Έχω πάρα πολύ άγχος. Δεν ξέρω...αν δεν γράψω καλά. Να ναι καλά ο Άρης που καταλάβαινε και με άφησε να διαβάσω... Και αυτός διάβασε πολύ .. μακάρι να τα καταφέρει.... Και αν δεν τα καταφέρει θα πάει σε μια ιδιωτική σχολή έτσι και αλλιώς είναι πολύ καλός σε αυτό που θέλει να κάνει. Ήρθε να με πάρει από το σπίτι.
"Καλή επιτυχία παιδιά" μας λέει η μαμά μου και φεύγουμε από το σπίτι.
Ξέρει ότι είμαστε μαζί και χαίρεται.. με τους γονείς του Άρη οι γονείς κάνουν καλή παρέα... Ο πατέρας μου με τον πατέρα του Άρη δουλεύουν μαζί.
"Είσαι νταξει;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Έτσι νομίζω" του απαντάω.
"Θα τα πας τέλεια... Έχεις κάνει καλή δουλειά τόσο καιρό" μου λέει.
"Μακάρι...αλλά και εσύ καλά τα πήγες... Να προσπαθήσεις να γράψεις... Μαθηματικά είναι... Είσαι τόσο έξυπνος" του λεω.
"Θα γράψω... Μέχρι και πληροφορική διάβασα ..όλα απ έξω τα ξέρω"μου λέει
"Αφού μπορείς...απλά δεν προσπαθείς" του λέω και του δίνω ένα πεταχτό φιλί πριν μπούμε στο σχολείο.
Μπήκαμε κατευθείαν στις τάξεις και μοιράστηκαν τα θέματα.
Κάποια ήταν δύσκολα κάποια όχι. Δεν ξέρω... Πρέπει να προσπαθήσω.
Έμεινα σχεδόν και τις δύο ώρες μέσα.. έριξα μια τελευταία ματιά και παρέδωσα το χαρτί. Ελπίζω να έχω πάει καλά. Καθως αφήνω το χαρτί στην υπεύθυνη καθηγήτρια δεν ένιωσα πολύ καλά .. ένιωσα ότι μου κόβονται τα πόδια.. ένιωσα ότι θα πέσω κάτω.
"Είσαι καλά Λίζα" με ρωτάει η καθηγήτρια.
"Δεν ξέρω... νομίζω ότι θα λυποθυμησω" της λέω και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να ανοίγω τα μάτια μου και η διευθύντρια μαζί με την κυρία Μακρή και τον Άρη να είναι πάνω από το κεφάλι μου.
"Λίζα μου...είσαι καλά" με ρωτάει η διευθύντρια.
"Ναι...μια χαρά" της λέω.
"Ρεε κορίτσι μου... τόσο άγχος ποιά για αυτές τις πανελλήνιες.....είσαι μια τόσο καλή μαθήτρια" μου λέει.
"Όλοι έχουν άγχος" της λέω.
"Καλά... Πήγαινε να ξεκουραστείς τώρα.." λέει και σηκώνομαι με την βοήθεια του Άρη και πάμε μαζί στο σπίτι.
"Ρεε μωρό μου είπαμε να αγχωθεις αλλά όχι και έτσι" μου λέει.
"Δεν ξέρω τι με έπιασε πραγματικά" του λέω.
"Νταξει πέρασε τώρα... Θα πάμε να ξαπλώσεις και όταν σηκωθείς θα είσαι μια χαρά" μου λέει και εγώ χαμογελάω.
Στο σπίτι δεν ήταν κανείς αυτή την ώρα... Πήγαμε στο δωμάτιο άλλαξα ρούχα και ξάπλωσα. Ο Άρης ξάπλωσε δίπλα μου και με είχε στην αγκαλιά του. 
Ξύπνησα μετά από μια ώρα και ο Άρης ακόμα ήταν δίπλα μου. Τόση ώρα είναι εδώ μαζί μου.
"Καλύτερα είσαι;" Με ρωτάει.
"Ναι... Πολύ καλύτερα" του λέω και μου δίνει ένα φιλί στο μέτωπο.
"Αν ξανά γίνει κάτι τέτοιο θα σου πάρω τα βιβλία" μου λέει.
"Είναι ακόμα 3 μαθήματα ακόμα και τελειώνουμε... Χαλάρωσε....καλά θα είμαι" του λέω.
"Το καλό που σου θέλω"μου λέει.
"Άντε πήγαινε τώρα γιατί δίνουμε και αύριο και θέλω να διαβάσω" του λέω.
"Με το μαλακό" λέει εκείνος και αφού με φιλάει με αγκαλιάζει και φεύγει.
"Δεν έχω καθόλου κουράγιο να διαβάσω και ακόμα δεν νιώθω καλά αλλά δεν του είπα τίποτα.
Νιώθω αδύναμη...σαν να έχω να κοιμηθώ μέρες... Πρώτη φορά το παθαίνω αυτό. Δεν ξέρω γιατί νιώθω τόσο κουρεμένη. Μάλλον από το διάβασμα και το άγχος... Όταν τελειώσουμε θα είμαι μια χαρά.... Δεν διάβασα αρκετά σε αυτό το μαθημα γιατί είχα διαβάσει καλά τις προηγούμενες μέρες και τα ξέρω καλά. Έκανα και μία ώρα φροντιστήριο και είμαι έτοιμη... Ελπίζω αύριο να μην αγχωθω όπως και σήμερα και γίνει πάλι τίποτα. Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επηρεάστηκα τόσο πολύ και βασικά πιέστηκα.... Αφού είμαι διαβασμενη και αποφασισμένη να περάσω. Έκανε ένα μπάνιο για να χαλαρώσω και μετά κάθησα με τον αδερφό μου στο σαλόνι.
"Πώς έγραψες σήμερα;" Με ρωτάει.
"Καλά ... πιστεύω"του λέω.
"Θα τα έχεις πάει τέλεια...μη. Ανησυχείς"μου λέει.
"Μακάρι... Γιατί έχω αγχωθει"του λέω εγώ.
"Δεν υπάρχει λόγος.....αν έχεις δουλέψει καλά τόσο καιρό δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα" μου λέει.
"Μάλλον έχεις δίκιο. ... Πάω να ξαπλώσω γιατί είχα δύσκολη μέρα σήμερα" του λέω.
"Καλά θα κάνεις... Ξεκουράσου" μου λέει και αφού του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο πάω στο δωμάτιο για να ξαπλώσω. Αύριο ξεκινάει μια καινούρια μέρα... Ελπίζω να είμαι καλύτερα με το άγχος αύριο γιατί δεν μπορώ κάθε φορά που θα γράφω να μην είμαι καλά... Πρέπει να το ξεπεράσω όλο αυτό με το άγχος γιατί δεν θα μου βγει σε καλό....ούτε τώρα αλλά ούτε και αργότερα.

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Τι κάνετε;

Να και το επόμενο..

Τελευταίο για σήμερα.

Τα λέμε αύριο με νέο κεφάλαιο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