Δεν Σου Αξίζω

Κεφάλαιο 7

Σήμερα δεν πήγα πρώτη ώρα σχολείο...με πήγε ο μπαμπάς από τον γιατρό για να δούμε πως πάει το πόδι... μακάρι να είμαι λίγο καλύτερα..... Δεν αντέχω άλλο... νιώθω σαν να μην έχω πόδι...δεν το νιώθω πλέον.
"Λοιπόν... Δεσποινίς μου... Είσαι μια χαρά.. βέβαια τον γύψο θα τον αφήσεις κι άλλο... Αν θες και αν μπορείς φυσικά μπορείς να σταματήσεις να χρησιμοποιείς πατερίτσες και να αρχίσεις να περπατάς λίγο χωρίς βέβαια να κουράζεις το πόδι σου... Αυτό ίσως σε βοηθήσει" μου εξηγεί ο γιατρός.
"Και σε πόσο καιρό θα βγάλω τον γύψο;" Τον ρωτάω.
"Αν προσέχεις όπως και είδη κάνεις όπως είδα... χωρίς να είναι εντελώς σίγουρο... Μπορεί να και τον βγάλεις την άλλη εβδομάδα... Αλλά δεν είναι εκατό τις εκατό σίγουρο" μου λέει.
"Εντάξει..γιατρέ... ευχαριστούμε" του λέει ο μπαμπάς μου.
"Και όπως είπαμε... Μπορείς να ξεκινήσεις να το πατάς για να αρχίσεις να χρησιμοποιείς το πόδι σου... Αλλά μην το ταλαιπωρείς... Και όταν είναι να ανέβεις σκάλες καλύτερα να μην το πατάς γιατί εκεί βάζεις περισσότερη δύναμη" μου εξηγεί ο γιατρός.
"Εντάξει... Ευχαριστώ" του λέω και φεύγουμε.
Ο μπαμπάς με πήγε σχολείο και μετά έφυγε για την δουλειά του. Έχασα είδη όλη την πρώτη ώρα και είχε ξεκινήσει και η δεύτερη. Δεν μπαίνω στην τάξη... Έτσι και αλλιώς σε λίγο θα χτυπήσει το κουδούνι για να βγούμε έξω. Περίμενα λίγο στο προαύλιο και μετά από κάνα τέταρτο χτύπησε το κουδούνι. Περίμενα να κατέβει το τσούρμο από τους ορόφους για να ανέβω με ευκολία πάνω. Δεν είχα τις πατερίτσες μαζί μου σήμερα και για αυτό δυσκολεύτηκα λίγο να ανέβω τις σκάλες.
"Οπ Λίζα... Θες βοήθεια;" Με ρωτάει ο Δημήτρης.
Ο Δημήτρης είναι συμμαθητής μου και ο κολλητός του Άρη... Βέβαια δεν έχουν καμία σχέση... Ο Δημήτρης είναι πολύ καλό παιδί.
"Θα την χρειαζόμουν αλλά μην χάνεις το διάλειμμα σου" του λέω.
"Τι είναι αυτό που λες... Ελα να σε βοηθήσω" μου λέει και με βοηθάει να ανέβω.
"Ευχαριστώ" του λέω.
"Γιατί δεν έχεις τις πατερίτσες σήμερα;" Με ρωτάει.
"Πήγα στον γιατρό... Και επειδή έφυγα βιαστικά από το σπίτι τις ξέχασα" του απανταω"και τώρα πως θα περπατάς;" Με ρωτάει.
"Κανονικά... Μου είπε ότι μπορώ να το πατάω...αλλά στις σκάλες να προσέχω" του απανταω.
"Μπορείς να με αφήσεις τώρα.. θα περπατήσω μέχρι την τάξη" του λέω αφού ανεβήκαμε τις σκάλες.
"Σίγουρα;" Με ρωτάει.
"Ναι... Ευχαριστώ" του απανταω
"Τίποτα... Είμαι στην διάθεση σου" μου λέει και κατεβαίνει στο προαύλιο.
Μπήκα μέσα στην τάξη και εκεί ήταν κάποια παιδιά... Μέσα σε αυτά ήταν και ο Άρης. Η Άννα μάλλον θα είναι κάτω.
"Καλημέρα" λέω όταν μπαίνω στην τάξη... χωρίς να απευθύνομαι σε κάποιον συγκεκριμένα.
"Όλα καλά;" Με ρωτάει ο Άρης.
"Ξαφνικά σε νοιάζει;" Τον ρωτάω εγώ..
"Κοίτα...το ότι σου πάω κόντρα συνέχεια δεν σημαίνει ότι είμαι και αναίσθητος" μου απαντάει
"Αλήθεια... Πάλι καλά που με ενημέρωσες γιατί εγώ είχα εντελώς αντίθετη άποψη" του λέω.
"Να την αλλάξεις" μου λέει εκείνος.
"Δυστυχώς δεν μπορώ... Για να αλλάξω γνώμη για εσένα πρέπει να βοηθήσεις και εσύ....αν εσύ πάντα μου δείχνεις το ποσό με αντιπαθείς... Λυπάμαι αλλά δεν θα αλλάξω ποτέ γνώμη για εσένα" του εξηγώ.
Δεν πρόλαβε όμως να απαντήσει γιατί μπήκε στην τάξη η Άννα.
"Πού ήσουνα εσύ;" Με ρωτάει.
"Είχα πάει από τον γιατρό" της απανταω.
"Και; Τι σου είπε;" Με ρωτάει μετά.
"Εεεε όλα καλά... Αν συνεχίσω να προσέχω μπορεί να βγάλω τον γύψο την άλλη εβδομάδα" της απαντάω.
