C.H.A.R.A.C.T.E.R. Files [ŞİMDİLİK ASKIDA]

BRİAN/ DENEK 0049

(Le Yazarın Notu:Wuhhu, Drake 2)

*Ad:* -- (?) (Ona verilen isim Brian, gerçek ismi yok)
*Soyad:* -- (?) (Ona verilen soyad Smith)
*Lakap(varsa):* Yok Edici,Kara Exorcist,Briny,Ölü Adam,Deney 0049
*Kökenleri (doğduğu yer ve nereliyse):* ?

*Yaş:* 20'lerinde gibi be ya.. (Gerçek yaşı 25)
*Doğumgünü:* (?) Hiç doğumgününü kutlamadı.
*Kilo:* 73
*Boy:* 1.87
*Hastalık(varsa):* Yok gibi,ama Harpy onda Aleksitimi olduğunu düşünüyor.

*Cinsiyet:* Erkek
*...Dere?(varsa):* -
*Cinsel tercihi:* Heteroseksüel
*Sevgilisi;* Harpy ( X-isimsiz-X )

*Kişiliği:* Yok ki-- *kafasına tekme yedi* Aneeem ;-; Tamam,Eaa...Eğer kişiliği Yok edilmemiş olsaydı BadBoy falandı.Korumacı,biraz ters biriydi ama yok edildi işte.Şimdi buz gibi,sevgi ne bilmeyen manyağın teki-- *yine tekme* ;-; Tamam,belki Harpy ona öğretmiş olabilir.
*Takıntıları(varsa):* Dia (onu korumakla görevli),Harpy (onu seviyor)
*Ek Bilgiler:*
✓Drake'in iş arkadaşı
✓Drake aksine, sadık ve kuralcı biri
✓Drake patronun verdiği kurallarla oynamıyor..Ama Brian kuralcı işte
✓Brian Drake aksine,biraz gelişmiş.Derisinin altında sıvı titanyum kaplama var
✓Sinirleri geliştirilmiş, kısaca hız için tasarlandı
✓Aşk,korku gibi engelleyici duyguları bastırılmış.Onları açığa çıkarmak zor
✓Brian bir tetikçi
✓Brian onun sahte adı
✓Brian'ın gerçek bir ismi asla olmadı
✓Onu aldılar ve eğittiler.Zorlu bir eğitimdi.
✓İşkence Edip acıyı bastırdılar
✓Onu en korkunç şeylerle bir araya getirdiler ve korkusunu engellediler
✓Sevdiği her şeyi yok ettiler, böylelikle sevgiyi de engellediler

*Hikaye(kısaca veya hiç):* Drake yine şanslı,Brian'ın hocaları daha gaddardı.

Brian zaten seçilmişti.Kaderi belliydi.O sadece değiştirmek için uğraştı ama yenildi.
Pes etti.

Yaşadığı yerde demokrasi diye bir şey yoktu.Yöneten de yoktu, dağın tepesinde kurulmuş askeri tesisteki adamlar onları yönetiyordu.

Yenilmez askerler yaratmak için köydeki kadınları zorla hamile bırakıyorlardı, doğacak yeni çocuklar onların askerleri olacaktı.

Aslında 25 Ekim'de doğmuş erkek çocuğu diğer çocuklara kıyasla daha hareketliydi.Sanki durumun farkındaydı.Gelen askerlere sapanla taş atarak saldırır ya da üstlerine köpek salardı.

Komutan bu çocukta bir şeyler gördü.Parıldıyordu bu çocuk adeta.Masumdu,annesini korumaya çalışıyordu, yaşıtlarını almaya gelen askerlere saldırıyordu.Çocukta potansiyel vardı.

Çocuğu ve annesini alıp tesise getirdiler.Anneyi tutsak olarak tuttular, çocuğun zaafı buydu çünkü.

Günlerce,haftalarca,aylarca hatta yıllarca işkence ettiler çocuğa. Çocuk yine de itaat etmiyordu.Komutan ve askerler ne yapacaklarını şaşırmışlardı..derken bir gün komutanın aklına bir fikir geldi.

