Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 23

Ήμουν ακόμα στην αγκαλιά του Άρη. Μάλλον νομίζει ότι έχω κοιμηθεί για αυτό δεν σηκώνεται.
"Αν θες να φύγεις μπορείς...δεν κοιμάμαι" του λέω και σπάω την σιωπή που υπήρχε στο δωμάτιο.
"Δεν θέλω να φύγω" μου λέει και εγώ χαμογελάω χωρίς εκείνος να με δει.
Ξαφνικά άκουσα την πόρτα να κλείνει.. μάλλον ήρθε ο Άκης.
"Λίζα" φωνάζει.
"Ναι" λέω και εγώ φωναχτά για να με ακούσει.
"Ελα λίγο  που θέλω να σου δείξω κάτι" μου λέει.
"Καλά" του λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι.
Μου το χαλασε τώρα... Καλά καθόμουν.
"Εγώ πάω... Θα τα πούμε αύριο"μου λέει ο Άρης.
"Οκ...έλα πάμε μαζι μέσα"του λέω και βγαίνουμε από το δωμάτιο.
Πηγαίνουμε στο σαλόνι και εκει βλέπω τον Άκη. Κάτι έχει κάνει αυτός... Το ξέρω αυτό το ύφος.
"Τι έκανες πάλι;  Το ξέρω αυτό το ύφος"του λέω.
"Κάποιος σε πεθύμησε" μου λέει και μου κάνει νόημα να κοιτάξω πίσω μου.
"Αχιλλέα" λέω και μένω να τον κοιτάζω ενώ εκείνος έρχεται και με αγκαλιάζει.
"Δεν θα στο συγχωρησω ποτέ που ήρθες Αθήνα και δεν είπες τίποτα"παραπονιέται.
Τον Αχιλλέα τον είχα γνωρίσει όταν ακόμα ζούσε ο νονός μου... Είναι πολύ καλός φίλος του Άκη και έχω να τον δω τόσο καιρό. Δεν έχει αλλάξει και πολύ... Απλά μεγάλωσε.
"Σόρρυ που θα το πω αυτό αλλά δεν το θυμήθηκα καν... Ήταν τόσα αυτά που έπρεπε να κάνω εδώ που" λέω αλλά σταματάω.
"Σε πειράζω" μου λέει και με ξανά αγκαλιάζει σφιχτά.
"Εγώ πάω... Τα λέμε αύριο" μου λέει ο Άρης και φεύγει.
"Το παλικάρι;"με ρωτάει.
"Φίλος" του απαντάω.
"Ναι καλά" μου λέει
"Φίλος είναι" του ξανά λέω.
"Σε γουστάρει" μου λέει μετά.
"Χωρίσαμε" του λέω εγώ.
"Δε θέλει ακόμα" λέει.
"Έχεις απάντηση για όλα" του λέω.
"Αυτό που βλέπω λέω" μου λέει." Και επειδή το παιδί σε θέλει...και εσύ τον θέλεις εγώ θα βοηθήσω να τα ξανά βρείτε" συνεχίζει.
"Και αν δεν θέλω να τα ξανά βρούμε;" Τον ρωτάω.
"Θέλεις... Και αυτός θέλει... Το βλέπω.... Για αυτό σταματά να δικαιολογήσαι μικρή" μου λέει και εγώ γελάω πονηρά.
Κάτι ετοιμάζει αυτός αλλά μ αρέσει η ιδέα. Δεν ξέρω γιατί... Ξέρω ότι ο Άρης δεν με θέλει Πλέον αλλά δεν θα χάσω και κάτι αν το τσεκαρω. Σίγουρα ο Αχιλλέας θα παριστάνει ότι τα έχουμε για να τον κάνει να ζηλέψει. Είμαι σίγουρη.
"Λοιπόν... Είσαι το κορίτσι μου...είμαι το αγόρι σου... Τέλος" μου λέει.
Τι σας είπα;
"Μάλιστα.. αφεντικό... Και τι κάνουμε τώρα;" Τον ρωτάω.
"Αυτό είναι δική μου δουλειά"λέει και γελάμε.
"Πού μένει;" Με ρωτάει μετά από λίγο.
"Λίγο πιο πάνω" του απαντάω.
"Έξω ποτέ βγαίνει και που πάει"με ρωτάει μετά.
"Βγαίνει κάθε απόγευμα στην πλατεία εδώ κάτω" του απαντάω.
"Ωραία... Θα πάμε" μου λέει.
"Και ο Άκης τι θα κάνει;" Τον ρωτάω.
"Θα μείνει εδώ... Άμα θέλουμε να τον κάνουμε να ζηλέψει πρέπει να είμαστε οι δυο μας" μου λέει και γελάμε.
Έτσι και έγινε... Στις 8 πήγα μαζί με τον Αχιλλέα στην πλατεία όπου ήταν και ο Άρης με τον Δημήτρη. Νιώθω λίγο άβολα με αυτό που κάνω αλλά είναι για καλό.

