Storm Siren (Greek Version)

#7 Water

Τα αγόρια σαν χαζά, σαν να μην συμβαίνει τίποτα έπαιζα χαρτιά.

Εγώ πάλι σκεφτόμουν συνέχεια το γεγονός ότι σκότωσα έναν άνθρωπο. Ήταν ένα συμβάν που με βασάνιζε πολυ απο την στιγμή που είχε συμβεί. Δεν το πιστεύω πως έκανα αυτό που μισώ πολύ. Έκανα ότι ακριβώς έκαναν αυτοί. Αλλά σκέφτομαι ότι από την άλλη μπήκα σε μια μάχη όπου εκεί θα χρειαζόταν να σκοτώσω κι άλλο. Και αυτό με πονουσε περισσότερο. Όμως μου είχε πει ο Λούκας ήταν το μόνο που μπορουσα πλεον να κάνω.. Να σκοτώσω για να επιβιώσω.

Πήρα μία βαθιά ανάσα, μα συνέχισα να το σκέφτομαι. Σε κάποια στιγμή ομως πήγα να πάθω καρδιακό από τις αγριοφωνάρες του Λούκα.

"Αποκλείεται να με νικησες παλιά. Σίγουρα θα κλέβεις. Παραδέξου το μικρό σκουλίκι. Έτσι δεν είναι;" βλέπω τον Λούκα με τα νεύρα που έχει θα έλεγε κανείς πως είναι ο κατάλληλος για φόνο.

"Όχι εγώ δεν κλέβω απλά εσύ είσαι άχρηστος" του λέει κατάματα ο Νέστορας ήρεμος και ο Λούκας τον κράτησε από το πάνω μέρος της μπλουζας.

Ήξερα ότι τα πραγματα θα χειροτερευαν εδώ περα αμα συνέχιζαν αυτοί οι δυο.

"Ηρεμήστε" φωνάζω και ο Λούκας αφήνει τον Νέστορα με αποτέλεσμα να πέσει με τον πισινό στο πάτωμα.

"Μα δεν ακούς και κλέβει και με κοροϊδεύει" λέει ακόμα θυμωμένος αλλά τον είδα που προσπαθούσε ακόμα και ο ίδιος να καθησυχάσει.

"Δεν κλέβω εγώ" λέει και ο Λούκας τον κοιτάει με βλέμμα σαν να λέει 'σκάσε πέθανες' και αμέσως ο Νέστορας ξερό καταπίνει.

"Τον ακούς; Θέλει πολύ πλακωθούμε και το συνεχίζει. Δεν φταίω εγώ αμα τον βαρέσω μετά." μου λέει ο Λούκας και να πω την αλήθεια είχε δίκιο αλλά πρέπει να τα πανε καλα αυτοί οι δυο γιατί δεν θα τους αντέχω να σκοτώνονται συνέχεια.

"Ένα παιχνίδι είναι παιδιά ηρεμήστε." λέω. Με την ελπίδα μπας και το σώσω όλο αυτό.

"Σε αυτόν πες το" λέει ο Νέστορας και δείχνει τον Λούκα. Δίκιο έχει θέλει τελικά να πλακωθουν.

"Παλιό απόβλητο της φύσεως θα σου πω εγώ" λέει ο Λούκας και πάει να τον χτυπήσει.

"Δεν σας αντέχω θα φύγω" λέω θυμωμένη και πλησιάζω στην πόρτα.

"Και που θα πάς;" με ρωτάνε ταυτόχρονα σαν να λέμε έκαναν μάτι επιτέλους μαζί χωρίς να σκοτωθούν.

"Δεν ξέρω κάποιου μακριά μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση εδώ" λέω και βγαίνω έξω. Και άρχισα να προχωράω προς το άγνωστο με την ελπίδα ότι δεν θα χαθώ. Το πρωτο πραγμα που έκανα με το που βγήκα από το σπίτι ήταν να φορέσω την κουκούλα γιατί δεν ήθελα κάποιος να με αναγνωρίσει.