07

332 17 1
                                    

I stared at the floor as I walked down the noisy hallways the school. I continued until I reached the cafeteria. I looked at the tables and saw Seokmin waving at me from one.

"Hi Hoonie Hyung!~" sinabi ni Seokmin pagdating ko sa table nila. Nandun din si Chan at Seungkwan.

"Hi my bebe loves!" Ang sabi naman ni seungkwan at biglang pinisil mga pisnge ko.

"Hoy Seungkwan tumigil ka nga-. Masakit!" At bumitaw na siya.

"May bago ka nanamang nickname, Hyung." Sabi ni Chan.

"Of course! Si Jihoon si Bebe loves. Ikaw si Aegi loves. Si Seokmin si Horsey Loves!"

"Gago ka Kwan." At sinapak ni Seokmin si seungkwan sa braso.

"Jihoon Hyung! Asan yung lunch mo?" Tanong sakin ni Chan.

"Ah, di ako gutom. Sige kain lang kayo."

"Hyung naman. Aral ka ng aral tapos di ka kumakain. Mas inuuna mo pa yun?" Sabi ni Seokmin.

"If I have to then yes. But right now I'm just not hungry."

"Ay bebe loves alam mo ba-" Naputol bigla ang sasabihin ni seungkwan ng biglang umingay ang mga tao sa cafeteria.

We realized that people entered the room. The people who would always drive the school crazy for being "perfect".

The crowd was loud when Seungcheol and his basketball teammates, Soonyoung, Jun, Minghao, Mingyu, Wonwoo, and Vernon, walked into the room.

"Oh my god ang pogi ng Honey loves ko! Notice me bebe ko!" Tili ni Seungkwan.

"Kelan ka kaya manonotice nun Kwan. Masyado atang gwapo si Vernon para sayo eh." At tumawa si Seokmin.

"He's handsome and bagay kami!"

I stared at them as they made their way to their tables. Biglang papunta dito si Jun at Minghao.

"Hi guys!" Sabi ni Jun pagkarating nila dito at umupo sa table namin.

"Hi Libog loves! Beastmode loves!" Sabi ni seungkwan sakanila.

"Ay wow naman Kwan. Makalibog naman to." Sabi ni Jun.

"Bakit hindi ba totoo? Hihihi." Minghao chuckled.

"Nebeking eng gege." Sabi ni Seokmin at tumawa ng malakas.

"Napakain niyo na ba ng damo tong kasama niyo? Mukhang gutom pa eh." Sabi ni Jun.

"Namo Jun."

Nagtawanan lahat sila dito sa table. Di ko napansin na nakatulala lang ako.

"Jihoon Hyung? Okay ka lang?" Tanong ni Chan.

"Ha? Ay oo."

"Ay Ji! Oo nga pala, kanina hinahanap ka ni-" Napatulol yung sinabi ni Jun ng biglang may sumigaw ng pangalan ko. I saw him run to our table.

"Oh Cheol Hyung. Happy ka ngayon ah." Sabi ni Minghao.

He chuckled and sat next to me.

"Jihoonie I have something for you." Sabi niya sakin.

"What?"

Biglang naglabas siya ng isang lunch box and a can of Milkis from his bag.

"Sana magustuhan mo, hehe."

"Sinabi ko na sayo dati na hindi mo ko kailangan dalahan ng pagkain."

"Eh gusto ko Jihoonie eh. Sakto mukhang wala ka pang lunch."

"Di ako gutom." At nung sinabi ko yun sinumpa ako ng diyos. Tumunog ng malakas tiyan ko.

"Your stomach doesn't say so." He laughed.

"Close pala kayo." Putol ni Seungkwan.

"FC siya." I replied.

"Di naman sa ganun hehe." Sabi ni Seungcheol.

"Hyung, ba't si Jihoon may foods kami wala huhu." Sabi ni Jun.

"May Nagawa na ko para sa team. Mamaya ko na ibibigay after practice."

"Yaaayyy! Thanks Hyung!" Sabi ni Minghao.

"Jihoon Hyung, di mo sinabi samin na friends pala kayo ni Seungcheol Hyung." Sabi sakin ni Seokmin.

"I didn't know we were friends either."

"Grabe ka sakin Jihoonie!" Seungcheol fake cried.

And they all laughed. Hindi ko talaga alam kung kaibigan ko na to o ano. Kausap lang siya ng kausap sakin. Sulpot lang siya ng sulpot sa buhay ko. Hindi naman siya ganito ka-clingy the past semesters. At ngayon ginagawan pa niya ko ng lunch. Ano bang trip ng lalaking to? May utang ba to sakin ng di ko alam? May napatay ba siyang pamilya ko?

"Jihoon Hyung Tulala ka nanaman." Sabi ni Chan.

"Sorry, I was thinking."

"Jihoonie kainin mo na yung lunch mo at alam kong gutom ka na." Sabi ni Seungcheol at binuksan na ang lunchbox. The food smelled great. It looked very well cooked. Thinking about the food made my stomach grumble again.

"Kain na Jihoonie."

"Linalason mo ba ko?"

"Grabe hindi ah! Concerned lang ako."

He took out the chopsticks and grabbed a piece of meat.

"Dali na Jihoonie. Kain na!" He held the meat in front of my mouth.

"Ano ako, bata?"

"Eh ikaw kasi. Ayaw mo kainin eh kahit gutom kana. Bad yun!"

I still refused to eat it.

"Kainin mo na Jihoon Hyung. Alam din naming gutom ka." Sabi ni Seokmin.

"Oo nga hyung. Mukhang masarap oh! Kami kakain niyan Sige!" Sabi naman ni Seungkwan.

"Dali na Jihoonie! Subo na!" Seungcheol held the meat closer to my mouth.

I sighed. I opened my mouth and ate the meat. It was very good. Nung unang bigay niya sakin ng lunch, hindi ko kinain. Iniwan ko lang sa bahay. So first time kong matikman luto ni Seungcheol. He was a good cook.

"Isa pa Jihoonie!"

"Kaya ko na. Di ako bata." I said and took the chopsticks from him.

________________________

Hi! ^-^ Please don't expect a lot from this story hehe. Ang corny eh ;-;

~jigglyhoon / A

0/10 | JiCheol Where stories live. Discover now