Μεριά Άρη

Είχα βγει στην πλατεία όπως κάθε βράδυ μαζί με τον Δημήτρη και τότε την είδα. Δεν έβγαινε ποτέ τις καθημερινές όμως βγήκε σήμερα και δεν ήταν μόνη.. ήταν με εκείνον...τον Αχιλλέα... Ποιός είναι πάλι αυτός; Και γιατί είναι μαζί της;
"Μην την κοιτάς έτσι.... καρφώνεσαι" μου λέει.
"Τι κάνει τώρα αυτός μαζί της κου λες;" Τον ρωτάω.
"Αφού την θες ακόμα ρεε μαλάκα γιατί το κάνεις αυτό;" Με ρωτάει εκείνος.
"Δεν ξέρω ρεε φίλε .. σου εξήγησα.... Δεν μπορώ.... Ξέρεις..." Του λέω και σταματάω.
"Ξέρω ρεε φίλε ξέρω... Αλλά κάποια στιγμή θα μάθει... Δεν θα το έχεις κρυφό για πάντα" μου εξηγεί.
"Το ξέρω...αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι τώρα... Δεν μπορώ" του λέω.
"Ελα ηρεμησε" μου λέει εκείνος.
"Κοίτα....την αγκαλιάζει ο μαλάκας...ρεεε θα τον χτυπήσω"λέω και σηκώνομαι από το παγκάκι.
"Εεε... Από την στιγμή που αποφάσισες να την αφήσεις μπορεί να κάνει ότι θέλει... ελεύθερη είναι... μπορεί να είναι με όποιον θέλει" μου λέει ο Δημήτρης.
"Δεν αντέχω να την βλέπω με άλλον...δεν το καταλαβαίνεις... τρελαίνομαι" του λέω.
"Τότε μίλα της... Δεν μπορείς να την αφήνεις και μετά να την βλέπεις καλά με άλλον και να ζητάς να βγεις και από πάνω" μου λέει.
"Τώρα εσύ με υποστηρίζεις;"τον ρωτάω.
"Όχι... Λέω το σωστό.." μου απαντάει.
"Δεν θα την κάνω ευτυχισμένη ρεε Δημήτρη" του Λέω.
"Δεν προσπάθησες καν... Στην πρώτη δυσκολία το έβαλες στα πόδια" μου λέει.
Έχει δικιο... Δεν προσπάθησα να την φέρω πίσω σε εμένα... Και δεν ξέρω αν αξίζει να το κάνω. Δεν της αξίζω... Δεν είμαι για εκείνη. Εκείνος... Εκείνος την κάνει και χαμογελάει. Αυτός μπορεί και την κάνει να χαμογελάει ενώ εγώ όχι.. δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό... Ας την βλέπω να χαμογελάει και ας μην είμαι εγώ ο λόγος... Έχει δίκιο ο Δημήτρης...είναι ελεύθερη πλέον να κάνει την ζωή της με όποιον θέλει.. εγώ δεν ήμουν σωστός απέναντι της.  Την αγαπάω όμως... Την αγαπάω πολύ... Και με πονάει να την βλέπω ευτυχισμένη με άλλον.. πονάει πολύ.

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Τι κάνετε;

Όπως Υποσχέθηκα έχετε κεφάλαιο σήμερα..

Ελπίζω να σας αρέσει..

Τα λέμε στο επόμενο..

Καληνύχτα.. και φιλάκια 💋💋💋💋