TUTKU

Kahvaltı

********************

Yusuf sabah gözlerini açtığında yanında uyuyan karısını gördü, yüzünde kocaman bi gülümseme oluştu. Bu kadını kazanana kadar neler yapmıştı ama değmişti. Şimdi yanında huzur içinde uyuyordu hem de bonusuyla beraber.

Zaten dibinde olan karısını iyice kendine çekti.

Defne de bir haller vardı ama Selin in hamileliği, düğün dernek derken konuşamamışlardı. Belki bugün fırsat bulursa konuşurlardı.

Zaten okulu da bitmişti, ne yapacaktı ki İstanbul da. İzmir e dönerdi. Evet evet dönsündü.

Selin e tekrar baktığında, kızın tatlı tatlı kendine baktığını gördü.

'Günaydın güzelim.'

'Günaydın kocam, ne düşünüyordun sabah sabah bakalım.'

'Defne yi, okulu da bitti artık İzmir e dönsün.'

'Bunun kararını Defne vermeli öyle değil mi?'

'Evet ama ne olur dizimin dibinde olsa.'

'Bence de harika olur elbette, yeğeni halasıyla büyür ama dediğim gibi buna o karar vermeli.'

'Yine haklısın, benim güzel yanım.'

'Şeyy Yusuf!'

'Söyle bebeğim.'

'Ben acıktım.'

'Eyvah hemen kalkıp karımla kızımı doyurmalıyım.'

Yusuf sahte bir telaşla yataktan kalkarken Selin de arkasından yastık fırlattı,

'Pis baba, ceza olarak bize harika bir kahvaltı ısmarlıycaksın.'

'Hay hay güzelim hay hay. Hadi sen hazırlan ben de Defne yi uyandırayım.'

Yusuf kardeşinin kapısını çalıp ses gelmeyince hiç şaşırmadı zira Defne yi uyandırmak büyük meseleydi.

Kapıyı açıp girdiğinde tahmin ettiği gibi Defne, pikeyle düğüm olmuş uyuyordu.

Gidip kızı sarstığında Defne zıplayarak uyandı, abisini görünce şoka girdi önce.

En son yerde uyuyordu hem de Asrın la, Aman allahım diye dua okumaya başladı içinden ve deli gibi sağa sola bakındı,

'Kızım deli misin, divane misin? Ne arıyorsun?'

'Be ben hiç, hiç bir şey abi ya. Unutmuşum gece geldiğinizi şaşırdım bir an.'

'Ne sapşal kızsın sen ya'