A Bad Liar || Zaylena

13-) Is she your older sister?

Ona karşı adımlarımı diretmeye çalışıyordum ama çok güçlüydü ve bu topuklu ayakkabılarla imkansızdı. "Sen naapıyorsun? Ne cesaretle karşısına dikiliyorsun, sana iki çift laf etse gözlerin dolacak, herife laf sokmaya çalışıyorsun!"

"Hiçte bile!" diye omuz silktim. "Daha bir ay önce videolarında salya sümük ağlayan sendin!" Yine yapmıştı. Yine gerçekliği yüzüme fırlatıp atmıştı.

"Senden nefret ediyorum." Cevap vermedi ve beni itekleyerek asansörün içine soktu. "Yapma şunu!" diye cırladım en sonunda. "Kes sesini!"

Bunu bağırarak değil de fısıltıyla söylemişti. Elleriyle pantolonunun cebine vurarak ritim tutuyordu. Gerçekten gergin görünüyordu. "Sen Liam'dan korkuyorsun..." dedim ona şaşkınca bakarak. Yine cevap vermedi.

Asansör bizim katta durduğunda beni çekiştirmesine izin vermeden kendim indim. "Geceyi bok ettiğin için teşekkür ederim."

"Kim bok etti? Ben mi bok ettim? Yeni sevgilim yanımdayken gidip eski sevgilime laf sokmaya çalışan ben miydim Maddie? Gerçekten mi?" Belki biraz haklıydı, ama bana destek çıksaydı Liam'ın yenilgiye uğramış yüz ifadesiyle eğlenmiş olurduk. Ve belki de biraz intikam almış...

Odanın kapısını açıp önce benim girmemi bekledi. "Evet Zayn önce sen girersen kaçacağım arkandan..." diye söylenerek içeri girdim. Ayağımdaki topukluları çıkarıp gürültülü bir şekilde fırlattım. Ne işi vardı şu kırlık alandaki otelin barında Liam'ın?

Ben burada olduğum için gelmiş olsaydı, bunca zaman karşılaşırdık ve öyle tesadüfen göz göze gelmezdik ki? Keşke hiç görmeseydim onu. Aslında bunun böyle olacağını düşünmemiştim, yani ayrıldığımız daha doğrusu benim onu terk ettiğim ve sonra onun benim hayatımdan sadece anılarını bırakıp çıktığı günden beri hep düşünmüştüm.

Bir şekilde, bir yerde karşılaşacağımız belliydi. Çevremiz aynıydı, yani "benim bildiğim kadarıyla" öyleydi. Malum, insanlar beni ayakta uyutmayı sevdiği için yıllarca çıktığım bir adamın aslında neler yaşadığını, neler yaptığını ayrıldıktan bir yıl sonra falan öğrenmiştim.

Neyse, onu gördüğümde donup kalacağımı, ağlayacağımı, 'Neden bize bunu yaptın? Nasıl böylece kolay buruşturup fırlattın geleceğimizi boktan bir sebep için?' diye bağıracağımı falan düşünüyordum.

Sanırım bunu yapmayışımın sebebi artık ona dair bir şey hissetmiyor oluşumdu. Bu iyi bir şey mi kötü bir şey mi bilmiyorum. Zayn'le yeni bir başlangıç yaptığım için mutluyum. Zor biri  Zayn, anlamak, çözmek zor. Hiçbir şey anlatmıyor, onu tanımama izin vermiyor ve sık sık sinir ediyor beni.

Ama tam o olmayan kıçına tekme basmak istediğimde gözlerime o mükemmel gözlerini iliştiriyor ve her şeyi unutturuyor. Elimi saçlarıma daldırıp derin bir nefes aldım. Tanrım, teşekkürler sanırım adım adım deliriyorum...

Fermuar sesiyle başımı Zayn'e çevirdim. Yatağın üzerine valizi koymuş içine eşyalarını koyuyordu. "Ne yapıyorsun?" Cevap vermedi. Hızlıca tüm eşyalarını dolaptan çıkarıp valizin içine tepiştirdi ve en son komidinin üzerindeki parfümlerini, saatlerini de içine atıp fermuarını çekerek kapattı. "Gidecek misin?" Ellerimi belime yerleştirmiş odanın bir köşesinde şaşkınlıkla ona bakıyordum. "Gideceğiz."

"Haha, böyle bir şey olmayacak çünkü ben burada arkadaşlarımla kalacağım." Bu sefer benim valizimi aldı ve yatağın üzerine koydu. Eşyalarımı birer birer valize attıktan sonra makyaj malzemelerimi de koydu ve hızlıca onun da fermuarını çekerek kapattı. Benim tüm yaptığımsa ağzım açık onu izlemekti. "Hadi." dedi valizleri yere koyarken.