The Sneaker Girl

16. But Hey, I'm A Rebel Today

[<><Lizz’ P.O.V><>]

Het was alweer 14 juli, en ik was samen met mijn moeder een weekendje in Engeland. Om het land een beetje te verkennen. Officieel was het het idee van Eric, die vond dat ik er maar eens rond moest kijken. Mijn moeder vond het ook wel een goed idee, zeker nadat ik vorig weekend met een niet zo fris koppie thuis kwam (haar woorden, niet de mijne). Sheena had me mee genomen naar een of ander zuipfeest, en dat stond voor dit weekend eigenlijk ook weer op de planning. Vond mijn moeder toch niet zo’n goed plan. Nu lag ik lam op een hotelbed naar Engelse tekenfilmpjes te kijken, maar ik had plannen voor iets anders.

‘’ga je mee boodschappen doen?, ik wil zelf wat koken vanavond’’ mijn moeder kwam de hotelkamer binnen.

Ik zuchte een keer ‘’nah, niet zo’n zin in’’

Mijn moeder haalde haar schouders op en liep toen richting de deur ‘’weet je het zeker? Anders zit je hier ook weer zo alleen. En trouwens, jou engels is beter als het mijne’’

‘’nah, ik red me wel mam’’

Ze bleef even in de deuropening staan. Ik dacht even dat ze ging vragen of ik me soms niet lekker voelde. Ze zuchtte een keer. ‘’nou, geen gekke dingen doen hé? Ik ben over een uurtje terug. Doeg’’

‘’doeg’’ riep ik nog na. Dat ging makkelijker als gedacht.

Zodra de deur gesloten was vloog ik op van de bank, tijd voor actie. Snel scheurde ik een stuk papier uit mijn dagboek waar ik toen zo netjes mogelijk op begon te schrijven.

Ik ben eventjes Londen aan het verkennen,                                                                                                    Ben om 5 uur terug, niet boos worden alsjeblieft                                                                                         Lizz

Het briefje liet ik op de tafel liggen waarna ik mijn jas en mijn schoudertasje waar ik wat geld in stopte pakte, tijd om zelf Londen te bekijken. Ik voelde mezelf bijna rebels. Niet echt iets voor mij, zomaar er in mijn eentje er vandoor gaan.

Het hotel waar we een kamer huurden was groot, groot met kleine kamertjes. Wel goedkoop, dat wel weer. Ik pakte de lift en liep de lobby uit. Direct belande ik op een drukke straat. De wind blies door mijn haar, hier stond ik dan. Helemaal alleen, in facking Londen. Het leven is mooi Zij ik tegen mezelf. Het voelde heerlijk omdat eens te zeggen. na een paar minuten realiseerde ik me dat ik wel weer genoeg gestaard had.

ik hield een taxi aan die wonder boven wonder direct stopte. Voorin zat een jongen begin twintig, best wel knap eigenlijk, maar ook begin twintig, wat betekent dat hij misschien ietsie pietsie te oud is. kuch kuch.

‘’what can I do for this beautiful lady?’’ zei hij half grinnikend.

‘’I’d like to go to this place’’ ik hield hem het kaartje wat ik van Danny gekregen had voor noodgevallen en als ik de zakelijke dingen niet snapte. Hij was er alleen voor het zakelijke blijkbaar. Laat ik zeggen dat ik hem af en toe een beetje vaag vond.

Hij glimlachte ‘’so, what are you going to do at the Sherwood Studios?’’

‘’I have a role in one of their movies’’ zei ik toen half verlegen.

‘’that is quite big’’ lachte hij ‘’I’m Andy by the way’’

‘’Lizz’’ antwoorde ik terwijl ik naar buiten keek.

Een paar minuten later stopte hij voor een gigantisch gebouw ‘’here we are’’ zei Andy vrolijk.

Ik glimlachte en wou uitstappen, maar de deur werd al voor me open gedaan.