Her

122 18 2
                                    

Ξεκινησε να ψιχαλιζει εξω.Στιγμη την στιγμη δυναμωσε.Ηταν διπλα στο παραθυρο.Παρατηρουσε την βροχη να πεφτει.Τι ειναι φεγγαρι μου της ειπε.Φοβαμαι του ειπε,φοβαμαι πολυ.Ειμαι εγω εδω της ειπε.Να μην φοβασαι πια.Θα ζωγραφισω του ειπε.Αυτο το δωματιο και σενα σε μια γωνια να με κοιτας.Θα γραψω της ειπε.Για σενα και μενα και αυτο το δωματιο το αδειο.Εκεινη δακρυσε.Εκεινος βουρκωσε.Μην χανεσαι του ειπε και του τραβηξε το χερι.Μην φευγεις μακρια απο εδω.Εκεινος κοιταξε αλλου.Μην πας να με βαλεις σε κλουβι της ειπε και τραβηχτηκε.Ασε με ελευθερο και θα ξυπναω καθε πρωι διπλα σου.Μα σαγαπαω του ειπε.Τον ισοπεδωσε.Τον εκανε ενα με το πατωμα.Ποιος ξερει ποσο καιρο ειχε να το ακουσει.Μην φυγεις απο εδω βλακα σκεφτηκε.Σαγαπαει αυτος ο ανθρωπος.Σε θελει στην ζωη του.Σε θελει εδω.Και ας πονας καθε Κυριακη.Και ας ξυπνας με κλαμματα.Και ας εισαι γκρινιαρης και θλιμμενος.Και ας βαρας κριση πανικου ανα δυο ωρες.Μην εισαι εγωιστης σκεφτηκε.Εσυ την αγαπας;Την αγαπας ειλικρινα και απολυτα οπως το κανει εκεινη;Τον κουνησε και επεστρεψε στην γη.Που ταξιδευεις αποψε τον ρωτησε.Εδω μαζι σου.Θες να μεινω εδω;Την ξαφνιασε.Την τρανταξε ολοκληρη.Να φυγω απ'το σπιτι και να μεινουμε μαζι;Να δουμε αν μπορουμε να ανεχτουμε ο ενας τον αλλον,θες;Τον τραβηξε στην αγκαλια της.Τα ματια της ελαμπαν.Τον χαιδεψε στο προσωπο σαν να τον διαβαζε.Τον φιλησε σαν να ειναι η πρωτη φορα που τον φιλαει.Και επαιζε μουσικη η καρδια της,και χορευε.Και εκεινος χαμογελαγε.Χορευε μαζι της.Ενα βαλς για δυο.Ενα βαλς συνηθισμενο οπως ολων των ανθρωπων μα μοναδικο σαν να παιζαν σε ταινια.Εκεινος ηξερε,δεν θα γινει πρωταγωνιστης ποτε.Και ας ειχε καλες ατακες και σπουδαιο παιξιμο.Η μοιρα του εμελε να τον αφησει κομπαρσο.Πισω απο το βασικο καστινγκ.Μα εκεινη δεν ηταν πρωταγωνιστρια.Και το ηξερε.Για εκεινη εκεινος ηταν πρωταγωνιστης.Ο ρολος στην ταινια τους δεν θα μπορουσε να παιχτει απο αλλον.Ηταν ο πρωταγωνιστης της καρδιας της και κεινη η πρωταγωνιστρια της δικιας του.Δεν ηταν κλισε.Πως θα μπορουσαν να ειναι κλισε δυο ανθρωποι μελαγχολικοι;Ωραια η ταινια μας ειπαν,ας μην τελειωσει ακομα.

Alone along millions.Where stories live. Discover now