Δεν Σου Αξίζω

κεφάλαιο 12

Το επόμενο πρωί ξύπνησα στο δωμάτιο του Άρη. Δεν ήταν όνειρο τελικά. Συνέβει στα αλήθεια. Και όλα αυτά που είπε ο Άρης ήταν αλήθεια. Ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω.
Κοίταξα στο δωμάτιο και είδα τον Άρη.
"Άρη" του λέω.
"Σε ξύπνησα;" Με ρωτάει.
"Όχι..όχι" του απαντάω.
"Είσαι καλύτερα;"με ρωτάει.
"Δεν ξέρω" του απανταω χωρίς όντως να ξέρω αν είμαι καλά η όχι.
Από την μία δεν είμαι για αυτό που είδα... Αλλά από την άλλη αυτό που άκουσα από τον Άρη ήταν υπέροχο.
"Έχει καφέ μέσα..θες;" Με ρωτάει.
"Ναι" του απανταω εγώ.
"Πάω να σου φέρω" μου λέει και βγαίνει από το δωμάτιο.
"Άρη" του λέω και τον σταματάω.
"Αυτό που είπες χθες" του λέω μόνο.
"Πάω να φέρω καφέ κι έρχομαι" μου λέει και φεύγει.
Έρχεται μετά από λίγο μου φέρνει καφέ και κάθεται στο κρεβάτι δίπλα μου.
"Τώρα ..θα μου πεις;" Τον ρωτάω.
"Τι θες να σου πω;" Με ρωτάει εκείνος.
"Για αυτό που είπες εχθές" του απανταω.
"Πιο από όλα;" Με ρωτάει.
"Άρη μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις... Είπες ότι είσαι ερωτευμένος μαζί μου" του απαντάω.
"Ναι το είπα. και;" με ρωτάει.
"Το εννοούσες ή απλά ήσουν μεθυσμένος;" Τον ρωτάω.
"Το εννοούσα... Εννοούσα κάθε λέξη που σου είπα" μου απαντάει.
"Από την αρχή νόμιζα ότι δεν με συμπαθεις γιατί πάντα ήσουν απότομος και απόμακρος μαζί μου" του λέω.
"Λίζα.. σ ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που σε είδα την πρώτη μέρα που ήρθες στο σχολείο... Όταν με φώναξε η διευθύντρια για να μου κάνει παρατήρηση που άργησα ξανά... Από εκείνη την μέρα άρχισαν όλα... Από εκεί που ήμουν ένας μαλάκας που δεν με ένοιαζε για καμιά γκόμενα τώρα ξαφνικά με νοιάζει..αλλά όχι για την οποιαδήποτε ...μόνο για εσένα... Δεν στο έδειξα ποτέ... Ξέρεις τα αγόρια όταν ερωτεύονται δεν θέλουν να το δείχνουν για να μην φανούν φλωρακια...αλλά κάποιες φορές φτάνουν σε σημείο που δεν μπορούν να το κρύβουν άλλο. Προσπάθησα πάρα πολύ να μην σε ερωτευτώ ... έκανα τα πάντα.. αλλά δεν τα κατάφερα... Κάθε μέρα που περνούσε μου έλειπες όλο και περισσότερο .... πρώτη φορά ξυπνάω με όρεξη για να πάω στο σχολείο γιατί ξέρω ότι εκεί θα σε δω παρόλο που σου σπάω τα νεύρα... Αλλά ξέρεις κάτι... Μ αρέσεις περισσότερο όταν θυμώνεις... Γίνεσαι πιο γλυκιά και τα μάτια σου γίνονται ακόμα πιο πράσινα από ότι είναι κανονικά" μου εξομολογείται.
Δεν ξέρω τι να πω.. ούτε ο Άγγελος δεν μου έχει μιλήσει έτσι.. ποτέ δεν μου έχει μιλήσει κάποιος έτσι.
"Έχεις παρατήσει και το ότι τα μάτια μου αλλάζουν χρώμα;" Τον ρωτάω.
"Ναι... Χθες που έκλαιγες είχαν γίνει γαλάζια" μου απαντάει.
Όντως...όταν τα μάτια μου είναι σε νερό γίνονται γαλάζια.. αυτό συμβαίνει μόνο όταν είμαι στην θάλασσα και όταν κλαίω.
