Just one more day ~onhold~

Logan

Lyona was bij mij thuis geweest. Ze stond gister huilend op mijn stoep. Ze vertelde alles, over haar vader die er opeens was en haar moeder die nu opeens ziek was. Ik vertelde ook over mijn moeder. Dat de operatie goed was gegaan, dat de kanker weg was gehaald. Hoe blij ik was. We hadden gepraat, veel. Nico zou me nu waarschijnlijk een gestoorde oester noemen of dat ik soft was geworden. Maar dat maakte me niks uit. Lyona doet wat met me, ze zorgt ervoor dat ik over dingen wil praten.

Maar ze is weer naar huis, helaas. Ik had haar mijn cadeautje gegeven. Het was een film waar ze laatst over praatte met me. Ze wou hem zo graag zien, maar ze had hem gemist in de bioscoop en hij was nog niet op dvd. Ze was zo blij toen ze zag dat ik haar Me before you had gegeven. Die glimlach ga ik nooit meer vergeten.

De volgende dag probeerde ik uit te slapen. Wat overigens niet werkte aangezien een of ander leuk persoon in alle vroegte op mijn deurbel stond te drukken. Doei uitslapen!

"Ik kom al, ik kom al!" Jeez kan dat persoon niet stoppen met aanbellen? "Wat?" Geërgerd trek ik de deur open. Voor me staan Lyona, Nico en haar roodharige vriendin Roos. "Surprise!", roepen ze alle drie tegelijk. Zonder pardon duwt Nico me aan de kant en loopt naar binnen met Roos vrolijk achter hem aan huppelend. Lyona kijkt me schuldig aan maar dan glipt ze ook naar binnen. Zuchtend duw ik de deur dicht. Wat o wat gaat er nu gebeuren?

"Oké dus we hebben een leuke verassing, persoon dat ik niet echt ken. Of eigenlijk heeft Lyona een leuke verassing, nou Ly zeg het dan!" Roos stond op en neer te springen terwijl ze praatte. Hoe kan dat kind volwassen zijn?
"Nou ehm... ik heb tickets naar Lissabon!", zei Lyona vrolijk. "Olé, olé, olé!", riepen Roos en Nico allebei uit. "En je mag mee. Samen met die twee dan", vervolgde Lyona. Ik staarde haar met open mond aan. "Hoe kom je aan die tickets als ik vragen mag?" "Nou creditcards zijn makkelijk te gebruiken als je moeder altijd alles opschrijft", zei ze met een ondeugende glimlach. "Nou gast wat sta je hier nog? Je moet je koffer in gaan pakken, want wij gaan naar Lissabon!", riep Nico uit terwijl hij mij naar mijn kamer duwde.

~ik heb ook nog het TAP gesprek tussen Lyona, Nico en Roos. Het staat in mijn conversaties op mijn pf. Als je mijn pf volgt stuur ik hem onmiddellijk naar je toe~

Ik heb om heel eerlijk te zijn nog nooit gevolgen. Niet dat ik dat ga vertellen. Ik bedoel, welke jongen vertelt nou aan een meisje dat ie bang is? Ik bedoel maar. We zitten nu te wachten op het vliegveld. Dat betekent dat Nico zit te flirten met ieder meisje dat langs komt. Roos hem dodelijke blikken toewerpt en teveel donuts naar binnen werkt, gevolgd met dorito's. Geen goede combinatie lijkt mij. En Lyona zit gewoon rustig te lezen. "Zeg hoe heb je dit zover gekregen?" Ze kijkt me aan en glimlacht. "Mijn moeder moest naar het ziekenhuis. En die man die zich zelf mijn vader noemt ging met haar mee. Dus ik heb snel geboekt en ben weggegaan." Wow ze is toch echt wel dapperder dan ik dacht. "En aangezien ik toch stervende ben dacht ik, ach waarom niet?" En daar ging mijn goede humeur.

"Wajoow je gaat dood? En dan neem je ons mee, wat nou als je in de vakantie sterft?" Nico was nu niet meer bezig met het blonde meisje met haar grote... oké focus. Nico keek Lyona dus geschokt aan. "De artsen zeiden dat ik nog 6 maanden heb. En dat was bijna 1 maand geleden dat ze dat zeiden dus maak je niet zoveel zorgen", zei Lyona met haar vriendelijke glimlach. Ze keek eigenlijk altijd iedereen vriendelijk aan.

"Hey jongens ik wil jullie gesprek niet verpesten. En Nico zijn bezigheden." Bij bezigheden keek Roos dat blonde meisje ijzig aan. "Maar goed we moeten maar eens naar ons vliegtuig denken jullie ook niet?", vervolgde Roos. En daar gingen we dan. Naar het vliegtuig... jeey daar had ik oh zoveel zin in en ik ben ook totaal niet bang, kuch*sarcasme*kuch.

~Kort hoofdstuk. Jeeeey 800+ reads! So happy!! Voor de niet TAP app hebbers, ik upload de gesprekken zo dat je niets mist van het verhaal. Beetje een slecht zin maar goed. Dankje voor de lezers van mijn boek voor de 800+ reads😘~