The Sneaker Girl

14. And That's How I Became An Actress

[<><Jasper’s P.O.V><>]

Ik, Quinten en Marit stonden hoopvol bij de artiesten uitgang of ingang hoe je het ook maar wil noemen te wachten. Op dat moment ging de deur open en kwam Lizz naar buiten stormen.

‘’hoe ging het?’’ vroeg Quinten helemaal blij.

Lizz glimlachte alleen maar, alsof ze niks anders kon ‘’Het was zo leuk! Ze waren zo aardig! En die jongen die jullie bijna vermoord hadden was er en-‘’

‘’klein dingetje… IK heb hier niemand bijna vermoord hé jongens’’ onderbrak Marit mij bot.

‘’ja,ja’’ zei ik ‘’dus die vuurtoren was er ook?’’ met mijn armen gekruisd over elkaar.

Lizz knikte enthousiast en wou bijna gaan springen, door haar vrolijkheid negeerde ze het woord vuurtoren.

‘’en die andere jongen ook! En een paar van die meiden! En er was zo’n camera kerel die zijn duimen naar me opstak en ze waren allemaal zo aardig!’’ en nu was ze dus echt begonnen met springen.

Quinten vond het ook helemaal prachtig, hyper joch.

‘’ik vertelde ze ook over onze treinreis! En over jullie en over mijn familie! En die ene kerel viel bijna van zijn stoel af van het lachen en!’’

‘’wacht!? Je vertelde ze over mijn vergeetachtigheid in de trein!?’’ en toen stond Quinten’s hyper knopje weer uit.

Lizz bleef maar keer op keer enthousiast knikken ‘’maar hij viel eigenlijk bijna van zijn stoel doordat ik vertelde over PowerShowerWenston…..’’

En toen lagen we allemaal weer in een deuk. Vond Lizz niet zo leuk.

Toen ging de deur opeens weer open, er kwam een man aan die naar mijn gevoel in de snackbar woont. Hij leek me wel aardig door zijn vriendelijke glimlach.

‘’just wanted to say we are announcing the 10 chance stakeholders in 2 hours or so’’

En toen verdween hij weer.

‘’was dat die camera gast?’’

‘’yes!’’ zei Lizz nog steeds vrolijk.

~~~~~~~~~~~~

[<><Lizz’ P.O.V><>]

Voor de honderdste keer bekeek ik de grote klok aan de muur. 7 uur.

Het was zo onderhand buiten al pikkedonker en ik zat als een trillend rietje op mijn stoel.

Jasper en Quinten speelden samen boter kaas en eieren, ik had ook nog meegedaan maar naar het zoveelste potje had ik er geen zin meer in. In het begin hielp het wel wat tegen de zenuwen maar later werden die alleen maar erger.

Nu zat ik hier al uren, met als enige bezigheid me zelf verbazen hoe die meiden een hele dag op die monster hakken kunnen blijven lopen. Het is een groot wonder.

‘’ding ding’’

Daar ging de intercom weer.

‘’we’d like to ask everyone to come to the theatre hall please, thank you’’

Binnen twee seconden begon de volle zaal zich te verplaatsen naar de grote theatre zaal, net als ik.

Naar veel getrek en geduw kwamen we in de gigantische zaal.

‘’all contestants stand in one big row please!’’ Carla schreeuwde het boven alle 50 mensen uit en die vormden netjes een lange rij op het podium.

‘’Soooo’’ zei ze verbaasd dat we zo snel in een grote rij kwamen te staan.

‘’In the First place, I all want to thank you for coming today! We had a wonderful day filled with lots of people with awesome talent, but we only have one role…… ‘’