"Προτιμώ τα πράσινα όμως"του λέω.
"Και εγώ... Για αυτό αλίμονο σε όποιον σε ξανά και είναι να κλάψεις" μου λέει εκείνος.
"Και αν είσαι εσύ αυτός που θα το κάνει;" Τον ρωτάω.
"Ορκίζομαι στην ζωή μου ότι δεν σε κάνω ποτέ να κλάψεις.... Και αν θα το κάνω...εγώ ο ίδιος θα φύγω από κοντά σου για να μην ξανά συμβεί" μου λέει"Να το θυμάσαι αυτό που σου είπα" συνεχίζει και εγώ τον αγκαλιάζω.
"Πίστευα ότι πάντα κάτι έκανα λάθος μαζί σου.. για αυτό ήσουν έτσι απέναντι μου" του λέω.
"Σ αγαπάω Λίζα" μου λέει.
"Τι;"τον ρωτάω.
"Σ αγαπάω" μου ξανά λέει.
"Είναι μεγάλη κουβέντα αυτό" του λέω.
"Είναι... Και σπάνια την εννοεί κάποιος όταν την λέει.. και εγώ την εννοώ με όλη της την έννοια"
"Αποδειξε το" του λέω και εκείνος με τραβάει και με φιλάει.
"Δώσε μου μια ευκαιρία και θα σου αποδείξω ότι όλα αυτά που είναι ισχύουν και με το παραπάνω"μου λέει.
Δεν ξέρω... Να του την δώσω; Να μην του δώσω; Θέλω να του δώσω μια ευκαιρία. Είναι πολύ γλυκός και πρώτη φορά κάποιος μου μιλάει έτσι.
"Δεν ξέρω... Όλα έχουν γίνει τόσο γρήγορα που ακόμα δεν έχω ξεκαθαρίσει τα πράγματα με τον Άγγελο και...." Του λέω αλλά σταματάω.
"Έχεις όσο χρόνο θέλεις να το σκεφτείς και να αποφασίσεις... Εγώ θα περιμένω... Έτσι και αλλιώς άλλη κοπέλα δεν μπορώ να κοιτάξω πέρα από εσένα" μου λέει.
"Τώρα υπερβάλεις" του λέω.
"Καθόλου..εδώ μέσα" λέει και πιάνει το χέρι μου και το ακουμπάει στην καρδιά του" είσαι μόνο εσύ... Καμία δεν μπορεί να πάρει την θέση σου" συνεχίζει.
Τι είπε τώρα; Είδατε όλοι τι είπε έτσι; Το είδατε... Τι του λες τώρα; Τι λες μετά από αυτό; Τι είπε το άτομο...
Το μόνο που έκανα ήταν να τον αγκαλιάσω... Δεν είχα κάτι να πω ..δεν μου έβγαινε να πω κάτι. Αυτό που είπε ήταν ότι πιο γλυκό είχα ακούσει τον τελευταίο χρόνο. Αυτή την υπέροχη στιγμή όμως διέκοψε ο χτύπος του κινητού μου.
"Ο Άγγελος" λέω όταν κοιτάω το κινητό μου.
"Δεν το σηκώνω" λέω.
"Πρέπει να πάω σπίτι .. θα ανησυχούν και οι δικοί μου" του λέω και σηκώνομαι.
"Μην ανησυχείς... Μίλησα με τον αδερφό σου... Έχει μιλήσει με την Άννα και οι γονείς νομίζουν ότι κοιμήθηκες εκεί" μου λέει" επίσης σου έχει φέρει και ρούχα" συνεχίζει.
"Ευχαριστώ για όλα" του λέω.
" Θα έκανα τα πάντα για εσένα"μου λέει και εγώ αφού του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο αλλάζω και γυρίζω στο σπίτι μου.
Αχχ.. τι ήταν αυτό που πέρασα; Μέσα στο δράμα μου.. υπήρξε και κάτι τόσο όμορφο. Δεν ξέρω τι να νιώσω τώρα.. χαρά; Λύπη; Τι;

----------------------------------------------------------------------

Χευ

Τι κάνετε παιδάκια;

Ελπίζω να είστε καλα και να σας αρέσει το κεφάλαιο.

Τα λέμε στο επόμενο..

Φιλάκια 💋💋💋💋💋