Truth: SaiDa

Chapter XXXVII

Sana's POV

Mga 30 minutes lang yata ang biyahe namin pero etong si Dubu tulog na tulog pa din. Hindi na ako nakatulog katulad ng sinabi ko kanina sa dorm na sa van na lang ako matutulog ulit haha.

Mas gugustuhin ko na lang na titigan si Dahyun. Ang ganda ng view pag siya tinitigan mo eh haha.

"Zaki gisingin mo na yung si Dubu. Mauna na kaming lumabas ah?"

Tumango lang ako kay Momoring at tumingin na ulit sa natutulog na Dubu.

"Dahyunnieee~ wake up! Dubu-yah. Let's go na. May enough energy ka naman na eh. Come on baby."

Tinapik tapik ko ang pisnge niya katulad ng ginawa ko sa kanya kanina pero ayaw pa din talaga magising.

Naalala ko naman na hinalikan ko nga pala siya para magising siya. Kaya nagkaidea agad ako haha.

"Dubu if you want my kiss again then just wake up. You don't have to pretend sleeping para lang sa kiss ko."

Dinilat niya ang isang mata niya agad agad kaya ayun nakatanggap nanaman siya ng kurot sa akin. Nag inarte naman siya na masakit daw haha. Hindi kaya ako masakit mangurot ㅠㅠ

"Sana-chan! Huhu tama na. Oo na nga hindi na nga ako mag papanggap eh huhu. Akala ko naman effective ulit haha."

Ayun naman pala eh haha. Talagang gusto niya lang ng halik eh noh. Nag panggap panggap pa na tulog sus haha.

Tumingin tingin si Dubu sa loob ng van. Kami na lang talaga ni Dubu ang natitira sa loob ng van except pala dun sa driver sa harapan.

May harang po sa mismong passenger seat kaya hindi niya kami kita haha.

Lumingon ako kay Dub at nakita ko siyang nakasmirk. Automatic naman akong napakagat sa labi ko. Oh no! Ano kayang binabalak niya?

Palapit siya ng palipat sa akin. Habang ako ay urong naman ng urong papunta sa bintana huhu.

"O-oy D-dubu! Isa! W-wag kang l-lapit!"

Paunti-unti siyang lumapit sa akin, hanggang sa mapasandal na ako sa bintana. Pinikit ko na lang ang mga mata ko huhu.

I can feel that we are only an inch apart. Nag pipigil na ako ng hininga huhu. I don't know why I'm sweating haha. Siguro sa kaba? Bakit naman? huhu.

Even if this is not the first time that we'll kiss or what haha kung ano man plano niya, but this is the first time na siya ang nag kusa. Maybe that's why I'm really really sweating.

I automatically pouted my lips waiting for her lips to touch mine. But all I can hear is her breathing. I'm still closing my eyes at pinapakaramdaman ko lang siya.

Bigla namang nakarinig ako ng mahinang tawa at syempre dahil wala naman ng ibang tao dito ay alam kong siya yun haha.

Binuksan ko na ang mga mata ko at doon na talaga siya tumawa ng malakas. This is really embarrassing huhu cause I really thought that she's going to kiss me.

"Unnie akala ko ba ako lang ang nag cacrave ng halik dito. I didn't know you'd want my kiss haha."

Aba grabe siya ha! I guess hindi nga talaga niya trip na siya ang mag kusa tsk.

"Ewan ko sayo! Bahala ka nga dyan! Mauna na ako sayo."

I shoved her arm at pinilit na dumaan sa harap niya. Nakaharang kasi kaya medyo nahirapan akong dumaan.

I'm seriously embarrassed right now, but I'm not pissed off. Ginawa ko lang yun para mabawasan ang kahihiyang nararamdaman ko huhu.

"No. You're not going anywhere unnie."

Napatigil naman ako sa pag alis ng kamay niya at tinitigan siya.

"Anong hindi? Excuse me Kim Dahyun may event tayo ngayon. I need to go! Kung gusto mong mag stay dito sa van bahala ka. Mauuna na ako."

Okay, now I'm really pissed off. I mean come on, I'm just planning to wake her up and this is all I get from doing such thing.

I kept on trying na makadaan sa harapan niya pero hindi ko talaga kaya dahil harang siya ng harang. Come on! I just want to go out ugh.

Until...

"Kyaaah! Dahyun-ah!"

I don't get it why I'm always this clumsy. Nakakainis na ha huhu. Buti na lang at sa kanya ako nahulog at hindi sa lapag huhu.

Well of course, sa kanya naman talaga ako mahuhulog kasi siya yung mahal ko. Obviously not the floor haha. Okay enough of that ang corny nanaman huhu.

"That's what you get in trying hard to get out of this van when you know that you can't get out because I'm blocking your way out."

Nag pout lang ako at tumingin sa kanya. She really looks serious and that's what I'm scared of when it comes to Dahyun.

Aside from her leaving me syempre haha. Nag iwas na lang ako ng tingin sa kanya. This is much more embarrassing kaysa sa kanina.

"This is also how I felt when you teased me. Embarrassed right? But yeah let's forget that. Don't cry unnie. Wala naman yun. Ang babaw lang nun."

I didn't know that my tears are already falling. I'm getting too emotional when it comes to her. Ayoko na huhu.

"Pero of course hindi mo maiiwasang hindi kiligin diba? haha."

Bigla niyang hinawakan ang mukha ko at hinalikan ang mga labi ko. I think I'm feeling better with her kisses haha. I'm actually much better than before.

Pagkatapos ng ilang segundo ay tumigil na siya. Kinapos siya ng hininga at ganun na din kaya sabay kaming natawa ng dahil doon haha.

"Come on Sana-chan. Baba na tayo dito. Mamaya magalit nanaman si Jihyo unnie dahil matagal tayo haha."

"Well it's all your fault you know. I'm just trying to wake you up."

"Okay okay unnie haha ako na talo. Saranghae Sana-chan."

"Nado Saranghae Dahyunnie."

Hinawakan niya ang kamay ko at binuksan ang pintuan ng van. Nauna na siyang bumaba.

Tinulungan niya akong makababa sa van at sabay na naming tinahak ang daan papunta sa dressing room haha.

💖💖💖

hindi ko alam kung bakit minsan di ko trip mag update huhu. Parang ang boring na kasi eh ㅠㅠ kahit na may plot naman ako haha. Anyways thank you readeeers! Mahal ko kayoooo <3 as always 💕