30.Bölüm⚡️ *Tatlı Atışma*⭐️💕

En başından başla
                                    

Oda sarılışıma karşılık verip,

" Vaaay. Birileri beni gerçekten özlemiş." dedi pişkince.

Kollarımı çözüp yüzüne baktım.

" Ne yani sen özlemedin mi ?" dedim kaşlarımı çatıp.

"Özlemesem burda işim ne?" diye cevap verdi.

Az önce geride bıraktığım İsmican geldi yanımıza.

"Selam." deyip el sıkıştı Deniz'le.

"Naber İsmican?"

"İyi senden naber?"

"Çok iyiyim. Bu arada Burağın selamı var. Arayı açmayalım dedi." dedi.

Ben, "Ooooo." deyip sırıtırken, İsmican gevşeyip kırmızılara büründü.
Ay ay ay. Birde utanırmış.
Salakça sırıtıp, "Sende söyle." dedi.

Sanırım birbirlerinden hoşlanıyorlardı. Burağı tanımıyordum ama Deniz'in arkadaşı olduğuna göre o da Deniz gibi iyi biridir.
Bence bu ikisinin sevgili olması lazım. İsmican'ın buna ihtiyacı var. Yıllardan beri kimseyi almadı kalbine . Hiç aşık olmadı. Hoşlandığı kişilerde hep başkasını sevdi. Benim bu ikisinin arasını yapmam lazım. Hemde acilen.
Lafa atlayıp, "Baksanıza... Bugün hep birlikte bir şeyler yapalım mı? Ben ,sen,İsmican,Burak... Ne dersiniz?" dedim.

Deniz, "Bence çok iyi olur. Ama Burağı arayıp sormam lazım. Bugün nöbetçi olabilir. "dedi mavi gözleriyle.

O Burağı ararken, İsmican kolumu çimdikleyip,

"Ne yapıyorsun sen?" diye çemkirdi.

Bende sinsice sırıtıp, "Sevenleri bir araya getiriyorum tatlım." dedim sevinçle.

Tam ağzını açacağı sırada Deniz geldi.

"Kızlar, bugün bendeyiz. Burak seve seve geleceğini söyledi." dedi.

"Bu kısmı İsmican'a bakarak söyleyip imada bulunmuştu.

Tam bu sırada İsmican'ın servisi İsmican'a korna çaldı.
İsmican, "Neyse o zaman, akşama görüşürüz. Benim gitmem lazım." deyip gitti.
Arkasından , " Tamam tatlım evde araşırız." diye seslendim.
Şimdi bu heyecandan ne giyeceğini bilemez. Yardımcı olmam lazım değil mi ama?

Eveeeeet. Kaldık Deniz'cimle baş başa.

"Eee. Biz ne yapıyoruz?"diye sordum hevesle .
O da, "Üzgünüm ama şimdilik bir şey yapamayız. Çünkü hastaneye dönmem lazım. Çıktığımı kimse görmedi. Ben 5 dakikalığına bile olsa seni görmek istedim. " dedi.

Hevesim kırılsada belli etmedim. Çocuk beni bırazcık bile görebilmek için taaa buraya kadar gelmiş. Surat asmak olmazdı.

"Olsun. Akşam görüşecez zaten." dedim. Ve gülümsedim.

"O zaman seni eve bırakayım atla." der demez arkasına bindim.

Beni Bırakma Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin