Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 6

Αυτός ο γύψος δεν υποφέρεται. Μια εβδομάδα τον έχω μόνο και είδη με έχει κουράσει.
"Λίζα... Θα πας πουθενά σήμερα;" Με ρωτάει ο αδερφός μου.
"Και να ήθελα δεν μπορώ" του λεω και δειχνω το πόδι μου.
"Άρα δεν θα βγεις;" Με ξανά ρωτάει.
"Όχι ρεε Άλεξ... Τι θέλεις;" Τον ρωτάω.
"Θα έρθει ένας φίλος... Και ήθελα να δω αν θες κάτι" μου απαντάει
"Όχι δεν θέλω... Θα μείνω στο δωμάτιο" του λέω.
"Καλά...αν χρειαστείς κάτι φώναξε" μου λέει και πάει στο σαλόνι.
Ήταν να πάω και Θεσσαλονίκη αυτό το Σαββατοκύριακο. Πήγε ο πατέρας μου για κάτι δουλειές... αλλά... Με σπασμένο πόδι που να πάω. Εκεί που και καθόμουν στο δωμάτιο μου και διάβαζα ένα βιβλίο μιας και δεν είχα πολύ διάβασμα για το σχολείο ακούω το κινητό του αδερφού μου να χτυπάει.
"Άλεξ" φωνάζω αλλά δεν με ακούει... Μάλλον θα είναι με τον φίλο του για αυτό με γράφει.
Άντε τώρα να σηκωθώ εγώ να πάω μέχρι το δωμάτιο του Άλεξ και μετά να πάω στο σαλόνι... Θα έχει χτυπήσει τέσσερις φορές ακόμα το τηλέφωνο του. Και για να σας δώσω να καταλάβετε το ποσό αργά πάω μέχρι να πάω στο δωμάτιο του Άλεξ που είναι δύο βήματα από το δικό του το κινητό του είχε κλείσει. Μετά από κάνα πεντάλεπτο ήμουν στο σαλόνι.. Άκουγα φωνές... Δεν ήταν μόνο ένας εδώ... Η μία φωνή μου φαίνεται γνώριμη αλλά μάλλον θα είναι ιδέα μου.
Μπαίνω στο σαλόνι και βλέπω έναν νεαρό κοντά στο ύψος του αδερφού μου... Με καστανά μαλλιά και καστανά μάτια.
"Λίζα.... Γιατί δεν με φώναξες;" Με ρωτάει ο αδερφός μου όταν με βλέπει.
"Φώναξα...αλλά δεν με άκουσες" του απανταω.
"Σόρρυ" μου λέει.
"Δεν πειράζει... Το κινητό σου" του λέω και του το δίνω.
Ευχαριστώ.... Λίζα από εδώ ο Νίκος... Νίκο...  Αδερφή μου Λίζα" μας συστήνει.
"Χάρηκα" του λέω
"Παρομοίως" μου λέει εκείνος.
Εν το μεταξύ εγώ ήμουν σίγουρη ότι άκουσα και κάποιον άλλον.
"Λίζα" ακούω μια φωνή πίσω μου.
Γυρνάω και βλέπω τον Άρη.
"Άρη" του λέω έκπληκτη." "Τι κάνεις εδώ;" Τον ρωτάω.
"Εγώ τι κάνω εδώ; Εσύ τι κάνεις εδώ;" Με ρωτάει.
"Εγώ εδώ μένω" του λέω λίγο ειρωνικά.
"Γνωρίζεστε;" Μας ρωτάει ο Νίκος.
"Είναι στην τάξη μου" λέει ο Άρης.
"Ο Άρης είναι αδερφός μου" μου λέει ο Νίκος.
"Αααα για αυτό είσαι εδώ" λέω στον Άρη.
"Για αυτό... Και άμα ήξερα ότι μένεις εδώ δεν θα ερχόμουν καν" μου λέει ο Άρης.
"Εεεε τότε φύγε... Μην σε κρατάμε" του λέω.
"Εεε ήρεμα παιδιά" μας λέει ο Άλεξ.
"Ααααα μην ανησυχείς... Έτσι μιλάμε εμείς μεταξύ μας.."εξηγώ στον αδερφό μου.
"Γιατί;" Με ρωτάει.
"Γιατί ο Άρης... γουστάρει να πηγαίνει κόντρα σε όλους" του απανταω.
