nepenthe · yoonmin

3; Homophobic Enemies

Lesson 3; Homophobic Enemies

-

Ne zaman oldu bu? Ne zamandan beri bu karmaşık ruh hâli içerisinde debeleniyor? Neden finallerini verebilmek için bu kadar uğraşıyor?

Park Jimin kendini boşlukta hissediyordu. Nedense, uzun süreden sonra ilk defa sorumluluk hissetmeye, daha doğrusu yapması gereken şeyleri yapmak istemeye başlamıştı. Gece olduğunda uyuyamıyordu. Gözlerinin önünde sürekli tebir çehre, tanıdığı ve tanımaktan pişmanlık duyduğu bir surat vardı. Gözlerini kapattığında hayalinde gördüğü bu imajı, gözlerini açtığında karşısında görüyordu.

Min Yoongi’yi eve bırakmasının -ve profesörü tarafından aşağılanmasının- ardından sadece birkaç gün geçmişti. 3 yıllık üniversite hayatında hiç karşılaşmadığı Yoongi ile şu sıralar sıkça karşılaşır olmuştu. Belki daha önce de karşılaşıyordu fakat aralarında böyle bir yakınlaşma geçmediği için farkında olmamıştı? Hayır, diye düşündü. Onunki kadar güzel bir yüzü fark etmemem imkânsız.

Başını yasladığı yastık her zamankinden daha sert geliyordu ona. Tüm gece dönüp. durmak ve açık mavi örtüsüyle uğraşmak zorunda kalmıştı. Bir sıcak oluyordu, bir soğuk. O örtünün doğru bir konumu vardı ve bulamıyordu işte bu konumu. Sonunda sinirle kalkıp yatağına oturdu.

Neden? Aklında sürekli bu soru vardı. Neden derslerine asılmıştı? Neden hep D2 aldığı -ve umursamadığı- derslerden en azından B1 almak için uğraşıyordu? Neden her uyumaya çalıştığında esrarengiz profesörü kafasını kurcalıyordu? Neden pijamasının altı ona çok bol geliyordu? Hayır gerçekten, hem belinden düşmeye, hem de ayaklarına dolanmaya başlamıştı.

Kilo veriyor olmalıyım, diye düşündü. Kilo vermeye de çalışıyordu aslında. Fakat pijamasının bolluğunun sebebi başka da olabilirdi. Yatıp uyumaya çalışırken çekiştirip durmasından dolayı pijamasının kolları da uzamıştı.

Telefonunu eline alıp biraz sosyal medya hesaplarında dolaştı. Rutin bildirimler; taexyung, MissoeK, hunvhun, showwe ve 734 kişi fotoğrafınıza yorum yaptı. 

Uykusu gelir gibi oluyordu fakat ne zaman telefonunun ekranını kapatıp uyumak için yastığa başını koysa, uykusu gidiveriyordu.

Derin bir nefes aldı. Yarınki sınavına hem yetişebilmek, hem de zinde bir kafayla girebilmek için erkenden uyuması gerekiyordu. Sinirle uyumaya çalıştı. Ne yaparsa yapsın olmuyordu, Jimin uyuyamayacağını anladı. 

~~~~~

Geçen sefer Yoongi’nin arabasıyla ve Yoongi ile beraber gelmiş olduğu bu yere bu sefer tek başına, kendi arabasıyla gelmişti. Üstünde, ona artık 2 beden bol gelen keten pijamaları, yıkanmadığı için şekli bozulan -ve artık boyası akmaya başlamış olan- yer yer kahverengilerin gözüktüğü siyah saçları, oldukça çökmüş olan lenssiz kahverengi gözleri ile kaç gündür yıkanmayan ama bir zamanların göz bebeği olan arabası ile tekrar buradaydı. Yine aynı koltukta oturmuş, aynı duvara bakıyor aynı şekilde saatin tik-taklarını izliyordu. 

Üstünde bulunduğu eski deri koltuktan memnun değildi. Seoul Üniversitesi’nin biriciği olan Park Jimin içinde bulunduğu durumdan hiç memnun değildi ama neden buradaydı bilmiyordu. Şu an bu koltukta ne yaptığını bilmiyordu. Neden önünde bir fincan ve birkaç parça kek vardı bilmiyordu. Tek bildiği vardı ki, o da Yoongi’nin de o gün bu koltuğa bu şekilde oturup saatlerce kalkmamış olmasıydı. 

Saat, saniye saniye ilerliyor ve sanki hiç bozulmayacakmışcasına ilerlemeye devam ediyordu. Jimin sıkıntıyla iç geçirip ellerini saçlarına attı. Parmakları arasına bulaşan yağ ve toz parçaları parmaklarını hemen geri çekmesine sebep oldu. Ellerini masada ki dispanserden aldığı peçete ile silip arkasında ki aynaya yöneldi. Üst başının da saçlarından geri kalır yanı yoktu. Ellerini ovuşturdu. Günlerdir kalbini rahatsız eden Yoongi ve geleceği için bir şeyler yapması gerekiyordu, saçma bir ruh hali ile oturup ağlaması değil. Önünde duran bej rengi büyük fincandaki kahveden kocaman bir yudum alıp ayağa kalktı. Günlerdir aynı siparişi getiren garson ilk kez Jimin'in ağzına bir şeyler girdiğini gördüğü için şaşırmıştı. Jimin garsonla göz göze gelerek gülümsedi. Masaya fazladan birkaç bin won bırakıp hızla ayrıldı.