Alone along millions.

Σχεδον.

Ανοιξε την πορτα και εφυγε.Αφησε ενα σημειωμα."θα χαθω για λιγο στη πολη και θα επιστεψω,αλλα θα επιστρεψω,Κωστης".Ειπε να περασει μια βολτα απ'το σπιτι.Μπα,δεν γαμιεται.Ανοιξε ενα πακετο τσιγαρα.Το αναψε στα γρηγορα και ξεκινησε να περπαταει.Δεν ηξερε για που,δεν ειχε σημασια.Ηταν απογευμα,ενα υπεροχο βροχερο απογευμα.Ενα υπεροχο γαμημενο βροχερο απογευμα.Δεν ηξερε τι εφταιγε.Δεν μπορουσε αλλο να χρεωνει λαθη στον ευατο του.Περπατουσε και εφτυνε σαν πρωταγωνιστης καποιας ταινιας της δεκαετίας του 90' αλλα ηξερε,δεν ειναι πρωταγωνιστης και ολο αυτο το γαμηδι δεν ειναι ταινια.Την πηρε τηλεφωνο.Πες μου οτι μαγαπας της ειπε.Οτι αξιζω σαν ανθρωπος.Οτι δεν ειμαι ενα σκουπιδι.Εβαλε τα κλαμματα.Που εισαι ψυχη μου τον ρωτησε.Κατω απο την Ακροπολη της ειπε.Μην κανεις τιποτα χαζο τον παρακαλεσε.Σαγαπαω υπερβολικα πολυ για να σε χασω του ειπε.Πρεπει να φυγω της ειπε.Δεν αντεχω αλλο.Κωστη μην μου το κανεις αυτο τον ικετευσε.Οχι τωρα οχι ποτε.Σε παρακαλω καρδια μου.Θα δουμε Ροζα απαντησε σχεδον μηχανικα,θα δουμε.Το εκλεισε.Το μισο πακετο ελειπε ηδη.Η μιση του καρδια ειχε σπασει ηδη.Καποια κομματια τα ειχε σπασει μονος του,καποια αλλα οχι.Ηθελε το τελος να το δωσει εκεινος.Θεατρικο μονοτονο και μελαγχολικο.Οπως ο χαρακτηρας του.Αυτο δεν θα του το επαιρνε κανεις.Του ανηκε.Αλλωστε το ηξερε πως δεν ηταν καλος στο να αρχιζει κατι αλλα στο να τελεωνει κατι.Η ζωη του δεν αποτελουσε εξαιρεση.Εβγαλε χαρτι και στυλο και εγραψε.