Sevgilim Bir Kumpir!

Eylül ft. Hakan

Penguen yürüyüşü yaparak önüme gelen ilk odaya daldım ve yanlış görmüyorsam cesetle karşılaştım.

Hayatım resmen polisiye film lan!

Kapıyı hızlıca kapattım ve kilitledim. Önlem olsun diye masayı önüne çektim. Ardından cesete bakıp öğürdüm ve cesetin üstüne kustum.

Koluma bakınca iki tane görsem de, gördüğüm şey karşısında bir daha kustum. Sonra cesete bakıp kusmaya çalıştım ama ne yazık ki midemde bir şey kalmamıştı.

Kapıyı yumruklanmaya başlayınca, bizim sempatik zombinin geldiğini anladım. Kapının önüne odada ne varsa yığmaya başladım.

Ardından camı açtım ve nefes almaya çalıştım. Zira odada ceset-kusmuk aromalı bir koku vardı.

Beni duyabiliyor musun?

Hayır.

Duyuyorsun ya salağk. Nerdesin? Zehri çıkartmamız gerek. Sana yardım edeceğim.

Ya uzaydan gelen bir uzaylıysan? Sana nasıl güvenebilirim? Belki de annemin dediği gibi, kapkaçcı, hırsız, katil, suçlu falansınız ve hepinizin hedefi benim?

Bak canım, Eylül'cüm. Şu an zihninde konuşuyoruz farkında mısın?

Hayır ben Eylül'üm. Kendi esprime gülüp bir şey söylemesini bekledim.

Nerdeysen geliyorum.

Gel gel gel güzelim, gel hiç acımayacak.

Acısa da öldürmez, cehenneme döndürmez.

Harbi düet yapıyoruz farkında mısın?

Evet seninle takıldığım için böyle oldum. Görüyorsun halimi. Neyse biz yola çıkıyoruz öptüm bys...

Öptüm bys nedir ya? Pis ergen. Cık cık cık hiç yakıştıramadım.

Cevap gelmeyince oturup beklemeye başladım. Görüş açımda hala her şey iki taneydi, bu yüzden yapabileceğim şeyler sınırlıydı. Ben de bir şey bulmak için etrafa bakmaya başladım.

"Beyin!" Dışardan gelen anırmaya cevap verdim.

"Beyim yok benim. Bekarım ben." Zombinin alnına vurup bıkkınlıkla geri döndüğünü hayal ettim. Ama ne yazık ki öyle bir şey olmadı.

"Beyinnn!"

"Yav bi sus amk piçi. Kaç saattir beyin beyin! Olsa dükkan senin ama yoh. Anla be. Kıt!" Zombi alınıp sustu. Yeniden koluma baktım. Ya da iki koluma da. Ah,iki tane görmek bu olsa gerek.

Dışardan boğuşma sesi gelince ayağa fırlayıp, "Zombi! Zombi! Hepinizi ezer zombi!" Diye tezavurat yapmaya başladım. Dışarıdan da, "Kapa çeneni Eylül." Diye bir ses gelince volume'ü arttıp tezavurat yapmaya devam ettim.

Olayların dışında kaldığım için bir süre sıkılıp oturdum. Sonra zombiden bir çığlık geldi ve birisi kapıyı açmaya çalıştı.

"Kapıyı aç Eylül." Sırıttım.

"Açmam kiii!"

"Suat ben."

"Ama ıslanırsın ahahah. Ne kadar da komiğim değil mi?" Kendi kendime kahkaha atmaya devam ettim ve kolumu kaşımaya başladım.

"Off kaşınıyo lo kolum." Dışardan mırıltılar geldi ama ne dediklerini anlamıyordum.

"Bak zehir seni içten içten öldürecek ve biraz daha kalkrsan kolunu kesmen gerekecek." Söylenerek kapının önündekileri ittirmeye başladım.