Elementliler ve Büyü Akademisi [ASKIYA ALINDI]

7.bölüm

  "Bambi ciddi misin sen? Alarm diyorum alarm. Hani şu insanlara zamanı haber vermek için kullanılan saatin, belli zamanlara göre ayarlanmasıyla çalan sinir bozucu alet. Her sabah öğrencileri lanet okutarak kaldıran şey. Ah! Yoksa teknoloji gerisi bir yere mi düştüm ben?" dedim korkuyla. Olamazdı herhalde. Hem boyutlararası geçitten Dünyaya gidilebiliyordu. Burada olmasa da işleri kolaylaştırmak adına bir kaç icat fikri almış olmaları gerekirdi.

  "Ne saçmalıyorsun sen Maria? Sanki bizim dünyamızdan değilmişsin gibi konuşuyorsun. Bizim davranışlarımız hakkında hiç mi bir şey bilmiyorsun? Hafızanı falan mı kaybettin yoksa sen? İyice saçmalamaya başladın çünkü." Şu an Bambi'yi ciddiye alamıyordum. Aklımdaki tek şey burada yeterli teknolojinin olup olmamasıydı.

  "Telefon? Telefon vardır herhalde? Bilgisayar, televizyon, internet falan? Hiç mi bir şey yok Bambi?" umutla sorduğum sorular Bambi'nin yüzünü görünce yerini üzüntüye bıraktı. Ben burada hiç kimsem yokken nasıl vakit geçirecektim?

  "Gerçekten endişelenmeye başlıyorum Maria? İyi olduğuna emin misin? Ne oldu o ormanda da bu hale geldin sen, tahmin bile edemiyorum." dedi endişeyle. Bir anda yataktan fırlayıp karşıma geçti.

  "Kalk! Kalksana Maria! Revire gidiyoruz. Çabuk hazırlan." Bambi hızlı bir şekilde konuşurken kolumdan tutu ve beni yataktan kaldırdı. Deli değildim ben. Yani en azından öyle umuyordum.

  Onlara Dünyayı anlatmak istiyordum. Aklımda tüm konuşmayı kurgulasam da bir türlü dile dökemiyordum, ben de korkmaya başlamıştım. Her ne kadar Bambiyle aynı amaçlarla gitmeyecek olsak da revirdeki görevliye bu durumu danışmam gerekiyordu sanırım.

  İçindekileri yerleştirmeye üşendiğim valizimden bir kot pantolon ve tişört aldım elime. Banyoda hızla üzerimi değiştirip elimi yüzümü yıkadıktan sonra odaya geri döndüm. Bambi yatağımı ve dağılan bir kaç eşyayı toparlamış ve yatağa oturmuş beni bekliyordu. Hızına şaşırsam da o kadar sorunun içinden kafamı bir de bununla meşgul etmek istemiyordum.

  Anlaşmışız gibi konuşmadan kapıya yöneldik ve Bambi önde ben arkada yola koyulduk. Hatırladığım kadarıyla revir, okul binasının en üst katında yer alıyordu.

  "Yanımda yürüyemez misin Maria? Arkamda yürümen sinir bozucu hissettirmeye başladı." Aslında Bambi oldukça haklıydı, arkada yürümek de sinir bozucuydu ama ben ne olur ne olmaz diye yolları öğrenene dek bu şekilde yürümeyi düşünüyordum.

  "Yolları öğrenmeye çalışıyorum Bambi! Yan yana yürürsek senin yaptığın dönüşler veya ani duruşlar yüzünden kendimi daha fazla cahil hissedeceğime eminim. Böyle daha rahat, seni gizli gizli takip ediyormuşum gibi hissediyorum." dedim gülerek. Sadece kendimi rahatlatmaya çalışıyordum. Revirdeki doktorun söyleyeceği şeyler yüzünden korkmadığımı söylesem yalan olurdu.

  Bambi tahminimce göz devirdikten sonra memnuniyetsiz bir homurdanmayla önüne döndü. Okul binasına giriş yaptığımızda daha fazla dayanamamış olacak ki arkasını döndü.

  "Ya benimle yan yana yürürsün ya da kolundan sürüklerim Maria! Kendini cahil hissetmen veya kendini rahatlatmaya çalışman işe yaramaz." dedi sinirle. Açıkçası biraz korkmuş biraz da şaşırmıştım. Ben söylediklerini sadece düşünmüştüm, bu durumda düşüncelerimi duyuyor muydu? Üstelik sinirlenince fazla korkutucu görünüyordu.

  Bambi tekrar önüne dönüp hızla ilerlerken koşarak yetiştim ve yanında yürümeye başladım. "Ne yani düşüncelerimi duyabiliyor musun?"

  Gözlerini devirdi. "Düşüncelerini okuyamıyorum ama okumama da gerek yok. Ne düşündüğünü anlayabilecek kadar biriz biz, tek bedeniz." dedi bıkkın bir şekilde. Anlaşılan bana açıklama yapmaktan fazlasıyla sıkılmıştı.