"Και εσύ γουστάρεις να μου σπας τα νεύρα" μου λέει ο Άρης.
"Δεν ξεκινάω εγώ... Με προκαλείς" του λέω και στρίβω για να πάω στο δωμάτιο μου.
"Πού πας;" Με ρωτάει ο αδερφός μου.
"Στο δωμάτιο μου... Ενοχλείται από την παρουσία μου ο κύριος.. " του απανταω.
"Έφευγες;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Μήπως να φύγεις εσύ...γιατί εδώ είναι το σπίτι μου.... Λέω εγώ τώρα" του απαντάω.
"Ελα να σε βοηθήσω να πας μέσα"μου λέει ο αδερφός μου..
"Μπορώ και μόνη μου" του απαντάω.
"Το κινητό σου Λίζα"μου λέει μετά.
"Εδώ είναι;" Τον ρωτάω.
"Ο Άγγελος" μου απαντάει.
"Ναι"
"Ελα μωρό μου πως είσαι;"
"Το παλεύω"
"Σε νιώθω"
"Ξέρεις ποσο θα ήθελα να είμαι εκεί μαζί σου τώρα;"
"Για πες μου ... πόσο;"
"Πάρα πολύ... Αλλά δυστυχώς έχω αυτό το πόδι που με εμπόδισε να έρθω"
"Νταξει δεν πειράζει... Σημασία έχει να γίνεις καλά"
"Να σου πω περίμενε λίγο"
"Θέλεις κάτι;" Ρωτάω τον Άρη αφού τον βλέπω να έρχεται προς το δωμάτιο μου.
"Να σου μιλήσω" μου απαντάει.
"Αν δεν θες να ζητήσεις συγγνώμη για τον τρόπο που μου μιλάς κάθε φορά να φύγεις" του λέω.
"Σιγά μην σου πω και συγγνώμη"μου λέει.
"Τότε δεν έχουμε κάτι να πούμε... φύγε" του λέω.
"Δεν βγάζει κάνεις άκρη μαζί σου" μου λέει και φεύγει.
"Ελα μωρό μου"
"Τι έγινε;"
"Είναι κάποιος εδώ στο σπίτι... Πού τυχαίνει να είναι συμμαθητής μου και δεν τα πάμε πολύ καλά....που να σου εξηγώ τώρα... μεγάλη ιστορία"
"Και τι κάνει εκεί αυτός;"
"Ο αδερφός του κάνει παρέα με τον αδερφό μου... Και έχει έρθει εδώ στο σπίτι μαζί με τον αδερφό του"
"Μάλιστα"
"Γιατί το λες έτσι;"
"Δεν μου τα λες καλά"
"Άγγελε... Δεν σου έχω πει ποτέ ψέματα"
"Το ξέρω ζωή μου... Σε πειράζω"
"Δεν μου αρέσουν τα αστεία σου"
"Ψαρωνεις όμως"
"Είσαι πολύ πειστικός"
"Το έχω αυτό"
"Να σου πω.. σ αφήνω τώρα γιατί έχω κάτι να κάνω"
"Σαν τι;"
"Διάβαζα ένα βιβλίο και ξέρεις ότι δεν μ αρέσει να το αφήνω στην μέση"
"Χαχα... Οκ τότε να σε αφήσω να συνεχίσεις"
"Τα λέμε" του λέω και κλείνουμε το τηλέφωνο.
Ήθελα πολύ να τον δω... Σλλαε σπασμένο πόδι δεν μπόρεσα να πάω Θεσσαλονίκη. Αλλά κάποια στιγμή θα πάω... Θέλω να δω και τους φίλους μου... Άλλωστε ήταν και υπόσχεση των γονιών μου.. Θα με αφήνουν να πηγαίνω να δω τους φίλους μου. Άλλωστε δεν είναι και πολύ μακριά... Με αεροπλάνο είναι περίπου μισή ώρα. Και θα έρχονται και εκείνοι να με βλέπουν οπότε μπορούν.

----------------------------------------------------------------------
Χευ

Τι κάνετε;

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο.

Τα λέμε ξανά στο επόμενο.

Φιλάκια 💋💋💋💋💋