#1 Begin

490 144 66
                                    

Σκοτάδι. Το πρώτο πράγμα που είδα όταν γεννήθηκα ήταν σκοτάδι. Ήταν μια βροχερή νύχτα γεμάτη κεραυνούς κι αστραπές. Με λίγα λόγια είχε κακοκαιρία. Οι γονείς μου μου έλεγαν πως όσο έκλαιγα η καταιγίδα δυνάμωνε πολύ επικύνδινα. Οι κάτοικοι του χωριου είχαν όλοι τρομοκρατιθεί. Όταν είχαν μάθει οτι εγώ ήμουν η αιτία ήθελαν να με θυσιάσουν για να έχουν το αιτιατό που ήθελαν, με θεωρούσαν πρόβλημα. Δυστυχώς ναι ήμουν ένα πρόβλημα για όλους. Οι γονείς μου όμως δεν έπαψαν να πιστεύουν σε εμένα. Ευτυχώς ο πατέρας μου ήταν ο αρχηγός του χωριού κι είχα γλυτώσει απο αυτόν τον κύνδινο. Όταν σταμάτησα να κλαίω τότε τα σύνεφα έφυγαν απο τον ουρανό κι ο ήλιος ξαναφώτησε το χωριό μου. Έτσι καταλάβαμε πως κάθε φορά που γέλαγα ο καιρός ήταν ήρεμος κι υπέροχος κι κάθε φορά που ήμουν πληγωμένη ή έκλαιγα έξω ο καιρός ήταν μουντός.

Με αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα τις δικές μου δυνάμεις. Μπορούσα να ελένξω τον καιρό. Βασικά για την ακρίβεια καθόριζα τον καιρό ωστόσο ακόμα δεν μπορούσα να χειριστώ τις δυνάμεις μου. Ο πατέρας μου, μου έφερε τους καλύτερους δασκάλους για να εκπαιδευτώ κι να ελένξω τις ικανότητες μου όπως χρειάζετε. Γιατί πάντα μου έλεγε πως άμα ξέρω να τις χρησημοποιώ τότε αυτό θα βοηθήσει εμένα κι το χωριό απίστευτα πολύ. Δεν θα είχαμε πλέον προβλημα με τις καλιέργιες. Αυτό σημαίνει περισσότερα τρόφιμα αρα καλύτερη ζωή.

Όσο περνούσε ο καιρός κι εγώ μεγάλωνα κι μάθαινα να ελένχω τις δυνάμεις μου κι μπορούσα να τις εγκιοποιήσω καλύτερα τότε έβλεπα σιγά σιγά τον κόσμο να με αγαπάει. Έτσι κι αλλιώς όταν μεγαλώσω θα γίνω εγώ η επόμενη αρχηγός του χωριού μας. Μπορώ να πώ οτι είχα μια ωραία παιδική ζωή. Ήμουν ευτυχισμένει όλα πήγαιναν μια χαρά. Το χωριό μου με αγαπούσε, κι οι γονείς μου επίσης. Ίσως με πίεζαν λιγάκι παραπάνω αλλά καταλάβαινα τον λόγο που το έκαναν.

Στα 13 μου έλεχνα σχεδόν πλήρως τις δυνάμεις μου.

"Πρέπει να ποτιστουν τα χωράφια μας κύριε" είπε ένας χωρικός στον πατέρα μου καθώς του υποκλινόταν. "Σήκω πάνω δεν χρειάζεται να υποκλήνεσαι αγαπητέ Τζόουνς. Το αιτημά σου γίνεται δεκτό." μολις τελειώνει τον λόγο του γυρναει κι μου ρίχνει μια κλέφτικη ματιά. Τότε κατάλαβα οτι ήρθε η δικιά μου σειρά να βοηθήσω ετσι χαμογέλασα στον πατέρα μου "μην φοβάσαι θα το κανονίσω εγω" ετσι σήκωσα ψηλά τα χέρια μου. Πολλα σύνεφα μαζεύτηκαν πάνω απο το χωριό κι άρχισε να βρεχει σιγά σιγά. Ο νεαρός κυρίος Τζόουνς πήγε να φύγει αλλά πριν φύγει εντελώς πρόσθεσε "Ευχαριστώ πολυ πριγκιπισσα μου. Σας ήμαστε ευγνώμων." κι έτσι πάντα κέρδιζα την αγάπη τους.

Storm Siren (Greek Version) जहाँ कहानियाँ रहती हैं। अभी खोजें