Tesiste tutsak tuttukları annesini çocuğun önüne koydular.Annesi perişan haldeydi. Uzun kahverengi saçları dağılmış,buz rengi gözleri ise bulanmıştı.Annesini o halde gören çocuk gözyaşlarına boğulmuştu,o kadar işkenceden sonra ağlamayan o çocuk orada hıçkıra hıçkıra ağlamıştı.

İşte o zaman komutan durumu kavramıştı.Çocuk için önemli olan şeyleri yok ederlerse çocuğun koruyacak bir şeyi kalmayacaktı,savunacak hiçbir şey olmayacaktı ve tutunacak dalı kalmayacaktı.

Bu yüzden komutan da silahını çıkardı ve çocuğun gözleri önünde annesinin vücudunu delik deşik etti.

Annesinin vücudundaki deliklerden fışkıran kana bulanmış çocuk heykel gibi kalmıştı.Hayatı sorguladığı gözlerinden belliydi.Komutan o gözlerde intikam ateşini ve kalp kırığını gördü Bu çocuk çok güçlü olacaktı.

Çocuğa 8 yıldır işkence ediyorlardı,o gün 16 yaşına basıyordu.Cılız vücudu izlerle doluydu, yüzü çökmüş gibiydi.

Ona yemek getiren iki askeri, kapıdaki iki askeri ve işkence görevini yapan bir askeri orada çevikliği ile yendi.

Defalarca kaçmaya çalıştı.Ama başaramadı.

Çocuk 18 yaşına geldi.İşkenceyi bıraktılar.Onu eğitmeye başladılar.Korkuya karşı geliştirdiler çocuğu.Onu tüm korkuları bir araya getirdiler bir simülasyonda.Hepsini geçti çocuk. Simülasyon bittiğinde çocuğun yüzündeki ifade orada çalışan bir askerin korkudan bayılmasına sebep oldu.

Sevdiği şeyleri onun kendi elleriyle öldürmesini sağladılar.Artık yenilmezdi.Bir ölüm makinesiydi.Komutan ona en sevdiği ismi verdi;Brian.

Bir gün tesise bir genç getirdiler.Koridordan geçerken Brian ve genç göz göze geldiler.Çocuk yılanların o keskin bakışlarına sahipti.Daha o dakikada gençte kendini görmüştü Brian.Bu yüzden ona yardım edecekti ya?

Onun eğitimini o üstlendi.Onu bizzat kendisi eğitti.Sonra ona kaçacak yol ve zaman yarattı.
"Brian, istemiyorum..Benimle gelmelisin." dedi genç.Brian sadece başını iki yana sallayıp ona kendi tabancasını verdi.
"Güvenli bir yere ulaşınca benimle iletişime geç Drake."
İşte, genç öyle kaçmıştı.Genç onun aksine işkence görmemişti ama çok dayak yerdi.Brian onun için de zor olduğunu düşünüyordu,asla onunla kendisini kıyaslamamıştı.

O akşam komutanı onu psikolojik olarak çökertti.Artı olarak ona asla unutamayacağı izler bıraktı.Bu Brian'a ders olmuştur diye düşünmüştü Komutan,ama çok yanılıyordu.

Brian ondan alacağı intikamı hiçbir zaman unutmamıştı.Vakit gelmişti.

Gece vakti, komutanın annesine yaptığı gibi,onu delik deşik etti.Askeri tesisten kaçtı ve hayatta kaldı.

İki hafta kadar sonra doğumgünü vardı.Umurunda değildi,kutlayacak kimsesi yoktu,birlikte gülebileceği bir çevresi yoktu.Sonra...birinin önünde durduğunu fark etti.Başını kaldırdı ve ona gülümseyen kızı gördü.Kız ona plastik bir paket içinde ananaslı pasta uzattı.
"Doğumgünün kutlu olsun yakışıklı."
Brian soğuk yanaklarından süzülen ılık göz yaşlarını hissetti.Ananaslı pastadan nefret ederdi.

Birlikte pastayı yediler.Ve o günden sonra Dia ile Brian hiç ayrılmadılar.

Brian (Harpy,yavşayabilir miyim? * ^ * )

Brian