Έρωτας: Άγγελος ή Δαίμονας?

Κεφάλαιο 6

Τοτε.... τότε ξύπνησα ιδρωμένος και εξαντλημένος παρόλο που κοιμήθηκα ή τουλάχιστον έτσι πιστεψα...

Μαμα  (Καρλ): Καρλ παιδί μου κάνε ένα μπάνιο μούσκεμα είσαι.

Καρλ: Πες και ένα καλημέρα ρε μανα... Με την καλή κουβέντα στο στόμα είσαι...(πόσο με νευριάζει ώρες-ώρες)

Την ώρα που ανοίγω το νερό και το νερό ακουμπά το δέρμα μου πέφτω κάτω...

...

Καρλ: Μα τι στον γερό διαολο γίνεται εδω?

Μόλις γύρισα αντίκρισα μια ουρά ψαριού...

Καρλ: Δηλαδή ο εφιάλτης έγινε πραγματικότητα ή δεν ήταν εφιάλτης αλλά απλά η πραγματικότητα?
(χίλιες ερωτήσεις τριγυριζαν στο μυαλό μου)

- Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να το μάθω! Θα πάω στην Μαργαρίτα...

ΝΤΙΝΓΚ ΝΤΟΝΓΚ

Μαργαριτα: Μωρό μου τι έγινε?

Καρλ: Ήρθα να σε δω! Τόσο κακό ειναι?

Μαργαρίτα: Ααα.. Όχι βέβαια περνά μέσα...Να σου φέρω κάτι?

Καρλ: Ένα νερό αν δεν σου κάνει κόπο

Μαργαρίτα: Οκ περίμενε ένα λεπτό...

-Οριστε  (λέει και μου δίνει το νερο)

Έτσι όπως ήταν γεμάτο της το έριξα πάνω της...Δεν άργησε πολύ και ξαφνικά τα πόδια της έγιναν ουρά...

Καρλ: Ώστε δεν ήταν όνειρο! Ήταν αλήθεια...

Μαργαρίτα: Καρλ να σου εξηγήσω...

Την αγαπούσα τόσο που την άφησα να μου πει τι ήθελε να μου πει αποφασισμενος ομως, ότι μετά θα την χωρίσω...

Μαργαρίτα: Ξέρω ότι έπρεπε να στο πω αλλά δεν μπορούσα, σκέφτηκα όμως αν γινόσουν και εσύ έτσι όπως εγώ θα μπορούσες να με καταλάβεις (αρχησε να κλαίει)

Καρλ: Το μόνο που θέλω να ξέρω αυτή την στιγμή ειναι, πως γίνεται να ξαναγίνω άνθρωπος. ΜΌΝΟ ΆΝΘΡΩΠΟΣ  (της το τονισα με υψηλή ψωνη)

Μαργαρίτα: Εμμ...δεν μπορείς, τώρα ποια είσαι αθάνατος όπως κάθε γοργονανθωπος.

Καρλ: Ε αντε μου στον διαολο (της λέω και πάω να φύγω)

Μαργαρίτα: Περίμενε! Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ξέρεις! Οι γοργονανθωποι έχουν απιστευτη ταχύτητα στο νερό και έχουν μαγικές δυνάμεις.

Καρλ: Αυτά δεν γίνονται (της λέω νευριασμενος)

Μαργαρίτα: Α ναι? Και τοτε πώς το εξηγείς αυτο?

Τότε με σήκωσε ψιλά στον ουρανό και εγώ αρχησα να την απειλώ ότι αν δεν με κατεβάσει θα την σκότωνα....

Καρλ: Άσε με κάτω γιατί αλλιώς θα το μετανιωσεις, θα σε σκοτώσω! (της λέω γεμάτος θυμό)

Μαργαρίτα: Αυτό που λες δεν γίνεται! Είμαι αθάνατη το ξέχασες?

Μετά από πέντε ολόκληρα βασανιστικά λεπτά με άφησε κάτω και μου έμαθε να ελέγχω και να χρησιμοποιω τις δυνάμεις μου...Μόλις έμαθα και το τελευταίο κόλπο....Πήρα ένα μαχαίρι και της το κάρφωσα στην πλάτη

Μαργαρίτα: Αχ άτιμε.... (είπε πεθαινωντας προσωρινά)

Εγώ έτρεξα μέχρι που....