The Lost Princess (VOLTOOID!)

hoofdstuk 27

Vanaf nu zijn de oneven hoofdstukken Marit en de even hoofdstukken Lars, Milou, Kiki, Noortje en Floortje. Totdat Marit weer terug is, natuurlijk! Ik heb, omdat sommige mensen niet tegen mishandeling kunnen, expres geen mishandeling gedaan. Wel de resultaten van de mishandeling...
Veel leesplezier!

{Pov Marit}

Langzaam verlaat ik de prettige duisternis. Ik voel opeens mijn arm steken en mijn keel is droog. Waarom is het matras zo hard en koud? Met moeite open ik mijn ogen. Er is helemaal geen matras. Ik zit tegen een koude, stenen muur. Waar ben ik? Ik kijk om me heen. Een loods zo te zien. Wie heeft me hier gebracht? Ik ga wat rechterop zitten en merk dan pas dat mijn handen vastgebonden zijn. Wat is dit? Kidnapping? Door wie? Waarom? Van alles flitst er door mijn hoofd. Point. Klote Point. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaat. Mijn vader had er voor gewaarschuwd! Hoe ga ik dit ooit overleven? Je moet koel blijven in minder fijne omstandigheden flitst er door mijn hoofd.

'Ah! Je bent wakker!' Een krakerige stem. Harde voetstappen. Ik kijk op en zie de zelfde persoon als... als... Ja, als wanneer? Gisteren? Eergisteren? Vandaag? Ik kijk de persoon aan die voor me staat. 'Wat moet je?' Dat had ik beter niet kunnen zeggen. Ik krijg een stomp in mijn gezicht en proef een ijzerachtige smaak. Bloed? Nog een klap. En weer een. 'Geen brutale mond, klein prinsesje!' schreeuwt Point door de ruimte. Van schrik duik ik in elkaar. Ik moet mijn handen zien lost te krijgen zegt een stem in mijn hoofd. Hoe dan? Een andere stem in mijn hoofd. Het lijkt wel alsof er mensen in mijn hoofd zitten die samen overleggen. Een tafel. Bureaustoelen. Als deze situatie niet zo dramatisch was geweest had ik hard gelachen.

'Goed. Je mag per dag kiezen: eten of drinken.' Die klote stem. 'Drinken.' Ik hoor hoe mijn stem trilt. Point knikt en loopt weg. Nu! flitst er door mijn hoofd. Uit allemacht probeer ik mijn handen naar voren te krijgen. Onder mezelf langs. Au! Dat doet pijn! Een voordeel is dat ik de harde voetstappen snel hoor dus doe mijn armen snel terug op mijn rug.

Point komt aanlopen met een mes en een flesje water. Wat gaat hij doen? Gaat hij me vermoorden? Hij pakt mijn handen en snijd het touw door. 'Drinken!' Hij gooit het flesje water naar me toe en gulzig drink ik. Hopelijk komen de anderen snel. Wacht! Wat zijn mijn vader nou? Geromina. Dat betekent help. Maar alleen in noodgevallen. Is dit een noodgeval? Twijfelend schudt ik mijn hoofd. Nee, pas als ik dood ga is het ene noodgeval.

Point laat mijn handen los. Zi kan ik af en toe rond lopen. Na een halve dag komt Point weer aan gelopen. 'We gaan je vriendje bellen.' Ik kijk Point verbaast aan. 'Ik heb geen vriendje.' 'Die jongen die me jou mee reist.' verduidelijkt hij. Vriendje? Hoe komt Point daar nou weet bij! 'Geef zijn nummer.' Niet tegenspreken, Marit! zeg ik tegen mezelf. Ik noem het nummer en Point belt

(P=Point, L=Lars, I=Marit)

L: Hallo? Met Lars van Driel.
P: Goedemiddagochtend, je spreekt met Point.

Weer gebruikt hij een duistere krakende stem.

L: Oke?
P: Ik kom even zeggen dat ik je vriendin gevangen heb. Leuk hè?
L: Wat? Je vriendin? Je bedoelt een vriendin. Marit?

Het lijkt wel alsof ik teleurstelling hoor als hij "je bedoelt een vriendin" zegt.

P: Maakt niet uit. Wil je haar spreken?
L: Ja!

Point drukt de telefoon in mijn handen.

I: Lars?
L: Marit! Eindelijk! We zijn echt zo bezorgt. We hadden veel beter naar je moeten luisteren en...
I: Het maakt niet uit. Ik red me wel, hoop ik.
L: Heb je enig idee waar je bent?
I: In een loods of...

De telefoon wordt uit mijn handen gerukt en ik krijg een harde klap in mijn gezicht. 'Au!' schreeuw ik.

P: Ik wil over een week een miljoen hebben, heb ik dat niet? Dan zie je je vriendin niet meer terug!
L: Hou op met "je vriendin." En blijf met je gore poten van Marit af, gehoord? Hufter.

Point zet een schaterlach op en drukt de telefoon uit. Dan loopt hij weg. Ik blijf alleen achter en staar voor me uit. Er spoken vragen door mijn hoofd. Waarom ben ik hier? Wat gaat Point met me doen? Hoe gaat het met Tessa? Zal ik de rest ooit weer zien? Want hoe gaan zo ooit een miljoen bij elkaar zien te krijgen. Ik heb mijn ouders nog. schiet er door mijn hoofd. Mijn keel is droog. Ik pak het flesje water een neem een klein slokje. Ik sta langzaam op. Ik moet het flesje ergens verstoppen. Zodat ik altijd een vooraad heb.

'Zo! En nu ga ik me eens lekker uitleven.' Point's stem galmt door de loods. Shit. Dat belooft weinig goeds. Ik kijk om me heen. Wat moet ik doen? Er zit niks anders op dan kijken wat Point gaat doen.

-Mishandeling-

Ik wordt tegen de muur gegooit wat heel veel pijn doet aan mijn ribben. Ik denk dat hij al mijn ribben heeft gebroken. Bloed loopt langs mijn benen waar hij heeft gesneden. Hoe ga ik dit vol houden? Ik krijg nog een laatste klap tegen mijn hoofd. Die klap zorgt er voor dat ik niet meer weet wat onder en boven is. Ik zie het dak van de loods draaien en langzaam komt de duisternis op mij af. Ik zak er in weg als in een diepe put waar ik nooit meer uit zal komen...

Hoi allemaal! Sorry voor dit korte hoofdstuk! Ik beloof dat het volgende hoofdstuk langer is!

Hoe is jullie vakantie?

Ik hoop dat jullie het niet erg vinden dat ik de mishandeling heb weg gelaten.
Vote?
Comment?
Tips?

X Evamoos