Najbardziej boję się samotności
towarzyszącej jej ciemności
ciągłego strachu
twojego bijącego serca braku
Chcę się w twoich ramionach zatopić
nie musisz mi kwiatów przynosić
obecność jest wszystkim czego potrzebuję
bo najbardziej w świecie ciebie miłuję
Przynieś mi ciepła trochę
bo tego zimna nie znoszę
daj mi miłości
boję się samotności
YOU ARE READING
Poezja. soczystapomarancza
PoetryPoezja niedokończona, nabazgrana w starym notesie w skórzanej oprawce, w autobusie, na przystanku, w kącie kawiarni, gdzie nie dosięga pisk dzieci, we własnym pokoju zamknięta. Okładka wykonana przeze mnie.
