Βαλεριάνα

Ενοτητα 3: Μερος 2

Αλεξ Βαν Αλεν            1017 Κων/πολη
Ταξιδευουμε στον αρχικό προορισμό.  Γρεκία ή αλλιως όπως την φωνάζουν οι μοντερνοι Ελλάς. Η αμφιεση μου άρχισε να λιωνει. Ο κύκλος της ζωής μου μικραινει σηματοδοτώντας πως η αποστολή μου σχεδόν έφτασε στο τέλος.  Η Καμιλα δεν φεύγει απο το πλευρό μου νομίζοντας πως θα σπασω την Ηφαιστιακη κατάρα. Αλλά δεν γνωρίζει πως με πληγωσε πολύ και όσο και να μετανιωνει τις πράξεις της δεν θα σταματησω την κατάρα. Τελευταία μέρα της έρευνας και γυριζω στον Ολυμπο αφήνοντας τους θνητους φιλους μου πισω. Μέχρι να ξανακατεβω θα εχουν αλλάξει δέκα ονοματα και δέκα ζωές. Αυτο προσταξε ο Διας. Αυτό θα κάνω...................................................................................................

Μελετωντας βαθιά αυτά που έβγαλα φωτογραφία ειμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω πως.... πως δεν κατάλαβα τιποτα. Οι σελιδες ειναι γεματες σύμβολα και ζωγραφιές.  Μαλλον επρεπε να γυρίσω πιο κατω σελίδες.  Θα το κανω σήμερα.  Αα θα αναρωτιεστε τι εγινε χθες το βραδυ ε;
Flashback :
Ουαου!!! Γκρίζο τρίχωμα. Επαιξα λίγο με την ουρα μου. Βασικά προσπαθησα να την δω γι αυτό και έκανα λίγους γυρους γυρω απο τον εαυτό μου. Τελικά καταφερα και την επιασα αλλά ειχα ξαπλωσει στο εδαφος.  Ξαφνικα ένιωσα ενα βαρος πανω στην χνουδωτη κοιλια μου και ενα γρυλισμα αντιχουσε στα βιονικα αυτιά μου. Το μυαλό μου ελεγε κινδυνος αλλά η μουσουδα μου έλεγε αντίθετα. Οικεία μυρωδιά. Ηθελα πολυ να τριφτω πανω της. Γυρισα να δω ποιος ηταν. Ηταν ο γκριζος λυκος που θυμάμαι γνώρισα μετά την πρώτη μου προπόνηση. Γαυγισα προσπαθώντας να του θυμησω την προηγούμενη μας συνάντηση και αυτός αρχισε να κλαιει οπως ενα σκυλάκι απο χαρα και να τριβεται πανω μου. Σηκωθηκα στα τεσσερα και τον κοίταξα. Εκατσα στα δύο και σηκωσα τα μπροστινα μου πόδια ακουμπώντας τα πανω στο κεφαλι του. Αυτός γαυγισε, γυρισε το κεφάλι και μου επιτέθηκε παιχνιδιαρικα. Εγώ κυλιστικα με την πλάτη λίγο στα ξερά φύλλα.  Τα συναισθήματα μου ηταν σκυλισια. Ηθελα να δειξω αγάπη.  Ημουν χαρουμενη και ηθελα να το δείξω. Αυτός ηρθε απο πάνω μου και αρχισε να πιεζει με τα ποδια του την κοιλιά μου ειδοποιώντας με πως  ηθελα παιχνίδι. Αμεσως άλλαξε μορφή και ειχε γίνει αγόρι.  Ενα αγόρι με πράσινα γυαλιστερα ματιά και καστανομαυρα μαλλια. Ομως ο λύκος ειχε γαλάζια μάτια. Πως γίνεται αυτός να εχει πράσινα;  Τελος πάντων.  Πλησιασε κοντά μου. Εγω πηρα σταση επιθετική αλλά αυτός το μόνο που εκανε ηταν να γελασει και να πλησιασει. Με χαιδευσε πισω απ το κεφαλι και κάτω απο το στομα.
"Γεια σου αδερφουλα" ειπε καθως με κοιταζε γελώντας. Ειχα μείνει.  Προσπάθησα να επιστρεψω στην ανθρώπινη μου μορφή αλλά δεν τα καταφερνα.
"Μην βασανιζεσαι. Ηπιες καφέ;"  ρωτησε. Γαυγισα προς απαντηση και ειπε
