Just one more day ~onhold~

Logan

Ik ben thuis. Mijn ouders hadden me naar huis gestuurd nadat de dokters het hadden verteld.

Mijn moeder zei: "Dit is iets waar jij niet door heen hoeft te gaan lieverd, ik krijg een operatie en wordt gewoon weer beter. Maar ik wil niet dat je bij elke afspraak erbij bent, dat doet je broer ook niet."

Ik denk aan Arthur. Mijn oudere broer is een jaar geleden naar Azië verhuist om te helpen bij aardbevingen. Hij heeft nooit echt een vast land waar hij woont, hij wordt gewoon naar het land gestuurd waar hij het hardst nodig was.

Toen hij hoorde dat mama getest zou worden op borst kanker zei hij tegen mama dat hij niet weg kon, dat hij andere mensen moest helpen. Hij houdt heus wel van haar, maar hij zegt altijd: "Ik hou van mijn familie, maar dan op afstand, het liefst heel veel afstand."
Ik snapte hem wel, onze ouders waren best wel simpele mensen die zich het liefst met een veilige omgeving omringde. Wij hielden juist van avontuur.

Ik besluit om Nico een appje te sturen.

We hebben de uitslag gekregen, het is borstkanker.

Hij reageerde onmiddellijk

Nico: het spijt me echt heel erg voor je
Nico: zin om je in de stad te gaan bezuipen?

Ik grinnik, Nico loste altijd alles op met sterke dranken. Over het algemeen hield ik meer van bier, maar nu kon een whiskey geen kwaad.

OK. Zie je over 10 min in de stad, zelfde plek als altijd.

Ik zat in de stad in ons stam café de Kater. Het was zo een kroeg waar mensen hun hart uitstortte. Ik had een hekel aan mensen die over hun gevoelens praatte. Maar aangezien Tim, Nico's neef hier werkte en we hier dus altijd korting kregen gingen we hier heen. Ik hield over het algemeen meer van clubs. Daar kon je beter vrouwen versieren, maar ik had nu natuurlijk een vriendin. Ik had haar nu al een paar dagen niet meer gesproken, mijn telefoon zal wel volstaan vol met boze berichten en dreigementen on het uit te maken. Het maakte mij niet eens meer zoveel uit. Ja Lola was knap, maar daar bleef het dan wel bij.

Ik dacht terug aan het meisje uit het ziekenhuis, ze was knap. En haar ogen waren echt prachtig. Ik zie ze de hele tijd voor me als ik me ogen sluit. Ik schud mijn hoofd. Bah ik lijk wel een verliefde puber!

"Yo makker." Nico komt naast me zitten. Er worden al twee shotjes voor ons op de bar gezet.
"Oké je mag kiezen, over je gevoelens praten zodat ik mijn studie psychologie op je kan uitoefenen of gewoon drinken. Aan jou de keus, ik vind alles best." Nico sloeg zijn shotje naar achter en zette hem toen met een klap op de bar.

Ik grinnik. "Gewoon drinken. Misschien nog wat meiden versieren meer niet, ik ben nog niet toe aan praten." Ik sla mijn shotje ook naar achter. Brrr ik vond bier toch echt wel lekkerder.

"Een ding op een dag moet je wel over je gevoelens praten, je hart uitstorten en het liefst bij een vrouw, mag altijd bij mij daar niet van maar alsnog." Nico slaat zijn tweede shotje ook naar achter.

Dan springt hij van zijn barkruk af.
"Woehoe laten we wat meiden gaan versieren!Even tussen haakjes had jij geen vriendin?"
Ik haal mijn schouders op als teken dat ik dat echt niet meer weet. Waarschijnlijk had ze me al gedumpt in een van haar berichtjes, maar die las ik toch niet dus ach.