Söylediklerinizin %10'u yalansa, mutlaka yakalanırsınız. Ama söylediklerinizin %90'ı yalansa, yakalanmanız o kadar da mümkün değildir.
Zayn, Maddie'ye asla ona olan aşkı hakkında yalan söylememişti, zaten kendisi hakkında aşkı ve ismi dışında söyle...
Gözlerimi araladığım karanlık çatı katında tüm vücudum uyuştuğu için ilk ayağa kalkma deneyimimde yere yapışmıştım.
Düşüncelerimi toparlamaya çalışıyordum...
En son o yüzünü göremediğim iğrenç adam tarafından enselenmiştim ve sonra bum! Burada uyandım!
Zayn ne cehennemdeydi? Benim onu takip ettiğimi fark etmeyip gittiyse cidden sıçmıştım çünkü telefonumun şarjı yoktu, hey telefonumu orada düşürmüştüm! Ve kendi arabamla buraya gelmemiştim, Justin'in arabasıydı... Bella telefonunu açmadığım için beni aramaya başlamış olmalıydı, yani umarım öyle olurdu?
Ama benim Zayn'le olduğumu düşünüp yarın sabah dahi aramayabilirdi... Üstelik kim kaçırmıştı beni? Neden kaçırmıştı? O camdan içeriye bakmaya çalıştığım depoda mıydım?
Sinirle duvara bir yumruk geçirip bağırabildiğim kadar yüksek sesle çığlık attım. Neden her şeyi berbat ediyordum? Bi bok becerebildiğim yoktu.
Odada sadece küçücük bir cam ve bir tane küçük led lamba vardı. Demir ve paslı kapıya doğru yürüdüm ve içeride açma kolu olmayan kapıyı yumrukladım.
"Açın şu kapıyı? Ne cesaretle bir insanı kaçırırsınız?! Bu yaptığınız yasal olarak bir suç!"
Cidden, sence bir insanı kaçıranları yasalar korkutur mu Maddie?
Tamam saçmalamıştım, ama ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, daha önce hiç kaçırılmadım?
Ayak sesleri duyduğumda refleks olarak kapıdan uzaklaştım. Kapının kilidi dışarıdan açıldığında yavaşça aralandı ve kapının arkasından, çıkmasını beklediğim en son kişi çıktı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"L-Liam?"
Bu korkunçtu.
"Bebeğim"
Yüzündeki gülümseme güven vermiyordu. Adım adım geri gitmeye başladım. O da bana doğru geliyordu. "Yaklaşma!" Söylediğimin üstüne kahkaha atarken kapıyı kapattı.
"Hoşgeldin" dedi yaklaşırken. Sırtım duvara değdiğinde çaresizdim, kaçabileceğim başka bir yer yoktu. "Neden, neden beni buraya kapattın?"
"Ben bir şey yapmadım, sen kendin geldin" dedi ve omzuma elini koymaya çalıştı. Tüm gücümle elini geri ittiğimde bunu beklemiyordu. Korkudan sesim fısıltı şeklinde çıktı, "Ne istiyorsun?"
"Bana kızgın olabilirsin ama aslında sana iyilik yapıyorum..." Cebindeki anahtar dikkatimi çektiğinde anahtarı görmemiş ve onu dinliyormuş gibi yaptım. "Sadece sana gerçekleri göstereceğim" Elini yanağıma koyduğunda her ne kadar bundan tiksinsemde gözlerimi kapatıp Tanrı'dan sabır diledim.
