Complicated | JJK ✓

Chapter 30

박혜라
PARK HYERA

'Weet je wie het gedaan heeft?'

'Kan ze niet zwemmen of zo? Ik zou makkelijk naar boven kunnen zwemmen.'

'Arme meid. Niemand wenst haar dit toe.'

'Tenminste hoef ik niet meer te sporten.'

'Hyungkook is sailing!'

Stemmen. Meningen. Gezichten. Alles is zo overweldigend.

Ik heb geen idee wat er zojuist gebeurd is. Ik heb moeite met nadenken, aangezien ik daarvan hoofdpijn krijg. Het voelt alsof ik steeds moet opletten of ik nog adem, omdat ik bijna wegwas van deze wereld. Mijn benen voelen nog steeds dood en toch loop ik met Jungkook die me ondersteunt.

'Gaat het? Je bent stil.'

'Help me alsjeblieft,' smeek ik. Mijn stem breekt een beetje en ik klink enorm fragiel. Ik zou zonder hem nu niet in leven zijn. De gedachte is enorm eng. En ik ben hem voor eeuwig dankbaar.

Hij blijft stil staan en haakt zijn armen onder mijn benen. Hij tilt me op een behendige manier op en zonder dat iemand naar ons zit te staren, loopt hij op z'n gemak door. Ik sluit mijn armen om zijn nek heen en begraaf mijn gezicht op zijn schouder.

Het valt me nu pas op dat hij heel gespierd is...

Mijn wangen beginnen rood te worden en ik begraaf mijn gezicht nu in z'n nek.

Waarom ben ik ook zo awkward?

Hij loopt in stilte door totdat Jin voor ons staat.

'Liefje! Je bent oké!' Jin grijpt mijn armen en wilt me naar zich toetrekken. Ik kijk gelijk op en zie een waarschuwende blik in Jungkook's ogen.

'Liefje? Jij hebt haar gedumpt en dan heb jij het lef om haar nog je liefje te noemen? Je bent echt ongelooflijk Kim Seokjin,' bijt hij Jin toe.

Jin zucht en verslagen kijkt hij naar de grond toe. 'Ik wil alleen even vragen of... Waar wil je Hyera naartoe brengen, Jungkook-Ah? Je hebt hier geen bed.'

Jungkook kijkt gefocust om zich heen, zoekend naar een plek. 'We kunnen op dat bankje gaan zitten.' Ik knik zachtjes.

Hij wilt zich omdraaien maar Jin houdt ons weer tegen, 'Wacht! Mag ik misschien met je praten?' Vraagt hij meer aan mij dan aan Jungkook.

Jungkook kijkt me vragend aan, wachtend op toestemming. Ik zucht lichtjes en knik vervolgens wat een glimlach op Jin's gezicht oplevert.

Terwijl Jin met ons meeloopt, tilt Jungkook mij naar een klein bankje toe. Hij legt me voorzichtig op het houten voorwerp neer en glimlacht lief, 'Even een deken voor je halen. Als je me nodig hebt, schreeuw, en ik kom er aan.'

'Ja,' knik ik.

Jungkook leunt weer voorover en geeft me een teder kusje op mijn natte haar. Ik sluit mijn ogen en geniet van zijn aanraking.

Hij geeft me nog één glimlach en loopt vervolgens weg, wat Jin en mij alleen achterlaat.

'Wat wilde je vragen, Jin?' Ik richt mijn blik naar hem toe en zie hem nerveus naar de grond toekijken.

'Ik wilde je alles uitleggen. Waarom ik alles gedaan had.' Begint hij. Hij maakt kort oogcontact met me. Als ik nog mijn gevoelens voor hem had, dan zou ik letterlijk smelten, maar nu gebeurt er niks. 'Als eerste... voor alles en alvast voor wat ik je nu ga vertellen, het spijt me. Heel erg.'

Ik wacht totdat hij eindelijk verder gaat.

'Het was mijn droom om bij een groot en beroemd bedrijf te gaan werken! Gucci is al jaren mijn droombaan geweest en ik kreeg ongeveer 6 maanden geleden een mail voor een sollicitatiegesprek.' Hij begint te glimlachen om de herinnering. 'Ik was zo blij toen! Ik ging vol met enthousiasme het gebouw binnen en sprak met meneer Lee...' zijn glimlacht verdwijnt weer.

'Ik moest een opdracht doen... een hele nare...'

Nieuwsgierigheid groeit in me en ik zit nu rechter op. 'Ze wilden kijken of ik wel genoeg was voor deze baan, dus mijn opdracht was om een meisje te vinden die mooi genoeg voor Gucci was.' Ik knik.

'Ze wilden kijken of ik wel meisje kon aantrekken en hun aandacht kon krijgen, dus eenmaal ik jou ontmoet had... yeah...'

Ik zucht. Ik had dus gelijk. Hij heeft me echt gebruikt. Mijn gevoelens waren echt terwijl die van hem geacteerd waren.

'Sorry. Echt. Het spijt me heel erg.'

Ik knik opnieuw. Verdien ik dit? Dit alles? Moest ik per sé degene zijn die hij gebruikte? Wat als ik op die dag niet met Jimin naar hun huis gegaan was? Dan zou ik hem nooit ontmoeten, en belangrijker, dan zou mijn hart nooit gebroken zijn.

'Sor-'

'Het is oké,' onderbreek ik hem.

'Hyera, ik-'

'Laat me alsjeblieft alleen, Jin...'

'... Kom op, Hye-'

'Jin.'

Hij zucht en staat op. Hij loopt steeds verder van me af terwijl ik alleen maar naar hem kon staren.

Ik gaf je heel mijn hart, maar jij geeft het in miljoenen stukjes terug.

——————————————

A/N: Jeon Jungkook meter EN KIM SEOKJIN METER?!

Nog 10 chaps + epiloog...

Bye Shookers! Tot overmorgen 💙