Έρωτας: Άγγελος ή Δαίμονας?

Κεφάλαιο 16

Όταν την αντίκρισα πάγωσα αλλά μέρα άρχισα να συνέρχομαι...

Μαργαρίτα: Ετοιμάζεσαι να πας κάπου?

Καρλ: Όχι γιατι?

Μαργαρίτα: Τότε έβλεπες εφιάλτη και με τρόμαξες...

Καρλ: Εσύ να δεις (της λέω γελώντας)

Μετά όμως θυμήθηκα ότι ο σκοπός της συνάντησης ήταν να μου πει τι έχει να μου πει και όχι αστειάκια και ταινίες..

Καρλ: Μαργαρίτα! Πρέπει να μιλήσουμε. Μου έκανες πολλά και εγώ μέχρι και ταινία είδα μαζί σου! Τώρα είναι η σειρά σου.

Μαργαρίτα: Εχεις δίκιο αλλα όλα όσα έκανα τα έκανα από φόβο... (ειπε κλαίγοντας)

Καρλ: Φόβο από τι?

Μαργαρίτα: Από την μοναξιά, το σκοτάδι και την απελπισία...Φόβο από το να μείνω μόνη χωρίς κάποιον να είναι δίπλα μου όταν τον χρειάζομαι...

Καρλ: Μα γιατί δεν μου το είπες?

Μαργαρίτα: Γιατί δεν θα με καταλαβαινες...κανείς δεν με καταλαβαίνει...(είπε κατεβάζοντας το κεφάλι)

Εκείνη την ώρα δεν ξέρω τι με έπιασε....την έπιασα από το πιγούνι και της σήκωσα το κεφάλι..Είχαμε μείνει σε απόσταση αναπνοής, τα χείλια μας είχαν απόσταση μερικών χιλιοστών μέχρι που....

ΝΤΑΓΚ ΝΤΑΓΚ (κάποιος χτυπούσε την πόρτα δυνατά)

Εκείνη την ώρα ένιωσα σαν να ξύπνησα από λήθαργο...

Καρλ: Πάω μα δω ποιος ειναι!

Μαργαρίτα: Όχι μην πας! (λέει με έναν ναζιάρικο και φοβισμένο τροπο)

Καρλ: Και αν είναι κάτι σημαντικό?

Μαργαρίτα: Καλα...

Μόλις άνοιξα την πόρτα ένιωσα κάτι γρήγορο να περνάει από μπροστά μου αφήνοντας ένα αεράκι να διαπέρασε το σώμα μου...

Στην πόρτα είδα ένα σημείωμα να γράφει: "ΜΗΝ ΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΣ"

Μόλις μπήκα μέσα η Μαργαρίτα ήταν εξαφανισμένη και η μπαλκονοπορτα διάπλατα ανοιχτή...