Stay Away From Me (Complete)

Chapter 19

Clara.

Tahimik lang ako habang sinusundan si Albert patungo sa room 026. Huminga ako ng malalim saka ko kinatok ang pintuan ng makarating kami doon.

"Sandali lang," narinig kong sambit ni Shikin mula sa loob.

"Clara?" Halatang nagulat si Shikin nang mabuksan niya ang pinto, "Albert," tumango siya sa katabi ko, "bakit kayo naparito?" Tanong niya sa amin.

"G-gusto lang naming makasiguro na nasa maayos lang ang lagay ninyo," saad ko habang papunta na kami kong nasan nakahilata si Renato.

"Ay oo nga pala, Clara, pasensiya na hindi ko kayo nabalikan kahapon, hindi ko lang maiwan-iwan si Renato dito at hanggang ngayon hindi pa rin ako umaalis at nakakaligo." tinakip ko sa likod si Shikin at sinabing naiintindihan kita at tinanong ko na rin kong anong sakit ni Renato

"Pasensiya na talaga, nacomatose kasi si Renato," nang bigla kong nakita na biglang napaiyak si Shikin habang sinabi niya ang sakit ni Renato sa amin. Doon ko napagtanto na dapat walang galit ang mamuo sa puso namin ni Mydear dahil sa hindi niya pagsundo sa amin kahapon, mas mahirap pa pala ang dinanas niya kumpara sa amin kaya naman dinamayan na lang namin siya, ni Albert dito sa loob ng room nila.

Nang makita ko si Renato, nagiba na siya at parang pumapayat na. Maging ako rin ay hindi makapaniwala na mangyayayari iyon kay Renato, isa siyang mabait at maarugang lalaki na nakilalala ko. He's not deserve what happen to him, hindi niya deserve kong nasaang sitwasyon man siya ngayon.

Sa aming tatlo nila Mydear. Si Shikin na yata ang maituturing na malungkot dahil sa pangungulila niya kay Renato. Imagine ang isang masayang pagmamahalan nila noon ay naudlot at biglang nawala dahil sa pangyayaring hindi inaasahan. Ang sakit naman sa puso iyong nangayari sa kanilang dalawa. Bilang kaibigan kailangan na lang namin suportahan si Shikin sa pagaalaga niya dito kay Renato.

"Shikin, kumain kana ba? Maligo muna? Nangangamoy walang ligo ka e, Shikin? Kailangan mo rin alagaan ang sarili mo, ayaw ni Renato na makita kang nagkakaganyan." Tumingin ako kay Shikin habang sinasabi iyon, sa tindig niya kasi mahahalata mo na nanlalanta gulay na siya.

"Okay lang ako, Ayos lang, baka iyong basurahan iyong naamoy niyo at hindi ako," medyo may duda niyang sabi, pero alam ko na nagpapalusot lang siya dahil kanina sinabi na niya na wala siyang ligo at ngayon tumatanggi na siya.

"Shikin, you don't need to act like that, huwag mong i-pretend na ayos ka lang, kaibigan mo ako, alam ko kong ano ang nararamdaman mo ngayon, kaya Shikin kong gusto mo kami na muna ang magbabantay sa kaniya dito. Huwag kang magaalala hindi naman namin siya pababayaan. Lumapit ako sa kaniya at tinapik muli sa likod.

Nang bigla niya akong niyakap ng makalapit ako sa kaniya. Sa reaksyon ni Shikin alam ko na sobra-sobra ang lungkot na nararamdaman niya. Alam ko ang pakiramdam ng andiyan ang toang mahal mo pero hindi mo lang dama. Same as with Jason noon, nandiyan siya sa tabi mo pero hindi mo ma-feel ang pagmamahal niya, kasi isa lamang panglalaro ang ginagawa niya. Sa sitwasyon naman ni Shikin mas malala pa ito kumpara sa nangayari sa akin noon.

" Clara, hindi ko na kaya, 2years and 1months anniversary namin ngayon. Mahirap kasi sa araw naming dalawa pareho kaming nahihirapan." Mangiyak niyang sabi sa akin.

"I understand Shikin. Gagaling rin siya magtiwala ka lang at manampalataya." Pagpapauna advice ko sa kaniya.

"Clara, sige mauna na ako, ikaw na muna bahala kay Renato ah, umiiyak na siya habang pinupunasan niya ang luha niya gamit ang panyo niya na kanina pa basa, dahil sa dami ng luha na tumutulo sa kaniyang mga mata.

Nilisan niya kami dito sa room na 026 at nagtungo siya sa bahay nila Renato para ipaalam kay tita Rosie niya ang nangyari sa kaniya.

***------***