TUTKU

Hatırla

************************

Defne bembeyaz bir odada gözlerini açtığında kalbinde anlam veremediği ince bir sızı hissetti önce. Doğulmaya çalıştı, bu seferde başına bir ağrı saplandı.

'Defne, çok şükür uyandın. Nasılsın kardeşim iyi misin?'

Defne abisinin sesini duyunca yavaşça ona döndü. Yüzünde birkaç günlük sakal ve yorgun çökmüş bir Yusuf görmeyi beklemiyordu.

'Abi, noldu? Hastanede miyiz?'

Yusuf, kardeşinin tuttuğu elini öptü.

'Evet güzelim, biraz fenalaştın ama şimdi iyisin değil mi? Biraz bekle hemen doktoruna haber vereyim.'

'Abi, Selin nerede? Kızı yalnız bırakmadın dimi bak.'

Yusuf şaşkınca kardeşine baktı. Asrın ı sormamış olmasına çok şaşırmıştı ama şuan bunu ona hatırlatamazdı. Düşüncelerini silip gülümsedi.

'Selin hemen yan odada dinleniyor, eve gitmek istemedi iki gündür başındaydı ama zorla uyumaya gönderdim.'

'Neeee iki gün mü? Ama neden? Ne oldu bana doğru söyle lütfen abi, ben grip bile olmam ki. İki gündür burda işim ne!!'

Yusuf ağlamaklı bakan kardeşine içi parçalandı ama doktor olmadan ona bir şey söyleyemezdi.

'Hemen geliyorum güzelim, sen sakin ol.'

Koşarak doktoru bulup haber verdi Yusuf.

Doktor hemen Defne nin odasına doğru giderken bir taraftan da Yusuf u dinledi.

'Neden burada olduğunu bilmiyor, onu sormadı bile. Benim eşimi sordu ama onu sormadı.'

'Tamam sakin olun lütfen, bir bakalım.'

Doktor odaya girdiğinde Defne de gülümseyerek adama baktı.

'Merhaba Defne hanım, kendinizi nasıl hissediyorsunuz?' bir yandan da muayeneye başladı.

'Biraz başım ağrıyor ama iyiyim doktor bey. Ne zaman eve gidebilirim?'

'Birkaç tahlil daha yapalım, bu gece de misafirimiz olun yarın göndericem sizi.'

Defne nin canı sıkıldı ama sessizce başını salladı. Ne diye gelmişti ki buraya!!

'Ama neden geldim ki ben buraya?'

'Ufak bir kriz geçirdiniz ama şuan iyisiniz, tahlillere bakalım ayrıntılı konuşuruz.'