" Γι αυτό μεταμορφωθηκες. Διεγείρει την αλλαγή.  Όπως και το αλκοολ,  και ο ερωτας φυσικά.  Αλλά μαλλον καφέ ηπιες. Νταξει μπορεί και αλκοολ. " εσκασε. Δεν θα ξαφνιαζομουν αν ήταν όντως αδερφος μου. Αφου δεν εσκαζε. Ετρεξα λιγο πανω κατω και με παρακολουθουσε χαμογελώντας. Ενιωθα πολύ χαρουμενη πολύ πιο απελευθερωμενη. Πλησιασα κοντά με την γλωσσα να κρεμεται εξω και τον κοίταξα ανασαινοντας γρηγορα απο το τρέξιμο που ειχα κάνει. Ξαφνικά μεταμορφωθηκε και αυτός και αρχισαμε να τρέχουμε μέσα στο δασος σαν ξαμολημενα σκυλιά. Καθως απολαμβανα τον αερα που στεγνωνε την γλωσσα μου συνηδητοποιησα πως η ωρα ειχε περασει κατα πολύ και πως οι γονείς μου θα με εψαχναν. Σταματησα, το ιδιο κι αυτός και αρχισα τις προσπαθειες να μεταμορφωθω. Χτυπησα το κεφαλι μου τα ποδια μου, και προσπαθησα να σκεφτω πως ημουν ανθρωπος πάλι.  Καμία τύχη. Αρχισα να πανικοβαλομαι και να περπαταω πανω κατω προβληματισμενη.Θα τα καταφερεις Αλ. Έλα.  Δεν μπορείς να μεινεις για πάντα έτσι. Είσαι ανθρωπος. Οι ανθρωπινοι γονείς σου θα σε ψαχνουν. Σκεψου σκεψου! Ο λύκος με πλησιασε και ακουμπησε το χέρι του στο δικό μου. Γαυγισε και σα να ήξερα τι εννοουσε. Σα να με παριγορουσε και ελεγε πως ξέρει τι να κανουμε. Αρχισε να τρέχει και τον ακολουθησα.  Πηγαμε κοντά σε ενα σπίτι σαν καλύβα μεσα στο δασος. Ο λύκος καθως ετρεχε μεταμορφωθηκε σε ανθρωπο και συνεχισε το τρεξιμο με υπερανθρωπη ταχυτητα. Κτυπησε την πορτα και ενας ανθρωπος άνοιξε. Πήγα κοντά πάντα σε μορφή λυκου και ειδα ποιος ηταν. Ηταν ο Αρης!! Ποιος να το περιμενε; Ο Αρης να ζει σε μια καλυβα. Ο λύκος, ετσι θα τον λέω , εξήγησε στον Αρη τι ειχε συμβεί και ο Αρης με εφερε μεσα στην καλυβα. Δεν ηταν καλυβα αλλα περιειχε πολλά βαζακια με διάφορα παραξενα βοτανα. Ε μανια με τα βοτανα εδω που έχουνε. Πηγε σε ενα συγκεκριμενο ντουλάπι και επιασε ενα βαζακι που ειχε δεντρολιβανο. Το αναγνωρισα απο τις πολλες φορες που το ειδα. Το εφερε κοντά και επιασε το χέρι μου, ουσιαστικά ποδι τωρα που ημουν λύκος. Ειχα καταλάβει τι θα έκανε, και θα πονουσε πολύ.  Γαυγισα και πήρα το ποδι μου ενω ο Λυκος ηρθε κοντά και το άρπαξε με την βοήθεια του Αρη. Το κρατησαν κατω και αρχισαν να τριβουν το δεντρολιβανο πανω στο χερι μου. Ηταν πολύ οδυνηρο. Αρχισα να γαυγιζω-κλαιω μεχρι που αρχισα να μεταμορφώνομαι σε άνθρωπο.  Οταν ο πονος τελειωσε συνηδητοποιησα πως ημουν γυμνή.  Αμεσως καλυψα το σωμα μου με τα χερια μου, ενα απο το οποιο ηταν καμένο απο το δεντρολιβανο.  Ειμαι σίγουρη πως ειχα κοκκινησει διότι τα μάγουλα μου ειχαν παρει φωτιά. Τωρα συνηδητοποιησα πως και ο Λύκος ηταν εντελώς γυμνός και μολις το προσεξα μεταμορφωθηκε παλι σε λυκο. Με πλησίασε και ετριψε το κεφάλι του γουργουριζωντας πανω στον ωμο μου. Δεν ηξερα πως οι λύκοι γουργουριζαν. Τέλεια ομως. Ημουν γυμνη μπροστά σε δύο αντρες. Πόσο πιο τέλεια ε;;

Α/Ν
Γειααααααααααααααααααααααααααααααα
Ψηφιστεεεε αλλιωωωωως να πεθανουν ολοι οι λυκοι