Demons Kiss

Hoofdstuk 1

A/N: Geef niet op na het eerste hoofdstuk, ik beloof je dat het spannender wordt ;)

Oh en abonneer op mijn youtube kanaal: DonnaLief
(Als je vragen hebt dan zal ik een keer een Q&A maken waarin ik alles beantwoord. Het mag echt vanalles zijn, haha, dus vraag maar raak)

- - - - -

'Victoria, heb je er zin in vandaag?' vroeg mijn broer lichtjes sarcastisch. Ik staarde hem met open mond aan en fronste mijn wenkbrauwen.

'Hou je mond, Fred,' siste ik over de keukentafel heen. Mijn moeder keek me met een grijns aan. Vandaag zou mijn eerste echte jacht zijn. Tot nu toe had ik alleen nog maar geoefend. Mijn familie is een van de oudste demonenjager families van New York. Tenminste, we doen ook aan internationale moorden hoor.
Ik kon niet wachten tot ik aan de slag mocht.

'Geef me eens de jampot,' beval mijn oudste broer Freddie. Ik had twee broers, fred en freddie. Mijn vriendinnen werden altijd gek als ze bij me op bezoek kwamen. Ik vermoedde door mijn super knappe broers, of zou het komen doordat ik in een gigantisch landhuis woon aan de rand van de stad?

Ik deed wat mijn oudste broer freddie van me had gevraagd en liet de jampot met een harde duw over de tafel glijden. Ik zou altijd naar Freddie luisteren, hij was namelijk mijn leraar voor het demonenjagen. Bijna alles wat ik kende had ik van hem geleerd. Freddie mompelde een kort bedankje en smeerde toen heel zuinig een beetje aardbeienjam op zijn boterham.

'Ik wil dat jullie vandaag zoveel mogelijk in de buurt blijven van Vic. We zullen ons opdelen in groepjes van twee. Ik ga met jullie moeder, Fred gaat met Angela en Victoria gaat met Freddie. We vertrekken om negen uur en als alles volgens plan verloopt zijn we tegen twaalven al klaar,' verkondigde mijn vader terwijl hij daar de gebruikelijke handgebaren bij maakte om alles duidelijk te maken.

Na het ontbijt liep ik de grote trap op in de centrale hal. Fred haalde me lachend in, enthousiast om weer eens te jagen na zo'n lange tijd. De laatste demonen hadden we een paar maanden geleden gevonden, sindsdien was het aangenaam rustig. Eenmaal bovenaan de trap sloeg ik rechts af en liep naar de laatste de deur van de donkere gang. De kamer naast de mijne en tegenover mijn deur waren leeg.

Mijn muren waren donkerblauw. In het midden van de kamer stond een groot hemelbed met donkerblauwe gordijnen en een bloemetjes dekbed. Ik had twee grote ramen in mijn kamer die ik soms open liet staan voor frisse lucht.

Ik staarde in mijn grote spiegel terwijl ik een mes aan mijn bovenbeen vast bond. Ik droeg er een donkerblauw jurkje boven die volgens mijn vader waarschijnlijk te veel been bloot gaf. Om het jurkje bond ik een riem met een paar dolken, een zaklamp en sterretjes vuurwerk. Mijn voeten stak ik in twee bruine laarzen waarvan ik de veters strak rond elke laars bond. Boven mijn jurkje droeg ik een zwart leren vestje. Mijn haar zat in een strakke staart en als finishing touch droeg ik een ketting met een kruisje.

Ik hoopt dat ik niets vergeten was, zo wel, dan kon ik de hele jacht in gevaar brengen. Ik staarde naar de klok boven mijn schouw en zag dat het al vijf voor negen was. Ik wilde niet te laat komen op mijn eerste jacht.

'Eindelijk,' mompelde Fred terwijl hij met zijn ogen rolde. Ik keek met een vernietigende blik zijn richting uit terwijl ik de trap af denderde.

We reden allemaal met verschillende auto's voor de veiligheid. Ik kroop bij Freddie in zijn 4x4 Rover. Freddie droeg een nauw aansluitend leren jasje en broek. Als mijn vriendinnen hem zo zouden zien zouden ze onmiddellijk flauwvallen.

Zonder iets te zeggen reden we naar een industrieterrein. We kwamen aan bij een oude fabriek en parkeerden buiten de hekken. Nog steeds hielden we ons zo stil mogelijk. Niet alleen om de missie niet in gevaar te brengen, maar ook als voorbereiding op wat komen zou. Je wist nooit of je iemand zou verliezen die dag. Wie weet was het wel mijn eerste jacht en meteen de laatste. Zo was ik wel al mijn nichtje Annie verloren. Annie was negentien toen ze tijdens een jacht om het leven kwam.

Ik was zestien en ik had geen zin om vandaag iemand te verliezen van mijn familie. Met mijn blik strak voor me gericht liep ik naar de zijde van mijn broer en staarden we naar de verlaten fabriek. De andere twee groepjes kwamen van een andere kant zodat we het gebouw omsingelden.

Precies om half tien naderden ik en Freddie de hoofdingang. De deur was van het slot en met stille passen liepen we naar binnen. Het was donker en stonk naar brand. Het was zo stil dat ik mijn eigen hart voelde kloppen. We kwamen bij de deur van de grote ruimte waar alle machines stonden. Ooit werd er hier vis verwerkt, maar ik was blij dat het meeste van die stank al weg was.

Met een knikje gaf mijn broer het teken dat ik de deur kon openen. Ik controleerde de hendel en met een harde trap vloog de deur met een ruk open.

Ondanks dat er hier geen vis meer werd verwerkt stonk het enorm naar die rottende geur. Ik wist van Papa's lessen dat demonen in de meeste gevallen geen sterke geur hadden. Er waren dus wel degelijk dooie vissen hierbinnen. Gatver.

Ik bleef laag bij de grond tot ik me achter een paar oude vaten kon verstoppen. Er was een akelige stilte hierbinnen waar ik niet van hield.

Een luide schreeuw galmde door de reusachtige ruimte. De gil was afkomstig van Angela. Angela was de oudere zus van Anna. Ondanks het verlies van haar zus bleef ze jagen.

Met mijn hart in mijn keel spurtte ik naar een machine in de buurt van het geroep en verstopte me. Ik dacht dat Freddie vlak achter me aankwam, maar toen ik achter me keek was ik alleen. Waar was hij?
Er weerklonk nog een schreeuw. Met een vaart kwam ik vanachter de machine vandaan en zag Angela staan. Van haar schouder droop bloed. Onze blikken vingen elkaar net voordat ze voorover tegen de grond smakte.

- - - - - - - - - - - - - -

Dag dag Angela!

Oke dat klinkt gemeen, sorry.

Anyways, dit was dus het eerste hoofdstuk. Dus super bedankt voor de stem! *kijkt vol verwachting*

Oke see you laterz ;)

- - - - - - - - - -

Voor de stalkers, hier is de kamer van Victoria: