Alone along millions.

The dawn of the Dragon.

Κοιμηθηκαν αγκαλια στον καναπε.Το πρωι τον ξυπνησε με ενα φλιτζανι καφε και ενα φιλι στο μετωπο.Ανοιξε τα ματια του σαν ολο αυτο να ηταν ενα ονειρο,φοβηθηκε.Εισαι ακομα εδω της ειπε και την αγκαλιασε.Ειμαι ακομα εδω του απαντησε.Μπηκε κατω απ'τις κουβερτες και κρυφτηκε στην αγκαλια του.Της χαιδεψε απαλα τα μαλλια.Θεε μου ποσο λατρευε το αρωμα της.Ποσο του ειχε λειψει αυτη η ζεστασια του κορμιου της οταν ακουμπαει το δικο του.Απλα την κοιταζε.Ποσο ομορφη ηταν θεε μου.Χαμογελουσε αμηχανα,παιδιαστικα.Μου λειπεις της ειπε.Ακομα και τωρα που εισαι εδω μου λειπεις.Τωρα που σε αγκιζω,που σε εχω διπλα μου δεν μου φτανει ολος ο χρονος του κοσμου για να χορτασω εσενα της ειπε.Και ας καιω τα μακαρονια και ας αργω στα ραντεβου μας να μ'αγαπας,οσο μπορεις να μ'αγαπας.Θα μεινεις τον ρωτησε.Αν ειναι να φυγεις ξανα φυγε τωρα.Πριν σε συνηθισω κατω απ'τα σκεπασματα.Πριν ξεχασω πως ειναι να κοιμασαι μονη σε αυτον το γαμημενο καναπε.Θα μεινω της ψιθυρισε στο αυτι.Θα μεινω και ας με παρει ο διαολος.Δεν το περιμενε αυτο,στο μυαλο της πιστευε πως θα ερχοταν για ενα βραδυ και θα εφευγε και ισως αυτο να σκοπευε να κανει αρχικα μα.Μα στην πραγματικότητα το μονο που μετραει ειναι το τι κανεις στο τελος και οχι το τι σκεφτηκες να κανεις.Οι σκεψεις μας μετρανε αλλα οι πραξεις μας καθοριζουν.Θα μαγειρεψω της ειπε.Και αλλα καμμενα μακαρονια για μεσημεριανο ειπε γελωντας.Ηταν ερωτευμενοι.