"Άντε επιτέλους" μου λέει εκείνη." Να σου πω... Με τον Άρη ; Τι;" Με ρωτάει.
"Τι εννοείς;" Την ρωτάω εγώ.
"Τι τρέχει;" Με ρωτάει.
"Τίποτα απολύτως" της απαντάω.
"Σαν να έχετε έρθει πιο κοντά... ή είναι ιδέα μου" μου λέει.
"Άννα ο Άρης δεν με συμπαθεί καν" της λέω.
"Είναι έτσι με όλους... Αλλά με εσένα το έχει παρακάνει" μου λέει και εγώ γυρνάω να τον κοιτάξω και εκείνος με κοιτούσε είδη... Τι τρέχει με εσένα;
"Δεν του έχω κάνει τίποτα και μου φέρεται έτσι... Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω... Του μιλάω ήρεμα μου την λέει... Του μιλάω άσχημα είναι σε φάση γιατί μου μιλάς έτσι; Δεν πάει άλλο... Δεν θα του δίνω καμία σημασία... Μιλάω με όλα τα παιδιά όλα είναι μία χαρά μόνο ο Άρης είναι έτσι... Δεν πάει άλλο...αν δεν θέλει να μου μιλάει ας μην το κάνει....δεν τον υποχρεώνει κάνεις" της λέω.
"Έχεις δικιο.... Το έχει παρακάνει" μου λέει εκείνη.
"Πιστεύω ότι ο καθένας στην θέση μου το ίδιο θα έκανε" της λέω.
"Έχει γενέθλια σε δύο εβδομάδες" μου λέει.
"Και τι μου το λές;" Την ρωτάω.
"Συνήθως βγαίνουμε όλοι μαζί έξω.... Είμαστε τόσα χρόνια στην ίδια τάξη.. έχουμε όλοι καλές σχέσεις...τώρα για εσένα δεν ξέρω" μου απαντάει.
"Αν λες για το αν θα με καλέσει ελάχιστα με νοιάζει" της λέω.
"Δεν θέλω να σε αφήνουμε απ έξω επειδή είσαι καινούρια" μου εξηγεί
"Όλα καλά... Άλλωστε εγώ σε δύο εβδομάδες αν έχω βγάλει τον γύψο μπορεί να πάω και Θεσσαλονίκη να δω τον Άγγελο και την παρέα μου μιας και δεν πήγα αυτό" της εξηγώ εγώ .
Πραγματικά δεν με νοιάζει αν θα θέλει να είναι στα γενέθλια του.. έτσι και αλλιώς μαζί μου δεν έχει καλές σχέσεις.
"Αν το θέτεις έτσι οκ" μου λέει.
"Μην ανησυχείς...δεν θα σκάσω κιόλας" της λέω.
"Σωστά αλλά...δεν μπορώ να καταλάβω... Οκ ο Άρης είναι λίγο απότομος αλλά πάντα κάνει πλάκα... Εσένα γιατί; Δεν μπορώ να καταλάβω"  μου λέει.
Ούτε εγώ μπορώ να το καταλάβω αλλά δεν θα ασχοληθώ άλλο... Αλήθεια σου λέω.....
..Οι επόμενες ώρες πέρασαν σχετικά γρήγορα.  Το μόνο μου πρόβλημα είναι ότι ο αδερφός μου έμπλεξε στην σχολή και δεν μπορεί να έρθει να με πάρει από το σχολείο και πρέπει αναγκαστικά να πάω με τα πόδια... Εντάξει θα τα καταφέρω... Ελπίζω δηλαδή.
"Ανέβα να σε πάω" άκου την φωνή του Άρη ο οποίος σταματάει με την μηχανή δίπλα μου ..
"Όχι" του λέω.
"Έχεις λόγους για να μην το κάνεις;" Με ρωτάει.
"Ναι... πολλούς" του απαντάω.
"Να τους ακούσω" μου λέει εκείνος.
"Πρώτον... Δεν σε εμπιστεύομαι.. δεύτερον δεν με συμπαθείς και τώρα θες να με πας σπίτι; Τρίτον έχω και και πόδια για να πάω σπίτι" του λέω
"Ναι...να σου πω εγώ κάτι όμως πολύ σημαντικό... Αν δεν ανέβεις τον γύψο θα τον βγάλεις σε ένα μήνα... Και δεν το θέλεις αυτό" μου λέει.
Τώρα χτύπησε εκεί που πονάω.
"Για αυτό ανέβα πάνω και μην λες πολλά". Συνεχίζει.
"Με έναν όρο" του λέω.."
"Τι;" Με ρωτάει.
"Δεν θα τρέχεις" του απαντάω.
"Φοβάσαι..και δεν θα τρέχω" μου λέει.
Φοβάμαι; Νταξει ναι ... λίγο...
"Φέρε την τσάντα σου" μου λέει και την παίρνει από τα χέρια μου..
"Είσαι εντάξει;" Με ρωτάει.
"Ναι πάμε" του λέω.. και με τα πολλά με πήγε σπίτι μου..
Ρε γαμώτο είναι τόσο καλός αν θέλει... Και πραγματικά θέλω να τον συμπαθήσω αλλά δεν με αφήνει.. δε ξέρω τι άλλο να κάνω μαζί του... Εχω προσπαθήσει τα πάντα.

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Να και αυτό το κεφάλαιο..

Ελπίζω να σας αρέσει..

Δεν έχω κάτι να πω..

Τα λέμε στο επόμενο..

Φιλάκια 💋💋💋💋💋